شفا آنلاین -جوانمردی از آن فضایلی است که شاید همه از آن برخوردار نباشند، اما گمان کنم کمتر کسی است دوست نداشته باشد او را به این فضیلت پررنگ بشناسند. دستگیری از افتادگان یا به عبارت خودمانی‌تر، کمک و یاری به نیازمندان شاید دم‌دستی‌ترین تعریف برای جوانمردی باشد. البته فراموش نکنید این فضیلت عنصری مهم دیگر هم دارد و آن داوطلبانه‌بودن است؛ یعنی در مجموع کمک داوطلبانه به نیازمندان.
به گزارش شفا آنلاین ،محققان بررسی های وسیعی در تاثیرات این فضیلت بر سلامت انسان انجام داده و به نتایج بسیار جالبی رسیده اند. آنها می گویند اگر می خواهید عمر طولانی تری داشته باشید، داوطلب انجام کارهای خیر شوید و تا حد امکان به دیگران فایده برسانید. عیادت از بیماران، اطعام گرسنگان، خواندن کتاب و روزنامه برای نابینایان و بسیاری از کارهای ریز و درشت دیگر را می توان در زمره این کارها قرار داد. این محققان می گویند افرادی که بارها چنین کارهای خیری انجام می دهند در مقایسه با افرادی که خود را از آن معاف می کنند، 22 درصد کمتر در دام مرگ زودرس گرفتار خواهند شد.
این بررسی ـ که در مجموع 40 مطالعه را در زمینه اثرات انجام کارهای خیر البته به صورت داوطلبانه شامل می شود ـ همچنین نشان می دهد داوطلبان امور خیریه ظاهرا به دلیل پرداختن مداوم به کار خیر همواره احساس می کنند فرد مفیدی هستند و به این ترتیب حال خوشی دارند و همین مساله سبب کاهش میزان افسردگی و افزایش احساس رضایت از زندگی و در مجموع سرخوشی و شادکامی در طول زندگی شان خواهد بود. دکتر سوزان ریچاردز از اعضای برجسته این گروه تحقیقی می گوید: بررسی سیستماتیک نشان می دهد داوطلب شدن برای انجام کارهای خیر در ارتقای سلامتی فرد نقش دارد.
با این همه این یافته علمی برای خود لوازمی دارد و نمی توان آن را به انجام هر کار خیری ولو داوطلبانه نسبت داد. طبق این پژوهش حتما باید داوطلبانه دست خیر به سوی نیازمندان دراز کنیم و صد البته باید این کار را مرتب، منظم و بارها انجام دهیم و وقت، توان و انرژی فراوان صرف کنیم تا بتوان از فواید جسمانی و ذهنی این کارهای نیک بهره ببریم. توجه داشته باشید داوطلبان شرکت کننده در این تحقیق دست کم یک بار در ماه و هر بار یک ساعت به این گونه کارها می پرداختند و البته این کمترین مشارکتی بود که میان این افراد ثبت شده است. بسیاری از آنها بسیار بیشتر از این، آستین های خود را برای انجام کارهای خیر بالا می زدند.
اما چرا کمک به دیگران می تواند چنین تاثیری از خود نشان دهد؟ در پاسخ شاید بتوان گفت از آنجا که یاری رساندن به دیگران نیازمند برقراری ارتباطات اجتماعی میان افراد است، طبیعتا میزان ارتباط اجتماعی در داوطلبان کمک مستمر به دیگران افزایش قابل توجهی خواهد یافت و در نتیجه میزان تنهایی و احساس تنهایی در این افراد نیز کاهش می یابد. از این رو شاهد افزایش طول عمر در این افراد خواهیم بود. فراموش نکنید طبق نتایج بررسی های دیگر، تنهایی و فقر ارتباطات اجتماعی می تواند به اندازه استعمال دخانیات در بروز خطر افزایش فشار خون، حمله قلبی، سکته مغزی و زوال عقل نقش داشته باشد.
در سوی دیگر، مولفان این بررسی مطابق برخی تحقیقات دیگر به این نتیجه رسیده اند این قاعده نیز مانند بسیاری از قواعد دیگر در موارد افراطی صدق نمی کند. افرادی که خود را به طور کامل وقف انجام چنین اموری می کنند و آن را در ذهن خود تبدیل به مسئولیت و وظیفه ای خدشه ناپذیر ساخته و سرانجام به جایی می رسند که روز به روز بیشتر در دریای چنین مسئولیت هایی غرق می شوند نباید انتظار برخورداری از این فواید را در سر بپرورانند. به عبارت دیگر در این امر نیز میانه روی نقشی اساسی بازی می کند.
آنچنان که مجریان این پژوهش می گویند: احتمالا مرز مشخص و واضحی میان میزان فعالیت های داوطلبانه برای برخورداری از فواید سلامت ذهنی از یک سو و صرف وقت و انرژی بسیار زیاد که فعالیت های خیرخواهانه را به نوعی الزام و تعهد تبدیل می کند از سوی دیگر وجود دارد. اگر فعالیت های داوطلبانه به نوعی تعهد تبدیل شود، ممکن است فرد داوطلب را از پا درآورد. محققان بر اساس این یافته ها، حد نهایی فعالیت های داوطلبانه را برای آن که به سلامت فایده برساند تا ده ساعت در ماه تخمین می زنند.
اما هنوز برای رسیدن به نتایج قطعی و پذیرفتن تمام و کمال این حرف ها راه زیادی در پیش است. این محققان تاکید می کنند، هنوز عامل اصلی افزایش طول عمر در افراد مورد آزمایش به طور قطعی مشخص نشده است؛ زیرا هنوز تحقیقات و بررسی های بیشتری لازم است تا به این نتیجه قطعی برسیم که آیا در اصل انجام کارهای خیر داوطلبانه است که سبب ارتقای سلامت داوطلبان و افزایش طول عمر آنها می شود یا عامل دیگری در این کار دخالت دارد. مثلا شاید افراد داوطلب کارهای خیر عموما نسبت به دیگران آدم های فعال تری هستند و روحیات و مشغولیت های اجتماعی بیشتری دارند و همین عامل هم آنها را به سوی انجام کارهای خیر سوق می دهد و به همین دلیل سالم تر هم نشان می دهند؛ یعنی به عبارت دیگر شاید داوطلب انجام کار خیر بودن، خودش نیز در کنار افزایش طول عمر حاصل عامل دیگری باشد که میان افراد مختلف متفاوت است.
دانشمندان در نظر دارند در ادامه تحقیقاتشان به بررسی نکته بسیار مهم دیگری نیز بپردازند. آنها می خواهند بدانند آیا نیت افراد در انجام کار خیر می تواند در نتایجی که بالا به آنها اشاره شد، تاثیر داشته باشد.
به عبارت دیگر اگر فردی صرفا برای آن که سلامت خودش را ارتقا دهد و بر طول عمر خوش بیفزاید، داوطلب انجام امور خیریه شود باز هم از اثرات مثبت گفته شده برخوردار خواهد شد؟
برای پاسخ به این پرسش نیز باید منتظر بررسی ها و مطالعات بیشتری بود؛ اما با این حال باید به این نکته توجه داشت که اگر افزایش طول عمری که در این مورد مد نظر است ناشی از بروز احساس رضایت در افراد است، احتمالا نوعدوستی نهفته در کمک رساندن به دیگران و نه نیت های خودخواهانه است که زمینه ساز برخورداری از عمری طولانی تر خواهد شد.
نظرشما
آخرین اخبار