به گزارش شفا آنلاين،یک چرخ ناگهانی میان زمین و آسمان و سقوط ؛ این ها آخرین تصاویری است که «نگار قربانی» ، «مونیا یوسفی» و «رکسانا فرحی ایروانی» از جشن فارغ التحصیلی شان در لونا پارک ارم به یاد دارند. بقیه تصاویر در ذهن دخترها تار و به هم ریخته است؛ مثل چهره نگران ماموران اورژانس و هلال احمر که توی چشم آسیب دیده ها چراغ قوه می انداختند و صدای شان می کردند تا بفهمند هنوز بهوشند یا نه ، والدین شان که اشک می ریختند و همراه برانکارد می آمدند، چراغ های گردان آمبولانس ها و مردمی که وحشت زده تماشای شان می کردند.
پدر نگار در تماسی تلفنی از سقوط دستگاه « موش دیوانه » که نوعی ترن هوایی است در ساعت 11 و 15 دقیقه جمعه شب، در لونا پارک ارم گفت و تعریف کرد که گردن هر سه دختر شکسته و ریه یکی از آنها سوراخ شده است.
حالا مونا، رکسانا و نگار ، جزئی از جمعیت 70 نفری هستند که در پنج - شش سال اخیر در حوادث شهربازی های کشور دچار آسیب دیدگی های جسمی شدید شده اند و شانس هنوز یارشان است که به آن 15 کشته در این حوادث نپیوسته اند.
سازمان ملی استاندارد و شهر بازی ؛ فقط دفاع و توجیه
بقیه این ماجرا به روال همیشگی همه حوادث اخیر در شهربازی ها پیش رفت. خبرنگارها با مسئولان سخن گفتند و بازار توجیه ها، تهدیدها، خط و نشان کشیدن ها، بایدها و نبایدها و اما و اگر ها داغ شد.
موش دیوانه ، نقص فنی داشت ؟ نخستین خبرها از زبان شاهدان عینی ثابت می کند که این دستگاه ، در شب حادثه دچار نقص فنی شده بود و به همین علت از ارتفاع 6 متری سقوط کرد اما ایرج جهانگیری معاون مدیر عامل پارک ارم در گفت وگو با خبرگزاری فارس اصرار دارد که موش دیوانه شان، برگه استاندارد ملی و بیمه دارد و در 3 سالی که از عمر آن می گذرد هیچ مشکلی نداشته و معاینه فنی آن هر روز انجام می شده است.حال آنکه حرف های این مسئول انکار ، بدیهیات است و طبیعتا اگر دستگاه نقص فنی نداشت سقوط نمی کرد!
حرف های نیره پیروز ، رئیس سازمان ملی استاندارد هم مثل حرف های جهانگیری تا حدودی در راستای مبرا کردن سازمانش از قبول هر نوع مسئولیتی در این ماجراست. او توضیح می دهد که بررسی های اولیه درباره حادثه دیشب پارک ارم حاکی از اعتبار گواهی های بازرسی دستگاه تا خرداد است و هر دستگاه و سازمانی اعم از استفاده کننده ، پیمانکار ، شهرداری ، استاندارد یا شرکت بازرسی که به نیابت از سازمان استاندارد کار بازرسی را انجام می دهد، وظایفی دارند که باید آن را به عهده بگیرند و به گردن دیگری نیندازند.
پیروز اما خودش هم در انتهای گفتگوی رسانه ای اش مسئولیت را گردن دیگران می اندازد و می گوید : اعتقاد جدی دارم که مسئولیت هریک از ما نافی مسئولیت دیگری نیست ، اگر گواهی بازرسی مجموعه تحت پوشش ما تا خرداد اعتبار داشته باشد ، نافی مسئولیت پیمانکار یا بهره بردار نیست و قطعا باید بازرسی ادواری انجام می دادند.
با این همه نمی شود این مساله را رد کرد که حتی اگر سازمان استاندارد مسئولیت نظارتی اش را به دستگاه ها و سازمان های دیگر سپرده است باید هر از گاه شیوه عملکرد آنها را ارزیابی کند تا حوادثی از این دست پیش نیاید.
از سوی دیگر در حوادث پیشین ، مسئولان، اعلام کرده بودند که دستگاه های مختلف در شهربازی ها به دستگاه های خصوصی واگذار شده است و با این توجیه از زیر بار مسئولیت فرار کرده بودند و بعید نیست در این حادثه نیز، توجیه هایی از دست در آینده مطرح شود.
شورا می تواند شهربازی را تعطیل کند ؟
شاید تا این لحظه جدی ترین اظهار نظر در واکنش به این حادثه حرف های معصومه آباد ، رییس کمیته ایمنی و مدیریت بحران شورای اسلامی شهر تهران است که از کهنه بودن تجهیزات شهربازی ارم به عنوان تنها پایتخت شهربازی و نبود نظارت و بازرسی برای بررسی وضعیت کار این دستگاه ها گله می کند و می گوید شورا توانایی متوقف کردن کار این شهربازی را دارد و هشدار می دهد : برای جلوگیری از حوادث مشابه شورا به این موضوع ورود پیدا کرده و از مسئولان این شهربازی می خواهد تا در این زمینه به نمایندگان مردم تهران پاسخگو باشند.
محسن پیرهادی، عضو کمیسیون حقوقی و نظارت شورای شهر تهران اما به اندازه آباد نسبت به توانایی شورا در برخورد با شهربازی ارم خوش بین نیست و اعتقاد دارد: شورا بیشتر در حوزه مسائل شهرداری می تواند مطالبه گر باشد و هنوز از سوی برخی نهادها و مسئولان نظارت شورا بر تمامی سازمان های شهر تهران پذیرفته نشده است . اما این موضوع در شورا مطرح می شود و می توانیم از مسئول این پارک بخواهیم توضیحاتی در این زمینه به اعضای شورا بدهد .
مجموعه اظهار نظرهای مسئولان در ماجرای سقوط دستگاه موش دیوانه ، گویای آن است که در این حادثه هم اتفاق جدی برای تشدید نظارت ها بر عملکرد شهربازی ها نمی افتد و یا قرار نیست خاطی های واقعی که مسئول آسیب دیدن شهروندان شده اند شناسایی و مجازات شوند.
گرچه وعده آباد برای توقف کار شهربازی ارم ، امیدوارکننده است اما با توجه به مسئولیت های تعریف شده شورا، ممکن نیست و اگر شورا چنین توانایی داشت درواکنش به حوادث پیشین در شهربازی ها و بوستان ها ، اقدامی مفید انجام می داد. به این ترتیب، به نظر می رسد قرار است این حادثه هم فقط تا چند روز، خوراک خبری رسانه ها شود و پس از آن تا حادثه بعدی در شهربازی دیگر به فراموشی سپرده شود.
