اطلاعیه انجمن دیابت ایران درباره مراقبت‌های دانش‌آموزان دیابتی

به گزارش شفاآنلاین ،  براساس این اطلاعیه، نتایج پژوهش‌های موجود حاکی از این است که استعداد، فراگیری و دیگر توانایی‌های دانش‌آموزان دیابتی با سایر دانش‌آموزان تفاوتی ندارد اما زندگی مبتلایان به دیابت به دلیل بیماری و وجود دستورات درمانی از محدودیت‌های خاص خود برخوردار است و اگر اولیای مدارس و دانش‌آموزان اطلاعات کافی در مورد دیابت داشته باشند، شرایط برای دانش‌آموزان دیابتی‌ مناسب‌تر خواهد شد.   انجمن دیابت در این اطلاعیه با اشاره به عوامل بیماری دیابت و هیپوگلیسمی، آورده است: اولیای مدرسه و همکلاسی‌ها باید بدانند که یک کودک یا نوجوان دیابتی در بین آن‌هاست و به همین دلیل لازم است اطلاعات کافی درباره دیابت و علائم آن، به خصوص هیپوگلیسمی یا قند خون پایین و چگونگی درمان آن داشته باشند علاوه بر این، اولیای مدرسه باید درک کنند که یک فرد دیابتی در زمان‌های مشخص، نیاز به تغذیه و یا رفتن به دستشویی دارد و این زمان های مشخص می‌تواند حتی در حین درس در کلاس باشد.   علائم دیابت   اولیای مدرسه در صورت مشاهده علائم دیابت از جمله پرنوشی (عطش فراوان)، پرادراری، بی‌رغبتی در انجام تکالیف، بی‌قراری و بی‌دقتی در کارها، کم‌اشتهایی و حالت تهوع، ناتوانی در خواندن مطالب به ویژه مطالب نوشته شده روی تخته، خواب آلودگی و پاره‌ای مواقع، خوابیدن در کلاس و خستگی و بی‌علاقگی به ورزش در دانش‌آموز باید به سرعت اقدام کنند.   دانش‌آموزان دیابتی که با انسولین درمان می‌شوند، ممکن است به دلایل گوناگون دچار هیپوگلیسمی (پایین آمدن قند خون) شوند. برای جلوگیری از عوارض و خطرات هیپوگلیسمی، لازم است دانش‌آموزان و اطرافیان ایشان، اطلاعات کافی در مورد علائم افت قند خون و شیوه درمان آن‌ها را در اختیار اولیا و مسوولان مدارس بگذارند تا آن‌ها بتوانند در مواقع ضروری به بیمار دیابتی کمک و از بروز خطر جلوگیری کنند.   علائم هیپوگلیسمی (افت قند خون)   هنگامی که غلظت قند خون به کمتر از 50 میلی‌گرم درصد برسد، فرد دیابتی دچار علائمی مانند گرسنگی شدید، لرزش بدن و ریزش عرق، دلشوره و تپش قلب، فقدان تمرکز، خواب آلودگی، مورمور شدن اطراف دهان، پوست مرطوب، سرد و رنگ پریده، سر درد، گود رفتگی دور چشم‌ها و سست شدن زانوها می‌شود که این موارد از جمله علائم هیپوگلیسمی است، بنابراین دانش‌آموزان دیابتی در این وضعیت نیاز به همکاری و حمایت دارند.   بر اساس این اطلاعیه اولیای مدرسه و معلمان در برخورد با چنین دانش آموزانی باید اقدامات زیر را انجام دهند:   - لازم است به دانش‌آموز دیابتی، در هر زمان حتی در کلاس درس، اجازه داده شود قند خون خود را تست و گاه نیاز است معلم برای ثبت نتیجه تست به او کمک کند.   - در صورت کاهش قند خون بیمار دیابتی باید به وی اجازه نوشیدن و خوردن مواد غذایی حتی حین ارائه درس در کلاس لازم داده شود.   - اولیای مدارس و معلمان (به ویژه معلم ورزش)، باید از علائم هیپوگلیسمی و چگونگی درمان آن مطلع باشند. ایشان باید بدانند مواد قندی سریع‌الجذب در کجا نگهداری می‌شوند و به چه شکل باید در اختیار دیابتی قرار گیرند.   - دانش‌آموز دیابتی هنگام تزریق انسولین باید اجازه تماس با منزل را داشته باشد تا درمان وی بدون هر گونه اشتباهی، دنبال شود.   - هرگز نباید یک دانش‌آموز دیابتی در وضعیت هیپوگلیسمی، به تنهایی به منزل فرستاده شود.   - در صورت هیپوگلیسمی شدید (تشنج) و در دسترس نبودن آمپول "گلوکاگن"، باید بیمار دیابتی فورا به نزدیک‌ترین مرکز پزشکی‌ رسانده شود.   - همچنین حتما به علائم هیپوگلیسمی و هایپرگلیسمی (قند خون بالا) در دانش‌آموزان دیابتی توجه شود.   - معلمان و به طور کلی تمام کسانی که با بیمار دیابتی ارتباط نزدیک دارند، لازم است در دوره‌های آموزشی دیابت شرکت کنند تا به موقع بتوانند به دانش‌آموزان دیابتی خود یاری رسانند. به گزارش شفاآنلاین ،  براساس این اطلاعیه، نتایج پژوهش‌های موجود حاکی از این است که استعداد، فراگیری و دیگر توانایی‌های دانش‌آموزان دیابتی با سایر دانش‌آموزان تفاوتی ندارد اما زندگی مبتلایان به دیابت به دلیل بیماری و وجود دستورات درمانی از محدودیت‌های خاص خود برخوردار است و اگر اولیای مدارس و دانش‌آموزان اطلاعات کافی در مورد دیابت داشته باشند، شرایط برای دانش‌آموزان دیابتی‌ مناسب‌تر خواهد شد.   انجمن دیابت در این اطلاعیه با اشاره به عوامل بیماری دیابت و هیپوگلیسمی، آورده است: اولیای مدرسه و همکلاسی‌ها باید بدانند که یک کودک یا نوجوان دیابتی در بین آن‌هاست و به همین دلیل لازم است اطلاعات کافی درباره دیابت و علائم آن، به خصوص هیپوگلیسمی یا قند خون پایین و چگونگی درمان آن داشته باشند علاوه بر این، اولیای مدرسه باید درک کنند که یک فرد دیابتی در زمان‌های مشخص، نیاز به تغذیه و یا رفتن به دستشویی دارد و این زمان های مشخص می‌تواند حتی در حین درس در کلاس باشد.   علائم دیابت   اولیای مدرسه در صورت مشاهده علائم دیابت از جمله پرنوشی (عطش فراوان)، پرادراری، بی‌رغبتی در انجام تکالیف، بی‌قراری و بی‌دقتی در کارها، کم‌اشتهایی و حالت تهوع، ناتوانی در خواندن مطالب به ویژه مطالب نوشته شده روی تخته، خواب آلودگی و پاره‌ای مواقع، خوابیدن در کلاس و خستگی و بی‌علاقگی به ورزش در دانش‌آموز باید به سرعت اقدام کنند.   دانش‌آموزان دیابتی که با انسولین درمان می‌شوند، ممکن است به دلایل گوناگون دچار هیپوگلیسمی (پایین آمدن قند خون) شوند. برای جلوگیری از عوارض و خطرات هیپوگلیسمی، لازم است دانش‌آموزان و اطرافیان ایشان، اطلاعات کافی در مورد علائم افت قند خون و شیوه درمان آن‌ها را در اختیار اولیا و مسوولان مدارس بگذارند تا آن‌ها بتوانند در مواقع ضروری به بیمار دیابتی کمک و از بروز خطر جلوگیری کنند.   علائم هیپوگلیسمی (افت قند خون)   هنگامی که غلظت قند خون به کمتر از 50 میلی‌گرم درصد برسد، فرد دیابتی دچار علائمی مانند گرسنگی شدید، لرزش بدن و ریزش عرق، دلشوره و تپش قلب، فقدان تمرکز، خواب آلودگی، مورمور شدن اطراف دهان، پوست مرطوب، سرد و رنگ پریده، سر درد، گود رفتگی دور چشم‌ها و سست شدن زانوها می‌شود که این موارد از جمله علائم هیپوگلیسمی است، بنابراین دانش‌آموزان دیابتی در این وضعیت نیاز به همکاری و حمایت دارند.   بر اساس این اطلاعیه اولیای مدرسه و معلمان در برخورد با چنین دانش آموزانی باید اقدامات زیر را انجام دهند:   - لازم است به دانش‌آموز دیابتی، در هر زمان حتی در کلاس درس، اجازه داده شود قند خون خود را تست و گاه نیاز است معلم برای ثبت نتیجه تست به او کمک کند.   - در صورت کاهش قند خون بیمار دیابتی باید به وی اجازه نوشیدن و خوردن مواد غذایی حتی حین ارائه درس در کلاس لازم داده شود.   - اولیای مدارس و معلمان (به ویژه معلم ورزش)، باید از علائم هیپوگلیسمی و چگونگی درمان آن مطلع باشند. ایشان باید بدانند مواد قندی سریع‌الجذب در کجا نگهداری می‌شوند و به چه شکل باید در اختیار دیابتی قرار گیرند.   - دانش‌آموز دیابتی هنگام تزریق انسولین باید اجازه تماس با منزل را داشته باشد تا درمان وی بدون هر گونه اشتباهی، دنبال شود.   - هرگز نباید یک دانش‌آموز دیابتی در وضعیت هیپوگلیسمی، به تنهایی به منزل فرستاده شود.   - در صورت هیپوگلیسمی شدید (تشنج) و در دسترس نبودن آمپول "گلوکاگن"، باید بیمار دیابتی فورا به نزدیک‌ترین مرکز پزشکی‌ رسانده شود.   - همچنین حتما به علائم هیپوگلیسمی و هایپرگلیسمی (قند خون بالا) در دانش‌آموزان دیابتی توجه شود.   - معلمان و به طور کلی تمام کسانی که با بیمار دیابتی ارتباط نزدیک دارند، لازم است در دوره‌های آموزشی دیابت شرکت کنند تا به موقع بتوانند به دانش‌آموزان دیابتی خود یاری رسانند.