آلودگی ‌هوا سرعت گرفتگی ‌عروق را افزایش می‌دهد

.به گزارش شفا آنلاین  به نقل از پایگاه خبری هلث‌دی‌نیوز آمریکا، تحقیقات جدید نشان داد که قرار گرفتن در معرض طولانی مدت به آلودگی هوا ممکن است به روند آترواسکلروز سرعت ببخشد. هنگامی که رسوبات چربی و سایر مواد در سرخرگ‌های بدن تجمع یابد، موجب تنگی آنها می‌شود و عبور جریان خون دشوار می‌شود که به این حالت «تصلب شریان» یا همان آترواسکلروز می‌گویند؛ این وضعیت به انسداد عروق خونی قلب (سرخرگ‌ها) و در نتیجه بروز حمله قلبی یا درد قفسه سینه منجر می‌شود. محققان گفتند که قرار گرفتن در معرض غلظت‌های بالاتر از آلودگی هوا می‌تواند مردم را در معرض بیشتر خطر حمله قلبی و سکته مغزی قرار دهد. محققان همچنین خاطر نشان کرند که کاهش آلودگی هوا نیز می‌تواند اثر مخالف داشته باشد. این تحقیقات حدود 5،400 نفر بین سنین 45 و 84 سال را در 6 شهر مختلف آمریکا که بیماری قلبی نداشتند مورد ارزیابی قرار داد. محققان میزان آلودگی هوا در هر یک از خانه‌های این افراد را اندازه‌گیری کردند و سپس سطوح مقیاس فراصوت رگ‌های خونی آنها که در سه سال جداگانه گرفته شده بود را مقایسه کردند. پس از در نظر گرفتن سایر عوامل خطرناک، مانند سیگار کشیدن، محققان دریافتند که به طور متوسط، ضخامت شریان کاروتید 0.014 میلی‌متر در هر سال افزایش یافته است. افزایش ضخامت دو لایه داخلی که کلید خون‌رسانی به سر، گردن و مغز محسوب ‌می‌شود، با در معرض قرار گرفتن در مقابل تجمعی از ذرات هوای آلوده سریع‌تر صورت می‌گیرد. محققان گفتند: ضخامت شریان کاروتید شاخص اینکه چه میزان آترواسکلروز در شریان‌ها در سراسر بدن وجود دارد، به حساب می‌آید. «سارا آدار» سرپرست گروه محققان در این تحقیقات و معاون « جان سرل» استادیار اپیدمیولوژی دانشگاه میشیگان گفت: یافته‌های ما به کمک کردکه به چگونگی قرارگرفتن در معرض آلودگی هوا که ممکن است باعث افزایش حملات قلبی و سکته مغزی شود را پی ببریم. از سوی دیگر، این تحقیقات نشان داد که کاهش آلودگی هوا ذرات ریز می‌تواند به کندی روند ضخیم شدن شریان کاروتید کمک کند. آدار افزود: نتایج این یافته‌ها نشان داد که افرادی که در یک بخش آلوده‌تر از شهر زندگی می‌کنند ممکن است 2 درصد بیشتر در معرض خطر سکته مغزی در مقایسه با افرادی که در یک بخش با آلودگی کمتر قرار بگیرند. نتایج این تحقیقات در مجله «پلاس مدیسن» (PLoS Medicine) منتشر شد. در صورت ابتلا به مقادیر قابل توجه آترواسکلروز در یک بخش از بدن، احتمال وجود درجاتی از این بیماری در دیگر قسمت‌های بدن نیز وجود دارد. به عنوان مثال فردی که در اندام‌های تحتانی خود، گردش خون سرخرگی ضعیف دارد، به دلیل وجود تنگی مشابه در سرخرگ‌های کرونر نسبت به آنژین یا حمله قلبی مستعدتر است. در درمان این بیماری از شیوه‌های خاصی به منظور باز کردن نواحی باریک شده در سرخرگ و یا از عمل جراحی به منظور عبور میان‌بُر از روی پلاک‌ها استفاده می‌شود. همراه با آن اقداماتی برای کنترل تجمع پلاک‌ها در آینده انجام می‌شود؛ این اقدامات شامل نکات تغذیه‌ای و احتمالا مصرف داروست.