به گزارششفا
آنلاين،هزینه ساخت این دست مصنوعی 270 دلار بوده که تنها کسر کوچکی از هزینه یک نمونه رایج دست مصنوعی است.
دست پروتز الکترومیوگرافی از یک الگوریتم یادگیری ماشینی و شناسایی الگو استفاده می‌کند که عملکرد آن را ورای باز و بسته کردن دست گسترش می‌دهد.
این فناوری می‌تواند پنج حالت دست در حال استراحت، کف دست باز، بسته، بستن سه انگشت و نیشگون گرفتن را انجام دهد. همچنین ریزکنترلگرهای درون دست مصنوعی می‌توانند از حالتی که فرد در تلاش برای ایجاد آن است، تقلید کنند.
این کار به دلیل شکل‌گیری یک سیگنال الکتریکی توسط انقباضات ماهیچه‌ای امکان‌پذیر می‌شود. سیگنال ابتدا به برد الکترومیوگرافی و سپس به یک ریزپزداشگر برای تبدیل آن به فرمان به منظور ایجاد حرکت توسط دست ارسال می‌شود. برد الکترومیوگرافی اکنون به اندازه یک دستگاه صداآمیزی است اما محققان قصد دارند در نهایت آن را به اندازه‌ای کوچک کنند که در اندام باقیمانده بیمار جای بگیرد.
اکنون محققان در حال کار بر روی نسخه جدیدی هستند که موتورها را با محرکهای خطی به منظور قدرت و عمر باتری بیشتر و انرژی کاراتر جایگزین می‌کند. این نسخه همچنین از چهار میله اتصالی برخوردار خواهد بود تا تاندونها بتوانند بیشتر خم شوند.
همچنین ممکن است پیش‌ساخت بعدی از بازخوردهای حسی هم برخوردار باشد که در حال حاضر دارپا و چندین موسسه دیگر نیز در حال کار برای ارائه چنین محصولی هستند.
نسخه جدید همچنین از یک ارتباط مکانیکی از یکی از انگشتان مصنوعی به پوست
برخوردار خواهد بود که سازندگان آن را یک دستگاه منفعل خطی کشش پوست توصیف
می‌کنند. با این کار، بیمار دیگر نیازی به نگاه کردن به دستانش برای تشخیص
بین حرکتهای مختلف نخواهد داشت.
ایسنا
