کمتر از ۴ کیلومتر بین این دو جزیره فاصله است که توسط یک صخره مرجانی تماشایی پر از ماهی های استوایی از هم جدا شده اند. برانسون که اکنون ۷۲ سال دارد، مرتباً از «نکر» تا «مسکیتو» در حال گشت و گذار است. در سال ۲۰۰۶ که او شنید قرار است هتلی در «مسکیتو» ساخته شود از این موضوع خوشش نیامد. اگر کسی قرار بود هتل یا هر چیز دیگری در این جزیره بسازد، او بود.
بنابراین سر ریچارد برنسون به صاحب آن جزیره که در گوشه‌ای از آن زندگی می کرد و مرکز غواصی به نام دریک انکوریج را اداره می‌کرد، نزدیک شد و کل جزیره را خرید. این قرارداد یک سال بعد منعقد شد و به همین ترتیب یکی از پروژه های عجیب و غریب او آغاز شد.
خبر خوب برای بقیه این است که اکنون می‌توان چندین خانه، از جمله خانه برانسون را در «مسکیتو» به صورت کامل، با تمام پرسنل و با استفاده از امکانات جزیره اجاره کرد. ساحل خصوصی، مجموعه ای از ورزش های آبی، تنیس و حمل و نقل از طریق کالسکه (ماشین مجاز نیست) از دیگر امکانات این جزیره است.
خبر بد این است که تعداد کمی می توانند این کار را انجام دهند. اجاره این مکان ۲۲۰,۰۰۰ پوند در هفته برای فصول شلوغ است.
یکی از این ملک ها، شبیه یک قایق بادبانی غول‌پیکر است با چهار عرشه، که به طور کامل با نرده‌هایی در طبقات بالا پیچیده‌شده است. همچنین یک منطقه شنا وجود دارد که در شب با چراغ روشن می شود.
درها و پنجره‌ها از کف تا سقف به نحوی در طول روز ناپدید می‌شوند و مناظری بی‌وقفه از جزایر مختلف دیگری را در معرض دید قرار می دهند.
تنها در اتاق خواب اصلی چهار مبل وجود دارد که اگر تراس بیرون را حساب کنید، به اندازه یک زمین تنیس است.
پاریس هیلتون و همسرش، کارتر ریم، یک هفته از ماه عسل بی پایان خود را در سراسر جهان در اینجا گذراندند.
سر ریچارد مشتاق جذب ساکنینی بود که به دنبال ایجاد تفاوت و داشتن ابزاری برای آن هستند.
املاک برانسون شامل سه خانه مجزاست که با راهروهای چوبی به هم متصل شده‌اند و حال و هوای سنتی‌تری دارد. حداکثر ۲۲ نفر می توانند در آنجا اقامت داشته باشند و البته ساحل خصوصی خود را خواهند داشت.
«مسکیتو» قسمت های مشترکی دارد که شامل کلوپ ساحلی با کافه و رستوران اختصاصی، زمین تنیس و ورزش‌های آبی است.
