شفا آنلاین:پژوهشگران دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر با استفاده از ویژگی های الکتریکی سلول ها، موفق به تکثیر و نگه داری سلول های کبدی در محیط آزمایشگاهی به مدت سه هفته شدند.
به گزارش شفا آنلاین، آرمین طهماسبی راد پژوهشگر طرح بازسازی سلول ها و بافتهای بدن به روش مهندسی بافت در این مورد گفت : در حالی که سلول های طبیعی به طور معمول نمی توانند بیش از چهار روز در خارج از بدن زنده بمانند، ما در این آزمایش موفق شدیم این سلول ها را 21 روز در محیط آزمایشگاهی زنده نگه داریم و تکثیر آنان به نحوی شود که عملکرد کبدی داشته باشند.
وی این روش را در مقایسه با کارگذاری ایمپلنت ها و استفاده از دستگاههای دیالیزی و کبد مصنوعی، روشی بهتر و مناسب تر برای بدن دانست .
وی خاطرنشان کرد: مهندسی بافت، در واقع ترمیم بافتهای آسیب دیده به کمک سازه های مهندسی است که در نهایت منجر به تشکیل کامل بافت از دست رفته می شود از این رو اگر بتوانیم برای ترمیم آسیب های بافتی از سلول های خود بدن استفاده کنیم، علاوه بر آن که عملکرد حقیقی ارگان آسیب دیده بازخواهد گشت، در عین حال عوارض جانبی ناشی از کبدهای مصنوعی نیز از بین می رود ..
به گفته وی برخی مراکز پژوهشی معتبر دنیا در سالهای اخیر به مهندسی بافت به عنوان راهکار جدیدی برای درمان بیماریها روی آوردهاند. در این طرح علاوه بر روشهای متداول مهندسی بافت کبد، برای نخستین بار با استفاده از رفتار الکتریکی سلولها، آنان به صورت آزمایشگاهی تکثیر شدند.
طهماسبی راد گفت: سلول ها با پیام های الکتریکیای که می فرستند، سلول های مجاور را از تکثیر و سلامت خود باخبر می کنند. بنابراین با کمک تهییج سلولها و تهیه بستر مناسب برای ارتباط الکتریکی بیشتر مابین آنان، این خود سلولها هستند که موتور محرکی برای رشد سایر سلولهای درکنار خود می شوند.
وی گفت: با توجه به این ویژگی ما در ساخت داربست سلولی اسفنجی از نوع پلیمر رسانای الکتریکی استفاده کردیم.
پژوهشگر این طرح افزود: از آنجا که بافت کبد 10 برابر بافت های دیگر غذا و اکسیژن مصرف می کند و بیش از 110 عملکرد مختلف را در بدن بر عهده دارد، در حالی که بهترین کبدهای مصنوعی و دستگاههای جایگزین کبدی کمتر از پنج مورد از این وظابف را میتوانند انجام دهند، داربست سلولی در صورتی که بتواند کبد طبیعی را در بدن بیمار ایجاد کند، میتواند تحول شگرفی در درمان بیماران به وجود آورد.
وی خاطرنشان کرد: در این پژوهش از مواد گوناگونی همچون کلاژن، ژلاتین، کیتوسان و هیالورونیک اسید و سلول های کبد انسانی از اهدا کنندگان استفاده شده است .
به گفته وی داربست های به کار گرفته شده در این تحقیق زیست تخریب پذیر هستند و سلول ها به تدریج در حفرات آن رشد می کنندو با تخریب داربست، مادهای که در داخل بدن قرار داده شده از بین می رود و بافت ترمیم می شود.
این پژوهش در مراحل بعدی باید آزمونهای حیوانی و انسانی را برای رسیدن به محصول طی کند.
ک/ ف س
ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار