شفا آنلاین:روانشناس و درمانگر مرکز مشاوره جهاد دانشگاهی مشهد گفت: هر کودکی دارای توانایی‌ها، استعدادها، ویژگی‌ها و خصوصیات رفتاری خاصی است که او را از سایر کودکان متمایز می‌کند.
به گزارش شفا آنلاین،احسان گلی تصریح کرد: هیجانات، احساسات، تنش‌ها و ضربه‌های عاطفی از جمله عوامل روانی گوناگونی هستند که می‌توانند تأثیرات منفی بر گویش و کلام بگذارند.
وی عنوان کرد: کندی زبان بر اثر اختلال‌های بدنی یا برآشفتگی‌های عاطفی در انسان رشد پیدا می‌کند.
گلی درخصوص علل بروز لکنت زبان اظهار کرد: تحقیقات نشان می‌دهد که لکنت زبان بر اثر مجموعه‌ای از عوامل از جمله وجود زمینه‌های ژنتیکی، آسیب‌های مغزی، اختلال سیستم گویایی، الگوهای نامناسب محیطی، عقب‌ماندگی ذهنی، اختلالات شنیداری و بحران‌های روحی و روانی به وجود می‌آید.
وی بیان کرد: این عوامل شاید به تنهایی علت بروز لکنت زبان در کودک نباشد اما زمینه را برای ابتلای او به ناروانی‌های گفتاری هموار می‌کند.
گلی درخصوص عوامل ژنتیکی و عصب‌شناسی بروز لکنت زبان، اذعان کرد: کودکانی که خانواده‌هایی با سابقه اختلالات گفتاری و ناروانی در صحبت هستند، احتمال بیشتری وجود دارد که دچار نقص سیستم گویایی شوند.
وی با بیان اینکه سلامت مغز در گفتار و کلام کودک اهمیت ویژه‌ای دارد و به همین دلیل هرگونه فشار و ضربه به مغز موجب بروز عوارضی در فرد می‌شود، گفت: آسیب‌های هنگام زایمان، نرسیدن اکسیژن به نوزاد هنگام تولد، آسیب‌های مغزی، صرع و بیماری‌های عفونی که منجر به اختلال سیستم گویایی در مغز می‌شوند؛ می‌تواند زمینه‌ساز لکنت زبان شود.
این روانشناس بیان کرد: متأسفانه در برخی موارد والدین مانع سخن گفتن عادی کودک می‌شوند و او را به عجولانه صحبت کردن و اشتباهات گفتاری وا‌می‌دارند.
گلی افزود: قطع نابه‌جای کلام کودک، انتقاد بیش از اندازه از صحبت‌های کودک، کامل کردن جملات او، فشارهای انضباطی شدید و شتاب‌زده صحبت کردن می‌تواند موجب بروز این بیماری شود.
وی عنوان کرد: لکنت زبان به دو صورت «کلونیک» یعنی حالت تکراری در بیان کلمه و لکنت«تونیک» به معنی توقف در تلفظ است.
لکنت زبان در پسرها 5 برابر دختران است
گلی اظهار کرد: میزان شیوع لکنت زبان در بین کودکان تقریبا 5 درصد است و معمولا تا سنین جوانی حدود 80 درصد این افراد با رسیدگی و درمان به موقع بهبود پیدا می‌کنند.
وی با اشاره به اینکه این بیماری در پسرها 5 برابر دختران است، افزود: سیر بیماری نیز در میان پسران طولانی‌تر است.
این روانشناس بیان کرد: به طور کلی، اغلب مشکلات گفتاری در سنین 2 تا 5 سالگی یعنی زمانی که کودکان در حال فراگیری مهارت‌های کلامی گوناگون و استفاده از لغات جدید هستند همچنین 5 تا 7 سالگی که زمان آغاز مدرسه، برانگیختگی برای یادگیری و کنجکاوی و کسب مهارت‌های اجتماعی است به وجود می‌آید.
این روانشناس و مشاور دانشگاه فردوسی با اشاره به اینکه اغلب کودکان در 12 تا 15 ماهگی شروع به صحبت کردن می‌کنند، تصریح کرد: کودکانی که لکنت دارند میانگین زمان گفتارشان پایین است و تکلم را دیرتر آغاز می‌کنند البته این کودکان لزوما در سایر مهارت‌های رشدی نیز کند نیستند.
وی با بیان اینکه این کودکان در مقایسه با کودکان سالم دو ماه تاخیر رشد کلامی دارند، اظهار کرد: تشخیص لکنت زبان در مراحل اولیه بسیار مشکل است زیرا اغلب کودکان خردسال بدون اینکه هیچ مشکل یا زمینه‌ای برای گسیختگی‌های گفتاری داشته باشند، علائمی از لکنت زبان دارند.
گلی تصریح کرد: گروهی از کودکان به این مشکل خود اهمیت نمی‌دهند و گروهی دیگر نیز سخت تلاش می‌کنند تا لغات و واژگان را به درستی ادا کنند و در نهایت احساس ناکامی و ناامیدی می‌کنند.
این روانشناس گفت: متخصصان گفتار درمانی برای تشخیص و شناسایی این کودکان به علائمی چون تکرار صداها و هجاها، در میان‌اندازی، مکث درون واژه‌ها، تکرار واژه‌های تک‌هجایی، انجام حرکات اضافی مثل تیک، لرزش فک و کشش یا امتداد دادن صداها توجه می‌کنند.
وی درخصوص درمان این بیماری اذعان کرد: روش زبانی یا تلفظی یکی از روش‌های درمان است که برای انجام آن باید بهترین هماهنگی‌ها بین حنجره، گونه‌ها، زبان و لب‌ها صورت گیرد.
گلی ادامه داد: در روش دوجانبه یا مکمل نیز به بازپروری و پرورش جنبه‌های دوگانه فکری و زبانی اهمیت فراوان داده می‌شود که بیشتر برای کودکان 3 تا 7 ساله استفاده می‌شود.
وی اظهار کرد: روش روان‌درمانی به ویژه برای افرادی که دچار کشمکش‌های عاطفی و اختلالات روانی و عصبی هستند، به کار می‌رود همچنین با استفاده از روش دارودرمانی نیز می‌توانند تا حدودی کودک را از اضطراب هیجانات عاطفی دور نگه دارند.
درمانگر مرکز مشاوره جهاددانشگاهی مشهد با اشاره به اینکه یکی از علل لکنت زبان کودک رفتارهای سازش نایافته یا ناهنجار است، اذعان کرد: در این روش سعی بر اصلاح رفتار‌ها و تقلیل لکنت زبان کودک است.
وی اضافه کرد: روش خود درمان‌گری که در واقع می‌تواند نوعی روش رفتاردرمانی نیز تلقی شود بر این اساس استوار است که بیمار با انگیزه قوی و ایجاد تغییرات لازم در زمینه بازخوردها و نگرش‌هایش نسبت به لکنت خود با برنامه‌ای منظم، اختلال گویایی خود را اصلاح کند.
ایسنا
نظرشما
آخرین اخبار