شفا آنلاین:عضو هیئت علمی سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی(سمت) با انتقاد از ارتباط ضعیف حوزه و دانشگاه در موضوع سلامت معنوی، تفاوت دیدگاه پزشکان و حوزویان را عامل این مسئله معرفی کرد.
به گزارش شفا آنلاین،حجت الاسلام و المسلیمن محمد جواد ابوالقاسمی در گفت با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، اظهار داشت: سلامت معنوی با نگاه حداقلی عبارتست از بهره وری معنویت و امور معنوی در سلامت جسمی؛ در حالی که در نگاه حداکثری به حالت امنیت، اطمینان و آرامش در تمام جنبه های زندگی اطلاق می شود.
وی افزود: هر چند از طرح موضوع سلامت معنوی بیش از پنج دهه می گذرد ولی ابعاد این رکن با اهمیت سلامت همچنان ناشناخته باقیمانده است.
عضو هیئت علمی سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی تصریح کرد: هر کس با توجه به پارادایم حاکم و مبتنی بر جهان بینی خود سعی کرده است تعریفی ارائه و مؤلفه های آن رابیان کند ولی تا کنون اتفاق نظری پدید نیامده است.
ابوالقاسمی گفت: علت اصلی این مشکل به عدم توافق در مفهوم واژگانی چون سلامت، معنویت، دین، روح، روان و بیماری برمی‌گردد.
وی افزود: سلامت معنوی در اصطلاح پزشکی با رویکرد مادی گرا، فرایندی است که با بهره گیری از آن می‌توان به درمان بیماران جسمی کمک کرد. ولی در اصطلاح غیرپزشکی یا پزشکی معنی گرا، سلامت معنوی فرایندی است که علاوه بر بهره گیری در درمان جسمی بیماران، می‌تواند در درمان روحی و روانی آنها نیز مفید باشد.
عضو هیئت علمی سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی اظهار داشت: سلامت معنوی از آن بالاتر می‌تواند شرایطی را در جامعه پدید آورد که سلامت اجتماعی را نیز افزایش دهد و در نهایت به کمال و تعالی همه جانبه انسان و انسانیت کمک کند.
وی ادامه داد: سلامت معنوی اصطلاحی است که در دانش جدید پزشکی در بازه زمانی سال 1979 میلادی توسط جهانی بهداشت به عنوان رکن چهارم سلامت بعد از سلامت جسمی، روانی و اجتماعی مطرح شد و در معاهده کپنهاک برای توسعه اجتماعی مورد توافق دولتهای اروپایی قرار گرفت.
ابوالقاسمی گفت: سازمان جهانی بهداشت در تعریف سلامت می گوید:«سلامت عبارت است از تأمین رفاه کامل جسمی و روانی و اجتماعی نه فقط نبودن بیماری و نقص عضو.» به این ترتیب کسی را که بیماری جسمی نداشته باشد، نمی توان فرد سالمی دانست، بلکه شخص سالم کسی است که از سلامت روان نیز برخوردار بوده و از نظر اجتماعی در آسایش باشد.
عضو هیئت علمی سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی تصریح کرد: کانت در عقل محض می گوید من عقل را مطرح کردم تا جایی برای فرا عقل پیدا کنم. بنابراین باید علاوه بر مسائل پزشکی به سلامت معنوی نیز بپردازیم.
وی گفت: این کار شدنی است اما راهی طولانی در پیش داریم چرا که در مسائل دینی با مفاهیم سر و کار داریم و تبدیل آنها به واحدهای عملیاتی و شاخص ها و ابزارها دست کم مستلزم 7 یا 8 مرحله علمی پیچیده است.
وی تصریح کرد: همان طور که در حوزه سیاست و اجتماع مبحثی به نام از تئوری تا عمل داریم، برای مبحث سلامت معنوی نیز باید به مسیرهای علمی اش توجه کنیم.
وی افزود: سلامت معنوی ابعاد مختلفی دارد که یکی از آن ها دینی است.
عضو گروه سلامت معنوی مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی با انتقاد از فاصله ای که بین حوزه و دانشگاه وجود دارد گفت: متأسفانه حرف های هم را نمی فهمیم.
وی ادامه داد: نگاه یک پزشک عمدتاً استقرایی است در حالی که حوزویان دیدگاهی قیاسی به موضوع دارند و از بالا به آن نگاه می کنند.
ابوالقاسمی گفت: کانون سلامت معنوی قلب است و درباره آن مسائل مختلفی مطرح است. باید سلامت معنوی را در خاستگاه آن که قلب است فراهم کنیم.
وی خاطر نشان کرد: برنامه های پژوهشی که فرهنگستان علوم پزشکی در آینده خواهد داشت باید در راستای تعامل حوزه و دانشگاه و ایجاد کرسی های نظریه پردازی باشد.
نظرشما
آخرین اخبار