شفا آنلاين :يكي از چالش برانگيزترين مباحث مربوط به اخلاق پزشكي دنيا موضوع پايان دادن به زندگي بيماران دردمند است كه ازآن به عنوان «اتانازي» و به معناي «مرگ خوب و كام بخش»يادمي شود.
به گزارش شفا آنلاين ،دكتر محمدمهدي آخوندي، رئيس كميته اخلاق زيستي كميسيون ملي يونسكو در اينباره گفت: در بحث اتانازي مواضع خيلي روشن نيست و از نظر اخلاقي و شرعي نيز حد و مرز معيني وجود ندارد. ولي اين لفظ براي مواقعي به كار برده ميشود كه بيمار در حالتي باشد كه به تشخيص پزشك غيرقابل بازگشت باشد و در اين صورت عمليات ختم درمان انجام ميشود.
وي در ادامه بيان داشت: به طور معمول بر اثر محدوديتهاي اقتصادي بيمار و محدوديتهاي پزشكي تيم درمانكننده يا محدوديت امكانات پزشكي و هنگامي كه پزشك تشخيص ميدهد كه بيمار در مدت كوتاهي از دست خواهد رفت و بيمارستان روش درماني ديگري را پيش رو ندارد و بازگشت زندگي به بيمار غيرممكن است، اين عمل خواه ناخواه صورت خواهد گرفت. از طرف ديگر با افرادي مواجه خواهيم شد كه از تمكن مالي بالايي برخوردار بوده و به مدت طولاني در بهترين بيمارستانها و با بهرهمندي از تجهيزات بيمارستاني به مدت طولاني حتي در وضعيت كما زنده خواهند ماند. حال آنكه پزشكان بازگشت اين بيماران را نيز غيرممكن دانستهاند.
دكتر آخوندي افزود: با قطع اميد بيمار از درمانهاي بعدي و بازگشت وي به خانه معمولاً شاهد قطع درمان هستيم و اين امر ممكن است به دلايل اقتصادي يا كمبود تجهيزات پزشكي در روستاها و برخي شهرستانها صورت پذيرد البته در اينكه اين نوع اقدامات «اتانازي» هستند يا خير جاي بحث دارد.
وي تصريح كرد: به طور عملي اتانازي به صورت مستقيم به دليل مشكلات مختلف مانند عدم تحمل بيمار، نبود دارو و درمان و مشكلات مالي و... در صدها مورد اتفاق ميافتد كه متأسفانه هيچكس هم نگران اين قبيل اتفاقها نبوده است.