کد خبر: ۲۵۹۱۲
تاریخ انتشار: ۱۸:۰۷ - ۰۳ تير ۱۳۹۳ - 2014June 24
شفا آنلاين- هپاتيت بيماري‌اي ويروسي است که از رو‌ش‌هاي مختلف مثل مصرف غذاي آلوده، استفاده از سرنگ‌، فراورده‌هاي خوني و وسايل دندان‌پزشکي آلوده و... منتقل مي‌شود. يکي از راه‌هاي مهم انتقال هپاتيت، رابطه جنسي است...
به گزارش شفا آنلاین،به بيماري‌هايي که از طريق اين رابطه منتقل مي‌شوند، بيماري‌هاي آميزشي يا مقاربتي مي‌گويند. در اين مقاله سعي شده است به چگونگي ابتلا به ويروس‌ها از طريق روابط جنسي اشاره شود.

چند نوع هپاتيت ويروسي وجود دارد؟

دانشمندان 7 نوع هپاتيت ويروسي کشف کرده‌اند که مي‌توانند باعث ايجاد مشکلات کبدي شوند ولي هپاتيت ويروسي 3 نوع عمده B، A و C دارد.

آيا همه انواع هپاتيت ويروسي از طريق رابطه منتقل مي‌شوند؟

نه! روش انتقال هپاتيت A به‌صورت مدفوعي – دهاني است. اگر فردي آلوده به ويروس هپاتيت A باشد و دهان فرد سالم با مدفوع اين بيمار يا انگشتان او با مدفوع بيمار آلوده تماس داشته باشد و سپس انگشتان آلوده را به دهانش بزند، دچار هپاتيت A خواهد شد. حتي اگر به ميزان ميکروسکوپيک (يک هزارم ميلي‌گرم) از مدفوع فرد آلوده با ناحيه دهان برخورد کند، آلودگي اتفاق خواهد افتاد.

مردان و زنان به يک ميزان در خطر آلوده شدن يا انتقال هپاتيت هستند؟

خطر گرفتاري و انتقال، به رفتار شخص بستگي دارد نه جنسيت يعني مرد يا زن بودن. نتايج برخي از بررسي‌ها نشان مي‌دهند که خطر انتقال هپاتيت C از مرد به زن بيشتر است.

چگونه مي‌توان مطمئن شد شريک زندگي شما به عفونت با ويروس هپاتيت مبتلا نيست؟

هيچ علامت قابل اطميناني وجود ندارد که نشان‌دهنده ابتلاي فرد به هپاتيت باشد. بعضي از افراد آلوده حتي در مراحل پيشرفته بيماري هيچ علامتي ندارند. بايد با شريک زندگي‌تان به‌طور واضح در مورد هپاتيت و ساير بيماري‌هاي مقاربتي صحبت كنيد. اگر فردي داراي پوست و ملتحمه زردرنگ باشد (يرقان)، خطر وجود هپاتيت مطرح است.

چه مواردي حين رابطه جنسي خطر ابتلا به هپاتيت ويروسي را زياد مي‌کنند؟

هر نوع خراش، زخم شدن و ضربه حين برقراري رابطه، خطر انتقال ويروس هپاتيت را افزايش مي‌دهد. رفتارهاي جنسي پرخطر و روابط جنسي نامتعارف، ميزان انتقال ويروس هپاتيت را افزايش مي‌دهند. بوسيدن باعث انتقال ويروس هپاتيت نمي‌شود ولي اگر حين بوسيدن مقادير زيادي بزاق دهان تبادل شود، خطر دچار شدن به هپاتيت از فرد آلوده وجود دارد.

کاندوم تا چه حد در جلوگيري از ابتلا به هپاتيت موثر است؟

استفاده از کاندوم خطر ابتلا به هپاتيت را به مقدار زيادي كاهش مي‌دهد ولي به صفر نمي‌رساند. استفاده از کاندوم‌هاي لاتکس حدود 99 درصد از ابتلا به ويروس هپاتيت جلوگيري مي‌کنند به‌شرطي که ناحيه دهان با ناحيه تناسلي در تماس نباشد. ميزان حفاظت کاندوم‌هاي معطر کمتر است. استفاده از مواد نرم‌کننده و روغني هم باعث آسيب به کاندوم‌هاي لاتکس مي‌شود و ميزان حفاظت را کاهش مي‌دهد.

خطر ابتلا به هپاتيت B از طريق رابطه چقدر است؟

ويروس هپاتيت B به افرادي که رفتارهاي جنسي پرخطر و نامتعارف دارند، ‌راحت منتقل مي‌شود.

اگر فردي به‌ علت رابطه جنسي به ويروس هپاتيت B مبتلا شد، چه اقدامي بايد انجام دهد؟

بايد هرچه زودتر يک دوز منفرد واکسن يا ايمونوگلوبولين به ميزان 02/0 ميلي‌گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن تزريق كند. دوز دوم طبق برنامه خواهد بود. در افراد زير 40 سال استفاده از واکسن و افراد بالاي 40 سال، تجويز ايمونوگلوبولين ارجحيت دارد. اگر براي فردي مي‌خواهيم ايمونوگلوبولين تزريق کنيم، به واکسيناسيون نيز نياز دارد و بايد، دوز اول واکسن، همزمان با ايمونوگلوبولين تزريق شود. موثر بودن ايمونوگلوبولين يا واکسن، 2 هفته پس از ورود ويروس به خون به اثبات نرسيده است.

خطر انتقال هپاتيت B از طريق روابط جنسي چقدر است؟

مهم‌ترين راه آلودگي به هپاتيت B در بزرگسالان، داشتن رابطه جنسي محفاظت نشده است. خطر انتقال هپاتيت B در يک رابطه زناشويي که يکي از زوجين مبتلا به بيماري است 100-50 برابر ايدز است.

چگونه مي‌توان از خطر انتقال هپاتيت B جلوگيري کرد؟

جلوگيري از ابتلاي نوزادان از طريق غربالگري تمام زنان باردار از نظر ويروس هپاتيت B، واکسيناسيون شيرخواران و واکسيناسيون افراد بزرگسال که در معرض خطر ابتلا به هپاتيت B هستند. يکي از مراکز مهم براي غربالگري و واکسيناسيون، کلينيک‌هاي بيماري‌هاي مقاربتي هستند. در اين کلينيک‌ها براي افراد پرخطر واکسن هپاتيت B تزريق مي‌شود.

خطر انتقال ويروس هپاتيت C از طريق تماس جنسي در چه كساني بيشتر خواهد بود؟

وقتي که فردي به عفونت حاد با ويروس هپاتيت C مبتلا يا ميزان ويروس داخل خون خيلي زياد يا داراي روابط جنسي با افراد متعدد باشد، احتمال انتقال افزايش مي‌يابد. همچنين زماني كه حين برقراري رابطه، بريدگي و زخم‌شدگي ايجاد ‌شود. وقتي ويروس وارد بدن شد، 9-8 هفته طول مي‌کشد تا آزمايش بيمار براي هپاتيت C مثبت شود. 6 ماه پس از ابتلا به اين ويروس در 97 درصد مبتلايان، تست مثبت خواهد بود. از بيماران مبتلا به هپاتيتC، 85‌-70 درصد دچار شکل مزمن بيماري و از اين افراد 70-60 درصد دچار بيماري کبدي فعال مي‌شوند بنابراين اين نوع هپاتيت را بايد جدي گرفت چون اين بيماري علامت خاصي ندارد بيشتر مبتلايان از ابتلا به آن بي‌خبرند و به انتشار اين بيماري در جامعه ادامه مي‌دهند. اين نوع هپاتيت از راه تماس جنسي قابل انتقال است، به‌خصوص در افرادي که از لحاظ HIV (ويروس ايدز) هم مثبت هستند. براساس گزارش مرکز مبارزه با بيماري‌ها در آمريکا، علت 10 درصد موارد ابتلا به هپاتيت C، تماس جنسي با فرد آلوده است.

براي پيشگيري از هپاتيت C چه بايد كرد؟

متاسفانه براي هپاتيت C واکسني وجود ندارد و تجويز ايمونوگلوبولين بعد از مواجهه با ويروس هپاتيت C در پيشگيري از ابتلا به اين بيماري نيز کمک‌کننده نيست. به‌طور كلي برخي افراد بايد از نظر وجود هپاتيت C غربالگري شوند؛ افرادي که HIV مثبت دارند، قبل از سال 1992، خون يا فرآورده خوني دريافت کرده‌ يا پيوند کليه شده‌اند، بيماران دياليزي و همچنين افرادي که داراي علائم و نشانه‌هاي بيماري کبدي هستند مثل بالا رفتن آنزيم‌هاي کبدي. درضمن اين مبتلايان بايد از اهداي خون، عضو و اسپرم خودداري کنند. هيچ وسيله شخصي را به اشتراک نگذارند. هر نوع بريدگي و زخم روي پوست هم بايد به‌دقت پوشانده و از انتشار خون و ترشحات پيشگيري کنند.

سلامت نیوز
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: