همچنین ممکن است متوجه شوید که استخوانهای شما راحتتر میشکنند یا آسیب می بینند، این ممکن است به دلیل کاهش تراکم استخوان باشد. استروژن در ارتباط با کلسیم، ویتامین D و سایر مواد معدنی برای قوی نگه داشتن استخوان ها عمل می کند.
در صورت عدم درمان، استروژن پایین می تواند منجر به ناباروری در زنان شود.
استروژن عمدتاً در تخمدان ها تولید می شود. هر چیزی که بر روی تخمدان ها تأثیر بگذارد در نهایت بر تولید استروژن نیز تأثیر می گذارد.
در زنان بالای 40 سال، استروژن پایین می تواند نشانه ای از نزدیک شدن به یائسگی باشد. این زمان انتقال، پیش یائسگی نامیده می شود.
در طول دوران پیش از یائسگی، تخمدان های شما همچنان استروژن تولید می کنند. تا زمانی که شما به یائسگی برسید، تولید به کندی ادامه خواهد داشت.
شایع ترین عوامل خطر برای سطوح پایین استروژن عبارتند از:
تشخیص و درمان استروژن پایین می تواند به پیشگیری از بسیاری از مشکلات سلامتی کمک کند. اگر علائم استروژن پایین را تجربه می کنید، با پزشک خود صحبت کنید. . تشخیص زودهنگام ممکن است به جلوگیری از عوارض بیشتر کمک کند.
در طول ویزیت، پزشک سابقه سلامت خانوادگی شما را مطرح کرده و علائم شما را ارزیابی خواهد کرد. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی انجام خواهند داد. احتمالاً برای اندازه گیری سطح هورمون شما آزمایش خون لازم است.
سطوح هورمون محرک فولیکول (FSH) شما نیز ممکن است برای تعیین اینکه آیا استروژن شما پایین است در صورت تجربه کردن موارد زیر آزمایش شود:
در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش هورمون هیپوفیز را برای بررسی شرایط پزشکی که ممکن است بر سیستم غدد درون ریز تأثیر بگذارد، تجویز کند. اگر هورمونهای هیپوفیز شما بدون توضیح واضح غیرطبیعی باشند، ممکن است پزشک شما را با اسکن مغز پیگیری کند.
زنانی که سطح استروژن پایینی دارند ممکن است از درمان هورمونی بهره مند شوند. درمان هورمونی استاندارد استروژن پایین است. گزینه های غیر هورمونی برای کمک به تسکین علائم وجود دارد.
گزینه های غیر هورمونی برای زنان در معرض خطر بالای سرطان سینه، لخته شدن خون، سکته مغزی یا بیماری کبدی ترجیح داده می شود.
برای زنان بین 25 تا 50 سال که کمبود استروژن دارند معمولاً استروژن تجویز می شود که می تواند خطر ابتلا به موارد زیر را کاهش دهد:
در سال 2002،سازمان غذا و داروی آمریکا از زنان خواست که کمترین دوز ممکن را برای کمترین زمان مصرف کنند. از آن زمان، دوزهای بالا دیگر به طور کلی تجویز نمی شوند.
دوز واقعی به شدت بیماری و روش مصرف بستگی دارد.
در برخی موارد، حتی پس از بازگشت سطح استروژن به حالت طبیعی، ممکن است به درمان طولانی مدت نیاز باشد.
استروژن درمانی همچنین ممکن است شدت علائم یائسگی را کاهش دهد و خطر شکستگی و آسیب دیدن استخوان ها را کاهش دهد.
استروژن درمانی فقط برای 1 تا 2 سال توصیه می شود. این به این دلیل است که استروژن درمانی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.
HRT برای افزایش سطح هورمون طبیعی بدن شما استفاده می شود. در صورت نزدیک شدن به یائسگی، پزشک ممکن است HRT را توصیه کند. یائسگی باعث می شود سطح استروژن و پروژسترون شما به میزان قابل توجهی کاهش یابد. HRT می تواند به بازگشت این سطوح به حالت عادی کمک کند.
درمان های HRT را می توان در دوزهای مختلف، مدت زمان و ترکیب هورمون ها تنظیم کرد. برای مثال، بسته به تشخیص، اگر زنی هنوز رحم خود را داشته باشد، پروژسترون لازم است، اما اگر هیسترکتومی شده باشد، نیازی به پروژسترون نیست.
یک مطالعه پیشگیری از سلامت زنان در سال 2002 به این نتیجه رسید که زنانی که هورمون درمانی ترکیبی (استروژن + پروژسترون) را برای یائسگی مصرف می کنند، خطر ابتلا به سرطان سینه، بیماری قلبی، سکته، لخته شدن خون و بی اختیاری ادرار را افزایش می دهند.
بر خلاف باور رایج، برای ایجاد تعادل در میزان استروژن می توان اقداماتی انجام داد.