شفا آنلاين -پيوند كبد در حالی از جمله عمل هاي جراحي سخت محسوب میشود که بیمهها حمایتی از آن نداشته و کمک 30 میلیون تومانی وزارت بهداشت نیز نه حق و حقوق تیم پیوند را پاسخگوست و نه هزینههای بیمارستان را!
به گزارش شفا آنلاين ،در خلاء حمایت بیمه ها و عدم تعریف تعرفه ای رسمی بابت پیوند کبد، وزارت بهداشت با وجود محدودیت منابع، اعتبار 30 میلیون تومانی را با عنوان "کمک به پیوند کبد" برای انجام هر یک پیوند کبد درنظر گرفته تا به این ترتیب بیمار بابت این بیماری صعب العلاج هزینه ای پرداخت نکند اما گویا این اعتبار نه تنها حق تیم پیوند را ادا نمی کند، بلکه بیمارستان ها نیز به دلیل نبود حمایت های مادی واقعی، بابت هر پیوند کبد ضرر می دهند و هر چه تعداد اعمال پیوندی بالاتر رود، ضرر وزیان بیمارستان مربوطه نیز بیشتر می شود.
به این ترتیب است که مسوول واحد پیوند وزارت بهداشت ضمن مقایسه هزینه های این عمل پیوندی در ایران با کشورهای غربی، بر لزوم لحاظ اعتبارات مکفی برای جبران زحمات تیم پزشکی و بیمارستان های فعال در بخش پیوند و همچنین ورود بیمه ها در حمایت از این مبحث، تاکید می کند.
دکتر محمد عقیقی ضمن اشاره به پروسه انجام اعمال پیوندی از هماهنگی های عملیات فراهم آوری عضو گرفته تا انجام پیوند و مراقبت های پس از آن، ادامه داد: برای انجام یک پیوند کبد، تیمی به صورت 24 ساعته فعالیت می کنند تا بیمار مربوطه به پیوند کبد برسد و به حیات خود ادامه دهد.
عقیقی بر لزوم حمایت همه جانبه از واحدها و بیمارستان های پیوند اعضا تاکید کرد و گفت: به نظر می رسد لازم است که حمایت های همه جانبه از سوی وزارت بهداشت، سازمان های بیمه گر و دولت برای جبران هزینه های پیوند اعضا از مرگ مغزی، صورت گیرد؛ زیرا آنچه که اکنون به عنوان حمایت مالی از بخش های پیوند صورت می گیرد تنها بخشی از حق الزحمه هایی است که باید پرداخت شود.
مسوول واحد پیوند وزارت بهداشت در این باره افزود: محاسبات حاکی از آن است که هزینه های انجام یک پیوند کبد بسیار بالاتر از آن ارقامی است که اکنون وزارت بهداشت بابت این مبحث پرداخت می کند. اگر بیمارستان ها و پزشکان پول بیشتری بابت این مبحث دریافت نمی کنند، تنها ایثاری است که در حق بیماران صورت می گیرد و توجیهی جز عشق و علاقه به کار و بیمارانشان ندارد.
عقیقی تاکید کرد: وظیفه حاکمیت آن است که حمایت های مادی خود را افزایش دهد تا بیمارستان ها در زمینه فعالیت پیوند کبد متضرر نشوند.
وی همچنین بر لزوم مداخله سازمان های بیمه گر در حمایت از پیوند اعضا از مرگ مغزی تاکید کرد و افزود: سازمان های بیمه گر باید در این زمینه ورود کنند. همچنین لازم است اعتبارات مکفی حداقل برای جبران زحمات تیم پزشکی و بیمارستان های فعال در بخش پیوند در نظر گرفته شود تا مشوقی برای توسعه این خدمت در سطح کشور باشد و نهایتا نیز بیماری در لیست انتظار پیوند نماند.
به گفته وی، در کشور بابت انجام یک پیوند کبد حدود 30 میلیون تومان اعتبار از سوی وزارت بهداشت پرداخت می شود؛ این اعتبار همه هزینه های بیمارستان، تیم پزشکی، اتاق عمل، قبل و بعد از جراحی را شامل می شود. این تعرفه ابلاغی وزارت بهداشت است که تحت عنوان کمک به پیوند کبد صورت می گیرد و در این مقوله تعرفه مصوبی نداریم و این طور نیست که تعرفه مصوب رسمی از سوی سازمان های بیمه گر داشته باشیم.
عقیقی افزود: با توجه به محدودیت منابع، توان وزارت بهداشت در کمک به پیوند کبد در همین اندازه است. این درحالیست که یک پیوند کبد در آمریکا با 250 هزار دلار و مقداری کمتر از این رقم در اروپا انجام می شود. هرچند شاید راجع به دستمزدها بتوان گفت که دستمزد پزشکان در ایران با آمریکا و اروپا متفاوت است اما آیا در مورد ملزومات مصرفی و داروها هم می توان چنین استدلالی را عنوان کرد؟ بی تردید پاسخ منفی است. در نتیجه تفاوت مبالغ پرداختی بابت پیوند کبد در ایران با سایر کشورها بسیار فاحش است.
مسوول واحد پیوند وزارت بهداشت اظهار کرد: با پرداخت 30 میلیون تومان به ازای هر پیوند کبد به منابع بیمارستان فشار وارد می شود. از طرف دیگر حداقلی از این مبلغ به پزشکان و حداقل کمی نیز به پرستاران مربوطه تعلق می گیرد. در مجموع با این شیوه کار نمی توان چندان به توسعه این خدمت در کشور امیدوار بود؛ چراکه بیمارستان ها با انجام پیوند کبد نه تنها درآمدی نخواهند داشت بلکه ضرر هم می کنند.
عقیقی درباره نقش بیمه ها در حمایت از اعمال پیوندی و از جمله "پیوند کبد"، گفت: تاکنون بیمه های پایه و تکمیلی در زمینه پیوند از مرگ مغزی ورود نکرده اند. البته از سال گذشته در این زمینه مذاکراتی را با بیمه ها آغاز کرده ایم و مقرر شد که وزارت بهداشت با تعیین شناسنامه خدمت و محاسبه هزینه های تمام شده آن، این پیشنهاد را در سازمان های بیمه گر ارائه دهد. امیدواریم سازمان های بیمه گر هم در این زمینه همکاری کنند تا بتوانیم بخشی از این هزینه ها را از طریق بیمه ها به بیمارستان ها پرداخت کنیم و کاری کنیم که بیمارستان ها کمتر ضرر کنند نه اینکه خیلی سود کنند.