به گزارش شفا آنلاین،وزير بهداشت دراين جلسه رفتارسازي را از عوامل مهم اجرايي شدن سياست هاي شوراي عالي اخلاق پزشکي کشور دانست و تاکيد کرد: «هدف وزارت بهداشت تنها گسترش مراکز تربيت کننده دانشجو در حوزه اخلاق پزشکي نيست، بلکه افراد بايد متناسب با نياز کشور و واحدهاي ارائه کننده خدمات، آموزش بينند. اخلاق پزشکي بايد در کليه حوزه هاي نظام سلامت کشور به عنوان يک اصل مدنظر قرار گيرد.»
وي
با اشاره به نقش برجسته اساتيد در ترويج اصول اخلاقي بين دانش آموختگان
رشته هاي علوم پزشکي اظهارکرد: «درحال حاضر اساتيد برجسته اي در کشور حضور
دارند که مي توانند الگوي سايرين در مباحث اخلاقي باشند. شوراي عالي اخلاق
پزشکي کشور ضمن سياستگذاري براي تحولات آتي و پيگيري روندي که در اين زمينه
طي شده در مرحله اول بايد به راهکارهاي عملي جهت اصلاح چالش هاي موجود
بپردازد.»
درهمين
راستا باقر لاريجاني نايب رئيس شوراي عالي اخلاق پزشکي هدف اين شورا را
بررسي چالش‌هاي آموزش اخلاق پزشکي و اتخاذ تدابيري در راستاي تحولات آموزش
اين رشته دانست و تصريح کرد: «براي افزايش تطبيق مباحث نظري اخلاق پزشکي با
فرهنگ بومي کشور در بحث آموزش بايد تلاش بيشتري کنيم. براي مثال توجه به
فرهنگ غني اسلامي‌ـ ايراني در اين زمينه مي‌تواند در حوزه بين الملل توسعه
يابد و از طريق آموزش مجازي نسبت به گسترش رشته هاي اخلاق پزشکي اقدام
کنيم.»
نياز
به بازنگري در محتواي دروس اخلاق پزشکي وارتقاي روش هاي تدريس اين حوزه در
دوره هاي پزشکي ازسوي معاون آموزشي وزارت بهداشت به عنوان يکي از الزامات
مهم براي ارتقاي اخلاق پزشکي مطرح شد. وي در اولين جلسه شوراي اخلاق پزشکي
بااشاره به اينکه در حال حاضر تعدادي دانشجوي اخلاق پزشکي در مقطع PhD
مشغول به تحصيل هستند و تعدادي هم فارغ التحصيل شده اند، افزود: «تاکنون 5
دوره PhD و 3 دوره MPH اخلاق پزشکي در کشور برگزار شده که لازم است،
کوريکولوم آموزشي اين دوره ها مورد بازنگري قرار گيرد.»
وي
با اعلام اين خبر که مطالعاتي درخصوص آموزش اخلاق پزشکي در دوره پزشکي
عمومي انجام و کوريکولوم درسي نيز بازبيني شده است، بر ارتقاء روش‌هاي
تدريس اخلاق پزشکي در دوره پزشکي عمومي از طريق بحث‌هاي گروهي، سخنراني‌هاي
تعاملي و راندهاي اخلاق باليني در برخي از دانشگاه‌هاي کشور تأکيد کرد و
گفت: «سعي بر اين است تا اين روش ها در کليه دانشگاه‌هاي علوم پزشکي کشور
اجراشود و درس اخلاق پزشکي در دوره پزشکي عمومي به سمت يادگيري مبتني بر
مسئله (Problem based teaching) حرکت کند.»
توجه
به مباحث اخلاقي را مي‌توان يکي از اقدامات بنياديني دانست که نتايج حاصل
از آن اگرچه ديربازده خواهد بود، اما درنهايت به ارتقاي کيفي خدمات پزشکي و
افزايش مسئوليت‌پذيري مي‌انجامد و مي‌تواند سرمنشأ تحولات عظيمي در حوزه
پزشکي باشد، اما بايد ديد تا کجا مي‌توان اين مباحث را در جامعه پزشکي و
حتي دانشجويان پزشکي به‌عنوان پزشکان نسل آينده نهادينه کرد.
