پژوهشگران این تحقیق دریافته‌اند زنانی که دارای بیشترین غلظت فتالات (ماده شیمیایی که پلاستیک را قابل خمش می‌سازد) در بدنشان هستند، خیلی بیش از دیگران احتمال دارد که از سردی شور جنسی رنج ببرند.
زنانی که بیشترین سطح این ماده شیمیایی را در بدنشان داشتند، ادعا می‌کردند که متناوباً میل جنسی خود را از دست می‌دهند، درحالی‌که دیگر زنان چنین مشکلی نداشتند.
فتالات‌ها هورمون‌ها را از هم می‌گسلند و می‌دانیم که بر عملکرد جنسی مردان تأثیر منفی می‌گذارند. ولی این اولین باری است که چنین اثر مخربی در زنان نیز نشان داده شده است.
دکتر امیلی برت، از دانشکده پزشکی دانشگاه روچستر نیویورک می‌گوید: «فتالات‌ها مواد شیمیایی موجود در پلاستیک هستند و کاربرد اصلی آن‌ها نرم کردن پلاستیک است. درنتیجه اگر اردک پلاستیکی یا کت بارانی یا پرده حمام شما نرم و قابل‌انعطاف است، به‌احتمال‌زیاد این فتالات است که چنین قابلیتی را به آن‌ها داده است. فتالات‌ها مختل‌کننده غدد درون‌ریز هستند؛ آن‌ها با هورمون‌های معمولی بدن از‌جمله تستسترون تداخل دارند و حال به نظر می‌رسد که همین بلا را بر سر استروژن هم می‌آورند. ما می‌دانیم که تستسترون و استروژن اهمیت خیلی زیادی برای بسیاری از عملکردهای بدن انسان دارند که میل جنسی هم از آن جمله است، درنتیجه علاقه‌مند شده بودیم که ببینیم آیا زنان با سطوح بالاتر این ماده در بدنشان، از نبود میل جنسی رنج می‌برند یا خیر».
فتالات‌ها با پلاستیکی که با آن ترکیب شده‌اند پیوستگی شیمیایی ندارند، درنتیجه به‌راحتی در هوا یا غذا یا مایعات آزاد می‌شوند. پلاستیک‌های انعطاف‌پذیر به‌مرور زمان سخت‌تر و شکننده می‌شوند که دلیل آن آزاد شدن فتالات و جدا شدن آن از پلاستیک است.
دکتر برت، سطوح فتالات را در ادرار 360 زن باردار در سنین بین 20 تا 39 سال اندازه‌گیری کرد و از آن‌ها پرسید که در ماه‌های منتهی به بارداری خود، هرچند وقت یک‌بار میل جنسی خود را از دست می‌دادند. آن‌هایی که بالاترین سطوح فتالات را داشتند، 2.5 برابر دارندگان کمترین سطح فتالات احتمال داشت که میل جنسی خود را از دست داده باشند.
دکتر برت توصیه می‌کند زنانی که می‌خواهند باردار شوند باید از غذاهای پردازش‌شده و فوری (فست‌فود) اجتناب کنند چراکه هر چه غذا بیشتر پردازش شود، بیشتر احتمال دارد که در تماس با مواد شیمیایی قرار گیرد.
غذاهای ارگانیک و غذاهای بدون بسته‌بندی ممکن است حاوی سطوح پایین‌تری از فتالات باشند. دکتر برت افزود: «خیلی جالب‌توجه است چراکه این‌ها موادی شیمیایی هستند که ما هرروز در معرض آن‌ها هستیم. آن‌ها در همه جای محیط‌زیست ما حضور دارند و همه افراد بررسی‌شده، سطوح قابل‌اندازه‌گیری این مواد شیمیایی را در خود داشتند. درنتیجه حتی در سطوح یافت شده در محیط روزمره اطراف ما هم ارتباط باعلاقه جنسی مشاهده می‌شود. لیبیدوی پایین می‌تواند در ارتباط زوجین و تندرستی افراد اثر بگذارد. برای خیلی از زنان دچار نبود لیبیدو، هیچ دلیل روشنی برای این کم علاقگی وجود ندارد و مهم است که بدانیم که این مواد چه اثری می‌توانند بگذارند».
دکتر برت می‌گوید که او بسیاری از زنان باردار از غذاهای فوری (فست‌فودها) دوری می‌کنند، چراکه نگرانند مبادا مواد شیمیایی موجود در این غذاها بر جنین اثر منفی بگذارند. وی می‌گوید: «منبع عمده خیلی از فتالات‌ها غذا است. ما فکر می‌کنیم که هر چه غذا بیشتر پردازش‌شده باشد، بیشتر احتمال دارد که این مواد شیمیایی وارد آن شده باشند. یکی از توصیه‌هایی که می‌توان برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض این مواد شیمیایی ارایه داد، این است که کمتر غذاهای پردازش‌شده بخورید و بیشتر به سراغ مواد تازه بدون بسته‌بندی بروید. غذاهای ارگانیک شاید بهتر باشند، چراکه برخی اوقات فتالات‌ها در سموم کشاورزی هم یافت می‌شوند، ولی هیچ‌گاه نمی‌توانید فتالات‌ها را کاملاً از زندگی خود حذف کنید، جز این‌که قوانین تغییر کنند».
در مقابل، سخنگوی اتحادیه صنایع شیمیایی انگلیس می‌گوید: «هیچ مدرکی وجود ندارد که فتالات‌ها بر میل جنسی اثر بگذارند. تا جایی که ما می‌دانیم هیچ آزمایش پذیرفته‌شده جهانی وجود ندارد که بتواند اثری را که قرار گرفتن در معرض این مواد می‌تواند بر لیبیدو بگذارد، اندازه‌گیری کند، ولی این حوزه جالبی برای کار خواهد بود».
با این‌وجود، کارشناسان می‌گویند که صنایع باید استفاده از مواد شیمیایی را متوقف کنند.
دکتر ربکا سوکول، رئیس انجمن درمان ناباروری امریکا می‌گوید: «در جامعه ما اجتناب از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مخرب غدد درون‌ریز، کار دشواری است. هرچه بیشتر در مورد اثراتی که آن‌ها روی سلامتی و تولیدمثل انسان می‌گذارند بدانیم، درمی‌یابیم که باید راهی برای حفاظت خود از آن‌ها و یافتن جایگزینی برای آن‌ها پیدا کنیم».
خبرآنلاین
