پوست ناحیه تناسلی می تواند توسط محصولات بهداشتی معطر یا بهداشتی، لباس زیر تنگ و یا از جنس پلاستیکی، روان کننده ها و عرق تحریک شود. که معمولا به صورت پوست خشک، خارش دار و ملتهب در محلی که تماس با یک ماده محرک رخ داده است ظاهر می شود
شفا آنلاین>سلامت جنسی>پوسته پوسته ناحیه تناسلی می تواند برای همه نگران کننده باشد و ممکن است نشانه برخی از شرایط پزشکی باشد. در حالی که تعیین علت زمینه ای خشکی پوست در ناحیه تناسلی مهم است، راه هایی برای کاهش علائم در خانه وجود دارد. در این مقاله، دلیل خشک شدن پوست خود و راه های درمان آن را خواهید آموخت.
به گزارش شفا آنلاین: پوست بزرگترین عضو بدن و سدی در برابر محیط است و نقش حیاتی در محافظت از ما در برابر خطرات مختلف دارد. کم آبی و کاهش لیپیدهای طبیعی پوست باعث آسیب به سد پوستی شده و منجر به خشکی پوست می شود.
علائم
هنگامی که پوست فاقد رطوبت و چربی می شود، خشکی پوست تنها علامت آن نیست. بیماران علائم دیگری نیز بر روی
پوست تجربه می کنند، از جمله:
بافت خشن
خارش
پوست خراش برداشته
تکه های خشک شده پوست
پوستی که دچار کم آبی شده است، می تواند ترک بخورد که ممکن است منجر به خونریزی شود.
چه کسانی بیشتر دچار خشکی پوست می شوند؟
برخی افراد بیشتر احتمال دارد پوست خشک و پوسته پوسته شوند. عوامل خطر عبارتند از:
سالخورده: تولید سبوم پوست با افزایش سن کاهش می یابد و خشکی پوست در افراد میانسال یا مسن شایع تر است.
کمبود ویتامین: ویتامین های A، B، D، E و مواد معدنی مانند روی و آهن، مواد مغذی حیاتی برای سد پوست هستند. اگر فردی به دلیل رژیم غذایی نامناسب یا اختلالات تغذیه ای فاقد این مواد مغذی باشد، می تواند منجر به خشکی پوست شود.
سیگار کشیدن: استعمال دخانیات روند پیری پوست را تسریع می کند که در نتیجه تولید سبوم کاهش می یابد و پوست خشک می شود.
داروها: مصرف استاتین ها، رتینوئیدها یا دیورتیک ها می تواند باعث خشکی پوست شود.
شرایط کاری بد: افرادی که در محیطی کار می کنند که باید در تماس با مواد شیمیایی خشن باشند، ممکن است سد پوستی آسیب ببیند که منجر به حساسیت یا خشکی پوست می شود. این خشکی پوست، ممکن است در ناحیه شرمگاهی نیز اتفاق بیفتد.
شرایط سلامتی: افراد مبتلا به بیماری تیروئید یا کلیوی و دیابت بیشتر احتمال دارد خشکی پوست را تجربه کنند. تغییرات هورمونی در دوران یائسگی نیز می تواند باعث خشکی بیش از حد پوست شود.
علل خشکی پوست در ناحیه شرمگاهی
ناحیه شرمگاهی پوسته پوسته شده می تواند نشانه ای از شرایط مختلف سلامتی باشد، از جمله موارد ذکر شده در زیر:
درماتیت تماسی
پوست ناحیه تناسلی می تواند توسط محصولات بهداشتی معطر یا بهداشتی، لباس زیر تنگ و یا از جنس پلاستیکی، روان کننده ها و عرق تحریک شود. که معمولا به صورت پوست خشک، خارش دار و ملتهب در محلی که تماس با یک ماده محرک رخ داده است ظاهر می شود. برای درمان درماتیت تماسی، مهم است که مصرف محصولات تحریک کننده را متوقف کنید و بهداشت مناسب را رعایت کنید. گاهی پزشکان برای کاهش التهاب پمادهایی را تجویز می کنند که حاوی استروئید هستند.
پسوریازیس
پسوریازیس وضعیتی است که علت مشخصی ندارد. با این حال، با ژنتیک و سیستم ایمنی بیش فعال مرتبط می شود. تغییر سریع سلول های پوست می تواند باعث ایجاد پوسته هایی شود که خارش دار هستند.
پوست آسیب دیده می تواند در هر جایی از بدن دیده شود، از جمله ناحیه شرمگاهی. می تواند باعث تغییر ناخن یا حتی درد مفاصل شود.
پسوریازیس معمولا با نرم کننده ها، کرم های استروئیدی یا داروهای بیولوژیکی کنترل می شود.
عفونت های واژن / بیماری های مقاربتی
عفونت واژن، از جمله واژینوز باکتریایی، عفونتهای مخمری، تریکومونیازیس، تبخال تناسلی و شپش شرمگاهی، میتواند باعث التهاب، خشکی و خارش پوست فرج و ناحیه شرمگاهی شود.
در مورد واژینیت، خشکی پوست با علائم بارزتری مانند تغییر در ترشحات، بوی بد، ناراحتی هنگام رابطه جنسی یا ادرار و زخم های دردناک همراه است.
عفونت واژن با آنتی بیوتیک یا داروهای ضد قارچ درمان می شود.
لیکن اسکلروزوس
اگرچه لیکن اسکلروزوس علت مشخصی ندارد، اما با فرآیندهای سیستم ایمنی مرتبط است. در زنان، این عارضه معمولاً پوست فرج را تحت تأثیر قرار می دهد. باعث لکه دار شدن، تغییر رنگ پوست، خارش، سفت شدن پوست و ناراحتی می شود.
هیچ درمانی برای این وضعیت وجود ندارد علائم را می توان با استفاده از پمادهای استروئیدی تجویز شده و کرم های مرطوب کننده کاهش داد.
خطرات خشک پوست
افرادی که خشکی پوست دارند بیشتر در معرض عفونت هستند: یک سد پوستی آسیب دیده برای محافظت در برابر عوامل عفونی خطرناک کافی نیست. پوست خشک تمایل به ترک خوردن و پوسته پوسته شدن دارد. این ترک ها راه مناسبی برای ورود عفونت هستند.
پوسته پوسته شدن و ترک خوردگی پوست می تواند باعث خارش شود: مالش شدید پوست، تحریک یا عفونت پوست می تواند منجر به زخم یا هایپرپیگمانتاسیون شود که برای مدت طولانی باقی می ماند.
خشکی پوست و آتوپیک با احتمال بیشتری برای داشتن یا ابتلا به سایر آلرژی ها یا آسم مرتبط است: افراد مستعد ابتلا به درماتیت تماسی یا آلرژی غذایی هستند که ممکن است به شوک آنافیلاکسی ختم شود.
رفتار
اگر فردی از خشکی پوست مداوم در ناحیه شرمگاهی رنج می برد و زندگی روزمره را تحت تاثیر قرار می دهد، توصیه می شود با پزشک متخصص مشورت کند. تعیین علت خشکی پوست و انتخاب یک برنامه درمانی مناسب که برای یک فرد مناسب باشد حیاتی است.
معمولاً برنامه درمانی برای خشکی پوست در ناحیه شرمگاهی شامل استفاده از مرطوب کننده های مناسب، پیروی از دستورالعمل های پزشک برای رفع علت زمینه ای و مراقبت از خود است.
درمان های طبیعی
افراد می توانند در خانه اقداماتی را برای کاهش علائم و جلوگیری از عود آنها انجام دهند. برخی از نمونه ها عبارتند از:
به طور مرتب مرطوب کننده استفاده کنید: نرم کننده ها می توانند به کاهش علائم خشکی پوست کمک کنند. مرطوب کننده های بدون عطر را روی پوست مرطوب چند بار در روز برای نتیجه بهتر بمالید.
لباس های نخی گشاد بپوشید: لباس زیر تنگ و پلاستیکی می تواند پوست را بیش از پیش تحریک کند.
با آب داغ حمام نکنید: آب داغ می تواند پوست را حتی بیشتر خشک کند زیرا چربی های طبیعی را از بین می برد. توصیه می شود دوش های کوتاه و گرم بگیرید که خیلی گرم نیستند و حدود 5 دقیقه طول می کشند.
بهداشت مناسب را رعایت کنید: استفاده از پاک کننده های ملایم بدون عطر ممکن است برای شما مناسب باشد. شما باید از دوش واژینال و استفاده از شوینده های معطر خودداری کنید.
از خراشیدن و مالش شدید خودداری کنید: مهم است که از مالش شدید ناحیه با حوله یا خاراندن پوست خودداری کنید. تمام محصولات بهداشتی خود را به آرامی روی آنها بمالید.
هیدراته بمانید: مصرف آب فراوان برای حفظ سطح هیدراتاسیون مناسب در بدن توصیه می شود. نوشیدن الکل یا کافئین می تواند پوست را کم آب کند. علاوه بر این، برخی از افراد از استفاده از دستگاه های مرطوب کننده برای افزایش سطح رطوبت در خانه خود لذت می برند.
ویتامین ها: مصرف مکمل های ویتامین (A، B، D، E)، مواد معدنی (روی، آهن) و اسیدهای چرب امگا 3 می تواند به کاهش التهاب و بهبود ظاهر پوست کمک کند.
خشکی پوست در ناحیه شرمگاهی می تواند در نتیجه یک واکنش آلرژیک، عفونت واژن یا شرایط پوستی باشد. توصیه می شود برای تعیین مناسب ترین برنامه درمانی برای شما با پزشک خود تماس بگیرید.