شفاآنلاین>سلامت جنسی>رحم یک ساختار عضلانی است که توسط عضلات و رباط‌های لگن ثابت نگه داشته
می‌شود. این عضلات یا رباط‌ها در صورت کشش یا ضعف، دیگر قادر به حمایت از
رحم نیستند و باعث افتادگی می‌شوند. افتادگی رحم
افتادگی رحم زمانی اتفاق می‌افتد که رحم از حالت طبیعی خود آویزان شده یا بلغزد و به داخل واژن (کانال زایمان) برود. افتادگی رحم ممکن است ناقص یا کامل باشد. افتادگی ناقص زمانی اتفاق می‌افتد که رحم فقط تا حدی در واژن فرو رود. افتادگی رحم کامل هنگامی اتفاق می‌افتد که رحم آنقدر پایین بیاید که مقداری از بافت در خارج از واژن بیرون زده باشد.
علائم افتادگی رحم چیست؟
خانم‌هایی که افتادگی رحم جزئی دارند ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند. افتادگی متوسط تا شدید ممکن است علائمی ایجاد کند، مانند:
- احساسی که روی توپ نشسته‌اید
- خونریزی واژینال
- افزایش ترشحات
- مشکلات در رابطه جنسی
- بیرون زدگی رحم یا دهانه رحم از واژن
- احساس کشش یا سنگینی در لگن
- یبوست یا مشکل در دفع مدفوع
- عفونت‌های مکرر مثانه یا مشکل در تخلیه مثانه
در صورت بروز این علائم، باید فوراً به پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کرده و تحت درمان قرار بگیرید. بدون توجه مناسب، این شرایط می‌تواند عملکرد جنسی، روده و مثانه را مختل کند.
عوامل خطر افتادگی رحم
خطر ابتلا به افتادگی رحم با افزایش سن و کاهش سطح استروژن بالا می‌رود. استروژن هورمونی است که به تقویت عضلات لگن کمک می‌کند. آسیب به ماهیچه‌ها و بافت‌های لگن در دوران بارداری و زایمان نیز ممکن است منجر به افتادگی شود. زنانی که بیش از یک بار از واژن زایمان کرده‌اند یا در دوران یائسگی هستند، در معرض بالاترین خطر قرار دارند. افتادگی رحم کامل هنگامی اتفاق می‌افتد که رحم آنقدر پایین بیاید که مقداری از بافت در خارج از واژن بیرون زده باشد.
هر فعالیتی که به عضلات لگن فشار وارد کند می‌تواند خطر افتادگی رحم را افزایش دهد. عوامل دیگری که می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از:
- چاقی
- سرفه مزمن
- یبوست مزمن
تشخیص افتادگی رحم
دکتر زنان با ارزیابی علائم و انجام معاینه لگن می‌تواند افتادگی رحم را تشخیص دهد. در طی این معاینه، پزشک از دستگاهی به نام اسپکولوم استفاده می‌کند که به او امکان مشاهده داخل واژن و بررسی کانال واژن و رحم را می‌دهد. این معاینه به صورت دراز کش یا ایستاده انجام می‌گیرد.
پزشک بعد معاینه لگن، از دستگاهی به نام اسپکولوم استفاده می‌کند که به او امکان مشاهده داخل واژن و بررسی کانال واژن و رحم را می‌دهد. پزشک بعد معاینه لگن، از دستگاهی به نام اسپکولوم استفاده می‌کند که به او امکان مشاهده داخل واژن و بررسی کانال واژن و رحم را می‌دهد. پزشک برای تعیین میزان افتادگی ممکن است از شما بخواهد که مانند زمان دفع فشار بیاورید.
درمان افتادگی رحم
درمان برای این شرایط همیشه لازم نیست. اگر افتادگی شدید است، با پزشک خود در مورد گزینه‌های درمانی مناسب صحبت کنید.
درمان‌های غیر جراحی شامل:
- کاهش وزن برای از بین بردن فشار از روی ساختار‌های لگن
- خودداری از بلند کردن اجسام سنگین
- انجام تمرینات کگل یا تمرینات کف لگن برای تقویت عضلات واژن
- پوشیدن پساری، وسیله‌ای است که در واژن و در زیر گردن رحم قرار می‌گیرد و به تثبیت رحم و دهانه رحم کمک می‌کند.
مطالعات نشان داده اند که استفاده از
استروژن واژینال باعث بهبودی در بازسازی و قدرت بافت واژن می‌شود. اگرچه
استفاده از این استروژن برای تقویت سایر گزینه‌های درمانی ممکن است مفید
باشد، اما به خودی خود افتادگی را برطرف نمی‌کند.
خانم‌هایی که افتادگی رحم جزئی دارند ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند. افتادگی متوسط تا شدید ممکن است علائمی ایجاد کند.
خانم‌هایی که افتادگی رحم جزئی دارند ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند. افتادگی متوسط تا شدید ممکن است علائمی ایجاد کند.
درمان‌های جراحی شامل تعلیق رحم یا هیسترکتومی است. در تعلیق رحم، جراح با اتصال مجدد رباط‌های لگن یا استفاده از مواد جراحی، رحم را در موقعیت اصلی خود قرار می‌دهد. در هیسترکتومی، جراح رحم را از طریق شکم یا واژن از بدن خارج می‌کند.
جراحی اغلب موثر است، اما برای خانم‌هایی که قصد بچه‌دار شدن دارند توصیه نمی‌شود. فشار وارده در بارداری و زایمان به عضلات لگن می‌تواند اصلاحات رحمی را از بین ببرد.
آیا راهی برای جلوگیری از افتادگی رحم وجود دارد؟
افتادگی رحم در همیشه قابل پیشگیری نیست. با این حال، می‌توانید چندین کار برای کاهش خطر انجام دهید، از جمله:
- انجام ورزش بدنی منظم
- حفظ وزن سالم
- تمرینات کگل
- درمان اختلالاتی که فشار را در لگن افزایش می‌دهد، از جمله یبوست مزمن یا سرفه
