راهکارهای ممانعت از ناخن جویدن کودکان

وی افزود: انگشت مکیدن در سنین زیر چهار سال اختلال محسوب نمی‌شود زیرا باعث دستیابی کودک به آرامش روانی می‌شود.

بیاتی ادامه داد: اگر این حالت در سنین زیر چهار سال تکرار و کودک با بداخلاقی و بدرفتاری از سوی خانواده مواجه شود، این رفتار در کودک ماندگار و تبدیل به اختلال روانی می‌شود.

بیاتی همچنین در ارتباط با ناخن جویدن گفت: ناخن جویدن در هر حال جزء اختلالات محسوب می‌شود، زیرا حاصل اضطراب و هیجانات منفی، ترس و موضوعاتی از این قبیل در کودک است.

وی ادامه داد: در برخی مواقع کودک این رفتار را به صورت تقلیدی انجام می‌دهد؛ به عنوان مثال در مهد کودک این رفتار را مشاهده کرده و به تقلید انجام می‌دهد که در آن صورت اختلال محسوب نمی‌شود ولی در غیر این صورت اختلال بوده و باید درمان شود.

بیاتی برخورد والدین با کودک در این رابطه را بسیار تأثیر گذار دانست و اظهار کرد: زمانی که به عنوان مثال والدین برای تنبیه، کودک خود را در اتاقی تنها می‌گذارند و به وی می‌گویند 5 10 دقیقه به کار خود فکر کن؛ شاید در ظاهر رفتار صحیحی به نظر آید اما با این کار کودک دچار ترس، اضطراب، هیجانات منفی و غیره می‌شود و می‌تواند عامل مؤثری در روی‌آوردن کودک به ناخن جویدن باشد.

وی ادامه داد: همچنین رفتار‌هایی از قبیل ترد کودک و یا مجبور کردن وی به خواندن قرآن و یا آواز در جمع و غیره نیز باعث استرس و اضطراب در کودک می‌شود بدین ترتیب این رفتارها در ناخن جویدن وی مؤثر است.

بیاتی در ارتباط با برخی از رفتارهای والدین برای ترک این موضوع توسط کودک مانند لاک تلخ زدن و غیره نیز گفت: متأسفانه بسیاری از والدین گمان می‌کنند با اقداماتی از قبیل استفاده از لاک تلخ می‌توانند این رفتار را در کودک از بین ببرند در حالی که این تنها باعث ماندگاری این رفتار در کودک می‌شود.

وی ادامه داد: اگر کودک بخاطر زدن لاک تلخ دیگر ناخن خود را نخورد، در آینده دچار مشکلاتی مثل لکنت و غیره می‌شود، در واقع با این رفتار کودک نه تنها درمان نمی‌شود بلکه تنها این اختلال به اختلالی دیگر تبدیل می‌شود.

بیاتی همچنین در باره راه‌حل این اختلال گفت: زمانی که کودک شروع به جویدن ناخن‌های خود می‌کند خانواده به دقت تشخیص دهند که وی در چه شرایطی است؟ به عبارتی زمان انجام این کار از سوی کودک را تشخیص دهند و سعی کنند فضا را به ‌گونه‌ای ایجاد کنند که کودک کمتر در شرایط جویدن ناخن قرار گیرد.

این روانشناس در پایان گفت: هیچگاه به طور مستقیم به کودک خود نگویید ناخن خود را نخور؛ بلکه سعی کنیم در چنین شرایطی حواس او را پرت کرده و یا با غذا دادن مانع انجام این کار از سوی کودک شویم.