ارگاسم، از منظر طبي، به معناي احساس لذت شديد جسمي و رهايي از تنش است که با انقباض‌هاي غيرارادي و موزون عضلات کف لگن همراه است.
شفا آنلاین>سلامت جنسی>نرسيدن
به اوج لذت جنسي که در اصطلاح پزشکي به آن «آنورگاسمي» مي‌گويند، به معناي
عدم توانايي در رسيدن به اوج لذت جنسي (ارگاسم) به طور مکرر و پس از تحريک
جنسي مناسب است؛ به طوري که باعث ناراحتي جسمي و رواني فرد شود...
به گزارش شفا آنلاین،آنورگاسمي بسيار شايع است و دست کم از هر 5 زن در جهان، يکي به اين عارضه دچار مي‌شود. شدت ارگاسم در ميان زنان بسيار متفاوت است و زنان از لحاظ تعداد ارگاسم‌ها يا ميزان تحريک مورد نياز براي رسيدن به ارگاسم نيز با يکديگر متفاوت هستند.
ارگاسم، از منظر طبي، به معناي احساس لذت شديد جسمي و رهايي از تنش است که با انقباض‌هاي غيرارادي و موزون عضلات کف لگن همراه است. اما هميشه ارگاسم به اين صورت نيست. برخي از زنان احساس انقباض عضلات کف لگن يا لرزش رحم حين ارگاسم را دارند. برخي از زنان نيز ارگاسم را به صورت احساس گرمايي در همه بدن توصيف و برخي ديگر آن را به صورت احساسي مانند مورمور شدن بيان مي‌کنند. بر اساس تعريف، نشانه‌هاي عمده آنورگاسمي شامل ناتواني در تجربه ارگاسم يا تاخيرهاي طولاني در رسيدن به ارگاسم است. اما انواع متفاوتي از آنورگاسمي وجود دارد:
به گزارش شفا آنلاین،آنورگاسمي بسيار شايع است و دست کم از هر 5 زن در جهان، يکي به اين عارضه دچار مي‌شود. شدت ارگاسم در ميان زنان بسيار متفاوت است و زنان از لحاظ تعداد ارگاسم‌ها يا ميزان تحريک مورد نياز براي رسيدن به ارگاسم نيز با يکديگر متفاوت هستند.
ارگاسم، از منظر طبي، به معناي احساس لذت شديد جسمي و رهايي از تنش است که با انقباض‌هاي غيرارادي و موزون عضلات کف لگن همراه است. اما هميشه ارگاسم به اين صورت نيست. برخي از زنان احساس انقباض عضلات کف لگن يا لرزش رحم حين ارگاسم را دارند. برخي از زنان نيز ارگاسم را به صورت احساس گرمايي در همه بدن توصيف و برخي ديگر آن را به صورت احساسي مانند مورمور شدن بيان مي‌کنند. بر اساس تعريف، نشانه‌هاي عمده آنورگاسمي شامل ناتواني در تجربه ارگاسم يا تاخيرهاي طولاني در رسيدن به ارگاسم است. اما انواع متفاوتي از آنورگاسمي وجود دارد:
• آنورگاسمي اوليه: اين وضعيت به معناي آن است که زن هرگز تجربه ارگاسم را نداشته است.
• آنورگاسمي ثانويه: اين وضعيت به معناي آن است که زن قبلا ارگاسم را تجربه کرده اما اکنون در رسيدن به آن دچار مشکل شده است.
• آنورگاسمي موقعيتي: اين وضعيت به معناي آن است که زن تنها در موقعيت‌هاي خاصي ميتواند ارگاسم را تجربه کند. اين عارضه در زنان بسيار شايع است. در واقع، حدود 80 درصد زنان تنها در نتيجه تحريک کليتوريس، ارگاسم را تجربه مي‌کنند.
• آنورگاسمي عمومي: اين وضعيت به معناي آن است که زن در هيچ موقعيتي نمي‌تواند به ارگاسم برسد.
علت نرسيدن به اوج جنسي چيست؟اوج لذت جنسي يا ارگاسم، فرآيندي پيچيده و در واقع، واکنشي به بسياري از عوامل جسمي، عاطفي و رواني است. داشتن مشکل در هر يک از زمينه‌هاي زير ممکن است رسيدن به ارگاسم را مختل کند.
علل جسمي
طيف گسترده‌اي از بيماري‌ها، تغييرات جسمي و داروها ممکن است ارگاسم را مختل کنند:
• بيماري‌ها: هر بيماري ممکن است بر اين بخش چرخه جنسي اثر بگذارد، از جمله ديابت، بيماري‌هاي عصب‌شناختي مانند ام‌اس و ...
ارگاسم همچنين ممکن است در نتيجه جراحي‌هاي زنانه مانند برداشت رحم يا جراحي براي سرطان‌هاي زنان مختل شود. به علاوه، تجربه نکردن ارگاسم اغلب با ساير مشکلات جنسي مانند آميزش دردناک همراهي دارد.
• داروها: بسياري از داروها رسيدن به اوج لذت جنسي را مختل مي‌کنند. از جمله اين داروها مي‌توان به داروهاي ضد فشارخون، داروهاي آنتي‌هيستامين (ضدحساسيت) و داروهاي ضدافسردگي – به خصوص داروهاي مهارکننده انتخابي بازجذب سروتونين مانند فلوکستين- اشاره کرد. داروهاي ضدافسردگي در مردان نيز ممکن است باعث عدم رسيدن به اوج لذت جنسي و اختلال نعوظ شوند.
• الکل و مواد مخدر: مصرف بيش از حد الکل و مواد روانگردان ميتواند ارگاسم را مختل کند.
• فرآيند سالمندي: با افزايش سن، تغييراتي طبيعي در بدن، هورمون‌ها، دستگاه عصبي و دستگاه گردش خون ايجاد مي‌شود که بر فعاليت جنسي اثر مي‌گذارد. کاهش ميزان هورمون جنسي زنانه استروژن که حين گذر به دوران يائسگي رخ مي‌دهد ممکن است به خصوص بر اوج لذت جنسي زنان اثر بگذارد. مقدار پايين هورمون زنانه در بدن ميتواند حساسيت کليتوريس، نوک پستان‌ها و پوست را کاهش دهد و خون‌رساني به واژن و کليتوريس را دچار اختلال کند. با اين حال، نرسيدن به اوج لذت جنسي صرفا به زنان سالمند محدود نمي‌شود و حتي بسياري از زنان مي‌گويند با افزايش سن، تجربه جنسي آنها رضايت‌بخش‌تر مي‌شود.
عوامل رواني
بسياري از عوامل رواني در توانايي رسيدن به ارگاسم يا اوج لذت جنسي دخالت دارند:
• مشکلات سلامت رواني، مانند اضطراب و افسردگي
• اضطراب حين رابطه زناشويي
• استرس و فشارهاي اقتصادي
• باورهاي فرهنگي خاص
• ترس از بارداري يا بيماري‌هاي مقاربتي
• آشفتگي و سراسيمگي
عوامل ارتباطي
بسياري از زوج‌هايي که دچار اختلافات زناشويي هستند، در فعاليت‌هاي جنسي نيز دچار مشکل مي‌شوند. از جمله عوامل ارتباط موثر بر اوج لذت جنسي مي‌توان به اين موارد اشاره کرد:
• نداشتن پيوند عاطفي با همسر
• تعارض‌ها و اختلافات حل‌نشده
• نبود ارتباط مناسب با همسر از لحاظ نيازها و ترجيحات جنسي
• عدم وفاداري و از بين رفتن اعتماد ميان زن و شوهر.
چطور آنورگاسمي را درمان مي‌کنند؟
درمان آنورگاسمي ممکن است مشکل باشد. درمان شما بستگي به اين دارد که علت زمينه‌ساز علايم شما چيست، اما پزشکتان ممکن است مجموعه‌اي از شيوه‌ها را براي درمان شما به کار ببندد. درمان آنورگاسمي در اغلب زنان به چيزي بيشتر از تجويز ساده دارو نياز دارد. توجه به مشکلات ارتباطي با همسر و عوامل استرس‌زاي روزمره بسيار مهم است. همچنين اينکه بدنتان را بشناسيد و انواع متفاوت تحريک جنسي را امتحان کنيد، ميتواند به شما کمک کند.
• بدنتان را بشناسيد: درک آناتومي يا کالبدشناسي بدنتان و اينکه چه نوع تحريک لمسي رضايت جنسي بهتري براي شما فراهم مي‌کند، بسيار مهم است. مي‌توانيد از دکترتان بخواهيد در مورد آناتومي دستگاه تناسلي‌تان شما را راهنمايي يا منابعي براي شناخت آن به شما معرفي کند.
• افزايش تحريک جنسي: بسياري از زنان به اين خاطر به اوج لذت جنسي نمي‌رسند که حين رابطه زناشويي، تحريک جنسي کافي دريافت نمي‌کنند. بسياري از زنان براي رسيدن به ارگاسم نياز به تحريک مستقيم يا غيرمستقيم کليتوريس دارند و اين مساله بايد در فعاليت جنسي مورد توجه قرار گيرد.
• مشاوره و درمان: اختلافات و تعارض‌ها با همسر ميتواند زمينه‌ساز مشکل جنسي شود. مراجعه به يک مشاور ميتواند به شما کمک کند تا اين اختلافات و تنش‌ها را حل کنيد و زندگي جنسي‌تان را به مسير عادي بازگردانيد.
متخصصان درمان اختلالات جنسي، روان‌درمانگراني هستند که در زمينه درمان مشکلات جنسي تخصص دارند. گرچه مراجعه به اين متخصصان ممکن است برايتان خجالت‌آور باشد، اما اين کارشناسان مي‌توانند در درمان آنورگاسمي، کمک زيادي به شما بكنند.اين شيوه درماني اغلب شامل آموزش در مورد امور جنسي، تعليم دادن مهارت‌هاي ارتباطي و تمرينات رفتاري است که شما و همسرتان بايد در خانه آنها را امتحان کنيد.
درمان‌هاي طبي
تضميني وجود ندارد که درمان‌هاي هورموني بتوانند آنورگاسمي را درمان کنند اما ممکن است کمک‌کننده باشند. همچنين درمان بيماري‌هاي زمينه‌اي نيز به شما کمک مي‌کند.
• درمان بيماري زمينه‌اي: اگر به بيماري خاصي مبتلا هستيد که توانايي شما در رسيدن به اوج جنسي را تحت تاثير قرار مي‌دهد، درمان مشکل جنسي‌تان را حل کند. عوض کردن داروهاي مصرفي يا دوز آنها علايم شما را برطرف مي‌کند.
• درمان با هورمون جنسي استروژن: درمان با استروژن به صورت قرص برچسب پوستي يا ژل، ميتواند اثر مثبتي بر کارکرد مغزي و عوامل خلقي داشته باشد و بر پاسخ جنسي شما اثر مي‌گذارد. درمان موضعي با استروژن- به شکل کرم واژن يا شياف‌ها يا حلقه‌‌هايي که به آهستگي مواد خود را آزاد مي‌کنند- ممکن است جريان خون واژن را افزايش دهد و به بهبود ميل جنسي کمک کند. در برخي موارد پزشکتان ترکيبي از هورمون‌هاي استروژن و پروژسترون را به طور خوراکي تجويز مي‌کند.
• درمان با هورمون تستوسترون: هورمون‌هاي جنسي مردانه مانند تستوسترون که به مقدار اندکي در بدن زنان توليد مي‌شوند، ممکن است نقشي در کارکرد جنسي زنان داشته باشند. بنابراين تجويز تستوسترون ميتواند به برطرف کردن مشکل ارگاسم زنان کمک کند، به خصوص اگر درمان با هورمون‌هاي استروژن و پروژسترون موثر نباشد. البته استفاده از تستوسترون براي درمان زنان مورد اختلاف است و به وسيله سازمان‌هاي پزشکي تاييد نشده است. به علاوه تستوسترون گاهي باعث عوارض جانبي ناخواسته‌اي مانند آکنه، پرمويي و تغييرات خلق و شخصيت مي‌شود. به نظر مي‌رسد تستوسترون بيش از همه در زناني موثر باشد که ميزان اين هورمون در بدن آنها در نتيجه برداشتن تخمدان با جراحي افت کرده است. در صورتي که پزشک اين درمان را انتخاب کند، با دقت شما را تحت‌نظر قرار خواهد داد تا مطمئن شود که دچار عوارض جانبي نمي‌شويد.
• آنورگاسمي ثانويه: اين وضعيت به معناي آن است که زن قبلا ارگاسم را تجربه کرده اما اکنون در رسيدن به آن دچار مشکل شده است.
• آنورگاسمي موقعيتي: اين وضعيت به معناي آن است که زن تنها در موقعيت‌هاي خاصي ميتواند ارگاسم را تجربه کند. اين عارضه در زنان بسيار شايع است. در واقع، حدود 80 درصد زنان تنها در نتيجه تحريک کليتوريس، ارگاسم را تجربه مي‌کنند.
• آنورگاسمي عمومي: اين وضعيت به معناي آن است که زن در هيچ موقعيتي نمي‌تواند به ارگاسم برسد.
علت نرسيدن به اوج جنسي چيست؟اوج لذت جنسي يا ارگاسم، فرآيندي پيچيده و در واقع، واکنشي به بسياري از عوامل جسمي، عاطفي و رواني است. داشتن مشکل در هر يک از زمينه‌هاي زير ممکن است رسيدن به ارگاسم را مختل کند.
علل جسمي
طيف گسترده‌اي از بيماري‌ها، تغييرات جسمي و داروها ممکن است ارگاسم را مختل کنند:
• بيماري‌ها: هر بيماري ممکن است بر اين بخش چرخه جنسي اثر بگذارد، از جمله ديابت، بيماري‌هاي عصب‌شناختي مانند ام‌اس و ...
ارگاسم همچنين ممکن است در نتيجه جراحي‌هاي زنانه مانند برداشت رحم يا جراحي براي سرطان‌هاي زنان مختل شود. به علاوه، تجربه نکردن ارگاسم اغلب با ساير مشکلات جنسي مانند آميزش دردناک همراهي دارد.
• داروها: بسياري از داروها رسيدن به اوج لذت جنسي را مختل مي‌کنند. از جمله اين داروها مي‌توان به داروهاي ضد فشارخون، داروهاي آنتي‌هيستامين (ضدحساسيت) و داروهاي ضدافسردگي – به خصوص داروهاي مهارکننده انتخابي بازجذب سروتونين مانند فلوکستين- اشاره کرد. داروهاي ضدافسردگي در مردان نيز ممکن است باعث عدم رسيدن به اوج لذت جنسي و اختلال نعوظ شوند.
• الکل و مواد مخدر: مصرف بيش از حد الکل و مواد روانگردان ميتواند ارگاسم را مختل کند.
• فرآيند سالمندي: با افزايش سن، تغييراتي طبيعي در بدن، هورمون‌ها، دستگاه عصبي و دستگاه گردش خون ايجاد مي‌شود که بر فعاليت جنسي اثر مي‌گذارد. کاهش ميزان هورمون جنسي زنانه استروژن که حين گذر به دوران يائسگي رخ مي‌دهد ممکن است به خصوص بر اوج لذت جنسي زنان اثر بگذارد. مقدار پايين هورمون زنانه در بدن ميتواند حساسيت کليتوريس، نوک پستان‌ها و پوست را کاهش دهد و خون‌رساني به واژن و کليتوريس را دچار اختلال کند. با اين حال، نرسيدن به اوج لذت جنسي صرفا به زنان سالمند محدود نمي‌شود و حتي بسياري از زنان مي‌گويند با افزايش سن، تجربه جنسي آنها رضايت‌بخش‌تر مي‌شود.
عوامل رواني
بسياري از عوامل رواني در توانايي رسيدن به ارگاسم يا اوج لذت جنسي دخالت دارند:
• مشکلات سلامت رواني، مانند اضطراب و افسردگي
• اضطراب حين رابطه زناشويي
• استرس و فشارهاي اقتصادي
• باورهاي فرهنگي خاص
• ترس از بارداري يا بيماري‌هاي مقاربتي
• آشفتگي و سراسيمگي
عوامل ارتباطي
بسياري از زوج‌هايي که دچار اختلافات زناشويي هستند، در فعاليت‌هاي جنسي نيز دچار مشکل مي‌شوند. از جمله عوامل ارتباط موثر بر اوج لذت جنسي مي‌توان به اين موارد اشاره کرد:
• نداشتن پيوند عاطفي با همسر
• تعارض‌ها و اختلافات حل‌نشده
• نبود ارتباط مناسب با همسر از لحاظ نيازها و ترجيحات جنسي
• عدم وفاداري و از بين رفتن اعتماد ميان زن و شوهر.
چطور آنورگاسمي را درمان مي‌کنند؟
درمان آنورگاسمي ممکن است مشکل باشد. درمان شما بستگي به اين دارد که علت زمينه‌ساز علايم شما چيست، اما پزشکتان ممکن است مجموعه‌اي از شيوه‌ها را براي درمان شما به کار ببندد. درمان آنورگاسمي در اغلب زنان به چيزي بيشتر از تجويز ساده دارو نياز دارد. توجه به مشکلات ارتباطي با همسر و عوامل استرس‌زاي روزمره بسيار مهم است. همچنين اينکه بدنتان را بشناسيد و انواع متفاوت تحريک جنسي را امتحان کنيد، ميتواند به شما کمک کند.
• بدنتان را بشناسيد: درک آناتومي يا کالبدشناسي بدنتان و اينکه چه نوع تحريک لمسي رضايت جنسي بهتري براي شما فراهم مي‌کند، بسيار مهم است. مي‌توانيد از دکترتان بخواهيد در مورد آناتومي دستگاه تناسلي‌تان شما را راهنمايي يا منابعي براي شناخت آن به شما معرفي کند.
• افزايش تحريک جنسي: بسياري از زنان به اين خاطر به اوج لذت جنسي نمي‌رسند که حين رابطه زناشويي، تحريک جنسي کافي دريافت نمي‌کنند. بسياري از زنان براي رسيدن به ارگاسم نياز به تحريک مستقيم يا غيرمستقيم کليتوريس دارند و اين مساله بايد در فعاليت جنسي مورد توجه قرار گيرد.
• مشاوره و درمان: اختلافات و تعارض‌ها با همسر ميتواند زمينه‌ساز مشکل جنسي شود. مراجعه به يک مشاور ميتواند به شما کمک کند تا اين اختلافات و تنش‌ها را حل کنيد و زندگي جنسي‌تان را به مسير عادي بازگردانيد.
متخصصان درمان اختلالات جنسي، روان‌درمانگراني هستند که در زمينه درمان مشکلات جنسي تخصص دارند. گرچه مراجعه به اين متخصصان ممکن است برايتان خجالت‌آور باشد، اما اين کارشناسان مي‌توانند در درمان آنورگاسمي، کمک زيادي به شما بكنند.اين شيوه درماني اغلب شامل آموزش در مورد امور جنسي، تعليم دادن مهارت‌هاي ارتباطي و تمرينات رفتاري است که شما و همسرتان بايد در خانه آنها را امتحان کنيد.
درمان‌هاي طبي
تضميني وجود ندارد که درمان‌هاي هورموني بتوانند آنورگاسمي را درمان کنند اما ممکن است کمک‌کننده باشند. همچنين درمان بيماري‌هاي زمينه‌اي نيز به شما کمک مي‌کند.
• درمان بيماري زمينه‌اي: اگر به بيماري خاصي مبتلا هستيد که توانايي شما در رسيدن به اوج جنسي را تحت تاثير قرار مي‌دهد، درمان مشکل جنسي‌تان را حل کند. عوض کردن داروهاي مصرفي يا دوز آنها علايم شما را برطرف مي‌کند.
• درمان با هورمون جنسي استروژن: درمان با استروژن به صورت قرص برچسب پوستي يا ژل، ميتواند اثر مثبتي بر کارکرد مغزي و عوامل خلقي داشته باشد و بر پاسخ جنسي شما اثر مي‌گذارد. درمان موضعي با استروژن- به شکل کرم واژن يا شياف‌ها يا حلقه‌‌هايي که به آهستگي مواد خود را آزاد مي‌کنند- ممکن است جريان خون واژن را افزايش دهد و به بهبود ميل جنسي کمک کند. در برخي موارد پزشکتان ترکيبي از هورمون‌هاي استروژن و پروژسترون را به طور خوراکي تجويز مي‌کند.
• درمان با هورمون تستوسترون: هورمون‌هاي جنسي مردانه مانند تستوسترون که به مقدار اندکي در بدن زنان توليد مي‌شوند، ممکن است نقشي در کارکرد جنسي زنان داشته باشند. بنابراين تجويز تستوسترون ميتواند به برطرف کردن مشکل ارگاسم زنان کمک کند، به خصوص اگر درمان با هورمون‌هاي استروژن و پروژسترون موثر نباشد. البته استفاده از تستوسترون براي درمان زنان مورد اختلاف است و به وسيله سازمان‌هاي پزشکي تاييد نشده است. به علاوه تستوسترون گاهي باعث عوارض جانبي ناخواسته‌اي مانند آکنه، پرمويي و تغييرات خلق و شخصيت مي‌شود. به نظر مي‌رسد تستوسترون بيش از همه در زناني موثر باشد که ميزان اين هورمون در بدن آنها در نتيجه برداشتن تخمدان با جراحي افت کرده است. در صورتي که پزشک اين درمان را انتخاب کند، با دقت شما را تحت‌نظر قرار خواهد داد تا مطمئن شود که دچار عوارض جانبي نمي‌شويد.
نظرشما
آخرین اخبار