کد خبر: ۲۶۷۶۲۴
تاریخ انتشار: ۱۹:۰۰ - ۲۳ آبان ۱۳۹۹ - 2020November 13
سرطان مثانه یکی از انواع سرطان است که در مردان بیشتر دیده شده است. شاید یکی از دلایل آن مصرف دخانیات باشد که در اقایان بیشتر است. در این مقاله به بررسی این بیماری می‌پردازیم.

شفاآنلاین>سلامت جنسی>متاسفانه آقایان دو تا سه برابر خانم ها در معرض ابتلا به سرطان مثانه (Bladder cancer) قرار دارند. این مسئله تا حدوی به مصرف دخانیات نیز مربوط می شود که در بین آقایان رواج بیشتری دارد و یکی از عوامل اصلی افزایش خطر ابتلا به این سرطان است. در این مطلب کوتاه، علائم اصلی ابتلا به این سرطان و روش های موثر درمانی آن را عنوان می کنیم.

دستگاه ادراری انسان و نحوه‌ی تشکیل تومور مثانه

 به گزارش شفاآنلاین:برای درک بیش‌تر، در مورد دستگاه ادراری صحبت خواهیم کرد. مثانه یک ارگان کیسه‌ای شکل، توخالی و انعطاف پذیر در لگن است. مهم‌ترین نقش مثانه، ذخیره‌ی ادرار قبل از خروج آن از بدن است. کلیه‌ها پس از تولید ادرار، از طریق لوله‌هایی به نام میزنای یا حالب ادرار را به مثانه منتقل می‌کنند. هنگام ادرار کردن عضلات مثانه منقبض می‌شوند و ادرار از طریق لوله‌ای به نام میزراه (پیشابراه یا مجرای ادراری) از بدن خارج می‌شود. در مردان پروستات نیز عضوی از دستگاه ادراری است.

دیواره‌ی مثانه دارای سه لایه است:

سلول‌های اوروتلیال (urothelium) که سطح داخلی مثانه، لگنچه‌ی کلیه و حالب (میزنای) را پوشش می‌دهند. لایه‌ی ماهیچه‌ای خارجی که ماسکولاریس پروپریا (muscularis propria) نام دارد و به وسیله‌ی لایه‌ای نازک و فیبروزی به نام لامینا پروپریا (lamina propria)، از سلول‌های اوروتلیال جدا می‌شود.

وجود سلول‌های سرطانی در لگنچه‌ی کلیوی و مجاری ادراری فوقانی نیز نوعی سرطان مثانه محسوب شده و اغلب با نام سرطان مثانه‌ی فوقانی یا سرطان مجاری ادراری فوقانی شناخته می‌شود.

انواع سرطان مثانه

انوع سرطان مثانه به ظاهر سلول‌های توموری در زیر میکروسکوپ بستگی دارد. سرطان مثانه انواع مختلفی دارد، انواع اصلی سرطان مثانه عبارتند از:

کارسینوم سلول‌های ترنزیشنال (TCC) یا کارسینوم اوروتلیال (UCC)

حدود ۹۰ درصد از سرطان‌های مثانه و ۱۰ تا ۱۵ درصد از سرطان‌های کلیه از این نوع هستند. سلول‌‌های اوروتلیال پوشش قسمت داخلی مثانه و سایر قسمت‌های دستگاه ادراری را تشکیل می‌دهند. در صورت تشخیص کارسینوم سلول‌های ترنزیشنال (TCC)، باید کل دستگاه ادراری مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به باقی ماندن تومور در سطح آستر داخلی مثانه (اپیتلیوم)، یا نفوذ به قسمت‌‌های عمقی‌تر و لایه‌ی عضلانی، کارسینوم سلول‌های ترنزیشنال می‌تواند به دو نوع تهاجمی یا غیر تهاجمی تقسیم بندی کرد. هرچه سرطان تهاجمی‌تر باشد درمان آن سخت‌تر است. TCC به دو نوع تقسیم می‌شود:

  • کارسینومای پاپیلاری
    توده‌های کوچکی از سطح داخلی مثانه به سمت حفره‌ی تو‌خالی داخل مثانه رشد می‌کنند. سرطان پاپیلاری غیر تهاجمی است و احتمال بدخیمی در آن کم است به همین دلیل پروگنوز خوبی دارد.
  • کارسینومای مسطح
    این نوع تومور به سمت بخش توخالی مثانه رشد نمی‌کند. اگر در لایه‌ی داخلی مثانه باقی بماند، تحت عنوان کارسینوم مسطح غیر تهاجمی یا کارسینوم سطحی درجا (CIS) شناخته می‌شود.

کارسینوم سلول‌های سنگفرشی

حدود ۴ درصد از سرطان مثانه از این نوع است. سلول‌های سنگفرشی، سلول‌های نازک و صافی هستند که در سطح پوست نیز دیده می‌شوند. این سلول‌ها در واکنش به التهاب مثانه رشد می‌کنند و با گذشت زمان سرطانی می‌شوند. اکثر سرطان‌های سلول سنگفرشی تهاجمی هستند.

آدنوکارسینوما

حدود ۱ درصد از سرطان‌های مثانه از این نوع هستند. این تومور ناشی از اختلال رشد سلول‌های غدد ترشح کننده‌ی موکوس در مثانه رخ می‌دهد. آدنوکارسینوما به سرطان کولون شباهت دارد. اکثر آدنوکارسینوم‌های مثانه تهاجمی هستند.

انواع دیگر سرطان مثانه که کم‌تر شایع هستند عبارتند از:

کارسینوم سلول‌های کوچک(SCC)

کم‌تر از ۱ درصد سرطان‌های مثانه از این نوع هستند. SCC در سلول‌های عصبی مانند سلول‌های نورواندوکرینی نیز ایجاد می‌شود. این فرم اغلب سریع رشد می‌کند و نیاز به شیمی درمانی دارد.

سارکوما

نوع نادر سرطان مثانه است که از سلول‌های عضلانی یا چربی مثانه تشکیل شده است.

نشانه‌های سرطان مثانه

علائم و نشانه‌های سرطان مثانه

برخی از مبتلایان علایم خاصی را تجربه می‌کنند و گروهی دیگر از آن‌ها هیچ نشانه‌ی مشخصی دال بر بیماری ندارند. بیمار باید به پزشک متخصص اورولوژیست مراجعه کند، این پزشک متخصص بیماری‌های مجاری ادراری و سیستم تولید مثلی مردان است.

علائم سرطان مثانه عبارتند از:

  • هماچوری (خون در ادرار)
  • تکرر ادرار و ادرار ناگهانی
  • درد در هنگام دفع ادرار

وجود خون در ادرار علامت مشخص سرطان مثانه بوده و اغلب بدون درد است. خون در ادرار اغلب با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شود. اما اگر خون در ادرار با چشم غیر مسلح دیده شد، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کرد. حتی اگر وجود خون در ادرار موقتی بوده باشد، باید حتماً توسط پزشک بررسی شود. اما وجود خون در ادرار اغلب به معنی ابتلا به سرطان نیست. گاهی به دلیل عفونت و یا سنگ کلیه، هماچوری رخ می‌دهد. از طرفی مقدار کمی خون در ادرار برای برخی افراد طبیعی است. تکرر ادرار و درد در هنگام دفع ادرار یا دیزوری کمتر در سرطان مثانه رایج هستند. اما با این همه نباید نادیده گرفته شوند. پزشک احتمال ابتلا به عفونت مجاری ادراری و یا دیگر بیماری‌های جدی‌تر مانند سرطان مثانه را بررسی خواهد کرد.

راه پیشگیری از سرطان مثانه

با کنترل چندین عامل خطر می‌توان از سرطان مثانه پیشگیری کرد. اما گروهی از عوامل مانند نژاد، قومیت و جنسیت قابل کنترل نیستند.
با اعمال سه تغییر ساده در سبک زندگی خطر پیشرفت سرطان مثانه کاهش پیدا می‌کند:

  • اگر سیگاری هستید، ترک کنید
    پزشکان معتقدند که تنباکو و فراورده‌های آن دلیل نیمی از سرطان‌های مثانه است.
  • مایعات فراوان بنوشید
    با دفع ادرار، مواد شیمیایی مضر و خطرناک بدن از مثانه خارج می‌شوند. نوشیدن مقدار زیادی مایعات به خصوص آب، خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد.
  • سبزیجات و میوه به مقدار زیاد مصرف کنید
    تحقیقات ثابت کرده است که خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات با برگ‌های سبز خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان را کاهش می‌دهد. همچنین در صورت مصرف این مواد، خطر ابتلا به سرطان مثانه هم کاهش پیدا می‌کند.

خطر ابتلا به سرطان مثانه در موارد زیر هم بیش‌تر می‌شود:

  • قرار داشتن در محیط‌های صنعتی که مواد شیمیایی مانند آرسنیک و آنیلین (ماده‌ای مشتق از قطران زغال سنگ مورد استفاده در تولید دارو، رنگ‌ و پلاستیک) در آن‌ها استفاده می‌شود.
  • مصرف برخی از داروهای بیماری دیابت
  • مصرف برخی مکمل‌های گیاهان دارویی

در محیط کار، به تمام توصیه‌های ایمنی عمل کرده و در مورد سایر عواملی که شما را بیش‌تر در معرض ابتلا به سرطان قرار می‌دهد، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

بررسی‌های تشخیصی سرطان مثانه یا تومور مثانه

تشخیص زودهنگام سرطان مثانه، شانس درمان موثر را بالا می‌برد. ابتدا پشینه‌ی پزشکی فرد و ریسک فاکتورهای سرطان مثانه بررسی شده و معاینه‌ی لگنی انجام می‌شود. با توجه به نتایج به دست آمده آزمایش‌‌های تشخیصی توسط پزشک کلیه و مجاری ادراری و تناسلی درخواست داده می‌شوند. آزمایشات مختلفی وجود دارد که در تایید تشخیص، تعیین محل تومور، بررسی متاستاز و انتخاب بهترین گزینه‌ی درمانی به پزشکان کمک می‌کنند. بیوپسی یا نمونه برداری بافتی مطمئن‌ترین روش تشخیص در بسیاری از انواع سرطان‌هاست. در بیوپسی، پزشک یک نمونه‌ی کوچک از بافت را جهت بررسی به آزمایشگاه می‌فرستد. اگر بیوپسی امکان پذیر نباشد، پزشک آزمایشات دیگری را بر اساس نوع سرطان، علائم و نشانه‌های فرد، سن بیمار، سلامت عمومی بیمار و نتایج آزمایشات قبلی، پیشنهاد می‌دهد.

آزمایشات تشخیصی سرطان مثانه به شرح زیر هستند:

آزمایش ادرار

در صورت مشاهده‌ی خون توسط فرد، پزشک آزمایش سیتولوژی ادرار را درخواست می‌دهد. سیتولوژی ادرار اغلب شامل نمونه‌ی ادرار تصادفیست که وجود سلول‌های توموری را بررسی می‌کند. نمونه‌ی ادرار جهت بررسی سیتولوژی را می‌توان از طریق سیستوسکوپی نیز تهیه کرد. آزمایش کشت ادرار برای بررسی عفونت ادراری و آزمایش نشانگر (مارکر) توموری در ادرار برای بررسی سلول‌های سرطانی نیز انجام می‌شود.

سیستوسکوپی

سیستوسکوپی روش تشخیص استاندارد سرطان مثانه است. در این روش پزشک با استفاده از یک لوله‌ی نازک و انعطاف پذیر که انتهای آن دوربین و پروژکتور کوچکی قرار دارد، به نام سیستوسکوپ، درون مثانه را بررسی می‌کند. سیستوسکوپی نیاز به بیهوشی ندارد و در مطب پزشک قابل انجام است. سیستوسکوپی وجود توده در مثانه را تشخیص می‌دهد و نیاز به بیوپسی یا جراحی را تعیین می‌کند.

راه پیشگیری از سرطان مثانه

بیوپسی یا برداشتن تومور مثانه از طریق پیشابراه (TURBT)

اگر طی سیستوسکوپی بافت غیرطبیعی در مثانه پیدا شود، پزشک مقدار کمی از بافت را برای آزمایش برمی‌دارد. این عمل برداشتن تومور مثانه از طریق پیشابراه یا TURBT نامیده می‌شود. طی TURBT، پزشک تومور و نمونه‌ای از عضله مثانه که به تومور نزدیک است را برمی‌دارد. TURBT می‌تواند برای تشخیص سرطان مثانه استفاده شود و نوع تومور را تشخیص دهد، همچنین به عنوان درمان تومور تهاجمی غیر عضلانی نیز استفاده می‌شود.

پیلوگرام یا اوروگرافی داخل وریدی (IVP)

این روش تصویربرداری، شامل تزریق رنگ به داخل وریدها است. سپس این رنگ در کلیه‌ها فیلتر شده و وارد سیستم ادراری می‌شود. این رنگ خاصیت ظاهر شدن در عکس اشعه‌ی ایکس را دارد. سپس از سیستم ادراری عکس اشعه‌ی ایکس گرفته می‌شود تا موقعیت تومور مشخص شود.

پیلوگرام رتروگراد (اوروگرافی صعودی)

طی این روش، پزشک یک لوله‌ی نازک (کاتتر) را به مجرای پیشابراه و مثانه وارد می‌کند. سپس از طریق کاتتر رنگ را به داخل پیشابراه و مثانه تزریق می‌کند. اگر در دستگاه ادراری تومور وجود داشته باشد مشخص می‌شود.

سایر آزمایشات تصویربرداری به تشخیص محل تومور، حدود و اندازه‌ی آن و متاستاز به سایر اندام‌‌ها کمک می‌کنند. مانند:

  • سی تی اسکن (CT scan)
  • ام آر آی (MRI)
  • پت اسکن (PET scan)
  • سونوگرافی
  • عکس اشعه‌ی ایکس از قفسه‌ی سینه که این عکس متاستاز سرطان مثانه به ریه‌ها را نشان می‌دهد.
  • اسکن استخوان که با استفاده از آن می‌توان متاستاز کارسینوم مثانه به استخوان‌‌‌ها را تشخیص داد.

درمان سرطان مثانه

در این بخش انواع درمان‌های استاندارد سرطان مثانه را توضیح می‌دهیم.

عمل جراحی

با عمل جراحی تومور و برخی بافت‌های سالم اطراف حذف می‌شوند. انواع مختلف عمل جراحی برای درمان سرطان مثانه وجود دارد که بر اساس مرحله و درجه‌ی بیماری بهترین روش انتخاب می‌شود. گزینه‌های جراحی درمان سرطان مثانه عبارتند از:

برداشتن تومور مثانه از طریق پیشابراه یا میزراه (TURBT)

این روش برای تشخیص، مرحله بندی و همچنین درمان تومور مثانه استفاده می‌شود. طی TURBT جراح سیستوسکوپ را از طریق مجرای ادراری وارد مثانه می‌کند سپس با استفاده از نوعی ابزار مانند یک حلقه سیم کوچک، لیزر یا فولگوراسیون (انهدام نسوج با برق دارای انرژی بالا) تومور را از بین می‌برد. قبل از شروع عمل، برای جلوگیری از احساس درد بیمار بیهوشی می‌شود. TURBT در افراد مبتلا به سرطان مثانه غیر تهاجمی قادر به برداشت تومور می‌باشد اما ممکن است دیگر درمان‌‌های تکمیلی مانند شیمی درمانی و رادیوتراپی نیز برای حذف کامل سلول‌های سرطانی لازم باشد.

سیستکتومی کامل و برداشت گره لنفاوی

سیستکتومی کامل به معنای حذف کامل مثانه و بافت‌ها و ارگان‌های اطراف آن است. در مردان، پروستات و مجرای ادرار نیز ممکن است برداشته شود. در زنان رحم، لوله‌های فالوپ (لوله‌های رحمی)، تخمدان‌ها و بخشی از واژن نیز ممکن است برداشته شود. در تمام بیماران، گره‌های لنفاوی لگن نیز برداشته می‌شوند. در برخی سرطان‌های خاص که بیش از حد پیشرفته نیستند، عمل جراحی سیستکتومی جزئی انجام می‌شود.

عمل جراحی سیستکتومی لاپاروسکوپیک یا روباتیک

در این روش جراح به جای ایجاد یک برش بزرگ برای دسترسی به مثانه، برش کوچکی ایجاد می‌کند سپس از ابزار تلسکوپی و رباتیک برای حذف مثانه و بافت‌‌های اطراف استفاده می‌کند. این عمل جراحی به یک جراح با‌تجربه نیاز دارد. اگر مثانه برداشته شود، پزشک باید روش جدیدی برای انتقال ادرار به خارج از بدن ایجاد کند، به این منظور از روده‌ی کوچک یا روده‌ی بزرگ برای منحرف کردن مسیر ادرار به سطح شکم (استومی یا استوما) استفاده می‌کند به طوری که یک انتهای روده به مجاری ادراری و انتهای دیگر به سطح پوست شکم متصل است.

پس از عمل جهت جمع آوری و تخلیه‌ی ادرار، بیمار باید کیسه‌ی ادراری را به استومی وصل کند. روش دیگری برای خروج ادرار وجود دارد، جراح با استفاده از روده‌ی کوچک یا روده‌ی بزرگ، مخزنی برای ذخیره ادرار ایجاد می‌کند، این کیسه که مثانه‌ی نوین نامیده می‌شود، در داخل بدن قرار دارد. با این روش، بیمار به کیسه‌ی ادرار متصل به خارج از بدن (اوستومی) نیاز ندارد. بیمار چندین بار در روز با استفاده از یک کاتتر مثانه‌ی نوین را تخلیه می‌کند. از عوارض عمل سیستکتومی می‌توان به طولانی شدن دوره‌ی بهبودی، عفونت،‌خونریزی، ناراحتی پس از جراحی، عدم تخلیه‌ی کامل ادرار، اختلال نعوظ، آسیب اعصاب لگن، از دست دادن احساس جنسی و ارگاسم در مردان و زنان اشاره کرد. اغلب این مشکلات را می‌توان با دارو یا جراحی بهبود بخشید.

انواع سرطان مثانه

درمان دارویی

درمان سیستمیک، استفاده از دارو‌های داخل وریدی (IV) و قرص یا کپسول خوراکی برای تخریب سلول‌های سرطانی است. انواع درمان‌های سیستمیک مورد استفاده برای درمان سرطان مثانه عبارتند از: شیمی درمانی، ایمونوتراپی و درمان هدفمند. هر فرد نوعی از درمان را استفاده می‌کند و این روش‌ها همراه‌ با درمان جراحی نیز استفاده می‌شوند.

شیمی درمانی

دو نوع شیمی درمانی برای درمان سرطان مثانه وجود دارد. یکی از روش‌‌ها، شیمی درمانی درون مثانه‌ای یا شیمی درمانی موضعی است که معمولا توسط متخصص ارولوژی انجام می‌شود. داروی شیمی درمانی به وسیله‌ی کاتتر و از طریق مجرای ادرار به داخل مثانه وارد می‌شود. شیمی درمانی موضعی تنها سلول‌های توموری سطحی را که با داروی مورد استفاده در تماس هستند، از بین می‌برد و نمی‌تواند سلول‌های توموری عمقی در دیواره‌ی مثانه یا سلول‌های متاستازی به اندام‌های دیگر را از بین ببرد. داروهای رایج مورد استفاده در شیمی درمانی درون مثانه‌ای شامل میتومایسین سی (Mitomycin-C)، جمسیتابین (Gemcitabine)، تیوتپا (Thiotepa)، سیس پلاتین (Cisplatin)، دوکسوروبیسین (Doxorubicin) و والروبیسین (Valrubicin) هستند.

روش شایع‌تر شیمی درمانی، نوع سیستمیک آن است که علاوه بر سلول‌‌های سرطانی مثانه، سلول‌های متاستازی به دیگر نقاط بدن را نیز از بین می‌برد. داروهای رایج مورد استفاده در شیمی درمانی سیستمیک شامل سیس پلاتین، جمسیتابین، کربوپلاتین و MVAC هستند. معمولا ترکیبی از چند دارو بهتر از یک دارو به تنهایی عمل می‌کند. شیمی درمانی معمولا قبل از عمل جراحی مثانه به کار برده می‌شود تا شانس درمان کامل سرطان بالاتر رود.

عوارض جانبی شیمی درمانی به دوز مورد استفاده بستگی دارد و در هر فرد متفاوت است، اما می‌تواند شامل خستگی، عفونت، تهوع و استفراغ، ریزش مو، از دست دادن اشتها و اسهال باشد. این عوارض پس از درمان به پایان می‌رسند.

ایمونوتراپی

ایمنی درمانی یا درمان زیست شناختی، به گونه‌ای طراحی شده تا سلول‌های دفاعی بدن را برای مبارزه با سلول‌‌های سرطانی تحریک کند. طی ایمونوتراپی، مواد ساخته شده در آزمایشگاه یا سلول‌های طبیعی بدن با هدف بهبود یا بازگرداندن عملکرد سیستم ایمنی، در بدن فعال می‌شوند.

دو روش ایمنی درمانی به صورت موضعی (داخل مثانه‌ای) و سیستمیک است. طی ایمنی درمانی موضعی باکتری ضعیفی به نام ب ث ژ (BCG) که باعث سل می‌شود،‌ به طور مستقیم از طریق کاتتر به مثانه وارد می‌شود. BCG می‌تواند باعث ایجاد علائم شبیه آنفولانزا مانند تب خفیف، لرز، خستگی، احساس سوزش در مثانه و خونریزی از مثانه شود.

اینترفرون نیز ماده‌ی دیگری است که در ایمونوتراپی موضعی همراه با ب ث ژ مورد استفاده قرار می‌گیرد. ایمنی درمانی سیستمیک برای درمان کارسینوم اوروتلیال پیشرفته یا متاستاتیک کاربرد دارد و داروهایی مانند آتزولیزوماب (Atezolizumab)، نیوولوماب (Nivolumab)، آولوماب (Avelumab)، دوروالوماب (Durvalumab) و پمبرولیزوماب (Pembrolizumab) مورد استفاده برای ایمونوتراپی سیستمیک هستند. انواع مختلف ایمونوتراپی می‌تواند عوارض مختلفی را ایجاد کند. عوارض جانبی رایج شامل واکنش‌های پوستی، علائم شبیه آنفولانزا، اسهال و تغییرات وزن است.

درمان هدفمند

درمان هدفمند نوعی روش درمانی است که ژن، پروتئین یا بافت سرطانی را مورد هدف قرار می‌دهد و رشد و گسترش آن‌ها را محدود می‌کند اما آسیبی به بافت‌‌های سالم بدن وارد نمی‌کند. درمان هدفمند در افراد مبتلا به کارسینوم اوروتلیال پیشرفته یا متاستاتیک کاربرد دارد. اردافیتینیب (Erdafitinib) داروی خوراکی مورد استفاده برای درمان هدفمند سرطان مثانه است. عوارض جانبی رایج شامل افزایش سطح فسفات، زخم‌های دهانی، احساس خستگی، تغییر عملکرد کلیه، اسهال، خشکی دهان، جدا شدن ناخن از بستر آن یا ضعیف شدن ناخن، تغییر در عملکرد کبد، کاهش سدیم خون، کاهش اشتها، تغییر در احساس طعم و مزه، کاهش گلبول‌های قرمز (کم خونی)، خشکی پوست، خشکی چشم و ریزش مو است.

اردافیتینیب همچنین ممکن است مشکلات نادر اما جدی چشمی، از جمله رتینوپاتی مرکزی یا جداشدگی اپیتلیال رنگدانه‌ای شبکیه (CSR / RPED) را ایجاد کند، که می‌تواند باعث نقص میدان دید شود.

پرتو درمانی

شامل استفاده از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی است. پزشک متخصص پرتو درمانی سرطان، متخصص رادیولوژیست انکولوژیست نامیده می‌شود. پرتو درمانی در ترکیب با شیمی درمانی برای درمان سرطان مثانه در موارد زیر استفاده می‌شود:

  • برای از بین بردن سلول سرطانی باقی مانده پس از TURBT، بنابراین لازم نیست تمام یا بخشی از مثانه برداشته شود.
  • برای از بین بردن علائم ناشی از تومور، مانند درد، خونریزی یا انسداد.
  • برای درمان متاستاز در یک ناحیه، مانند مغز یا استخوان.

عوارض جانبی پرتودرمانی شامل:

  • خستگی
  • واکنش خفیف پوستی
  • کاهش حرکات روده‌ای
  • تحریک مثانه
  • نیاز به دفع ادرار در طول دوره‌ی درمان
  • خونریزی از مثانه یا راست روده

سرطان بر کیفیت زندگی فرد تاثیرات به‌سزایی دارد لذا درمان‌‌های حمایتی و تسکین دهنده در افراد مبتلا به سرطان از ارکان اساسی درمان می‌باشد. درمان‌های تسکین دهنده به طور گسترده‌ای متفاوت بوده و اغلب شامل دارودرمانی، تغییرات تغذیه‌ای، تکنیک‌های آرام سازی و حمایت‌های روانی هستند.

برچسب ها: سرطان ، مثانه ، ادرار
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: