هشدار درباره عوارض استامينوفن

این مسکن رایج با سه بیماری پوستی ارتباط دارد و سبب بروز علائم گسترده ای، از جوش و تاول گرفته تا آسیب های گسترده تری به بافت های زیر پوست می شود. دو تا از این بیماری های پوستی خطرناکند و به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارند و ممکن است مهلک باشند. بیماری پوستی کمتر خطرناکی هم هست که معمولا به محض توقف مصرف استامینوفن طی دو هفته خود به خود برطرف می شود. بسیاری از این واکنش ها با علائمی شبیه آنفلوآنزا مانند تب و درد ماهیچه ای آغاز می شوند که در پی آنها جوش، تاول و ور آمدن پوست خارجی می آید و می تواند بیماران را در معرض عفونت های بالقوه مهلک قرار دهد. این بیماران ممکن است زخم های پوستی، تغییر رنگدانه های پوستی، نابینایی و آسیب اعضای داخلی بدن را تجربه کنند. بهبود و رهایی از این عوارض ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد. وزارت غذا و داروی ایالات متحده می گوید هر فردی که استامینوفن مصرف و علائم پوستی را تجربه کند، بلافاصله باید مصرف آن را متوقف و طبیعتا به پزشک متخصص مراجعه کند. دکتر شارون هرتز، معاون دایره بی هوشی، بی حسی و اعتیاد وزارت غذا و دارو می گوید: «مقصود این اطلاعات جدید نگران کردن مصرف کنندگان یا شاغلان مراقبت های پزشکی نیست، یا به این معنا نیست که آنها را ترغیب کند داروهای دیگری انتخاب کنند، اما بسیار مهم است که افراد آگاه باشند و بسرعت نسبت به علائم اولیه عوارض جانبی نادر، اما خطرناک استامینوفن که ممکن است به مرگ منجر شود، واکنش نشان دهند.» وزارت غذا و دارو می گوید لازم است تولیدکنندگان به بروشورهای همه داروهایی که حاوی استامینوفن است برچسب های هشدار اضافه کنند. وزارت غذا و دارو خطر بیماری های پوستی را هنگامی دریافت که وقایع ناگوار گزارش شده در بانک اطلاعاتی خودش بین سال های 1969 تا 2012 را مورد بررسی قرار می داد که طی آن دوره 107 مورد واکنش پوستی شدید گزارش شده 67 نفر بستری شده و 12 نفر نیز مرده بودند. معلوم نیست چرا با وجود در اختیار داشتن چنین بانک اطلاعاتی، این مشکلات پوستی زودتر از اینها به عنوان معضلات سلامت آشکار نشده اند. مقامات رسمی سلامت می گویند بسیار زود است تعیین کنیم آیا دوز مصرف استامینوفن مساله ساز است یا ترکیب این دارو با سایر اجزاء یا داروها سبب بروز وقایع ناگوار می شود. اغلب، این عوارض جانبی فقط زمانی ظاهر می شود که یک دارو به تولید انبوه می رسد و مورد مصرف میلیون ها بیمار قرار می گیرد، زیرا تولیدکنندگان نمی توانند تمام واکنش های احتمالی میان تولیدات خودشان را با دیگران پیش بینی کنند. برای مثال، برخی دارو ها که کلسترول را پایین می آورند و التهاب را کاهش می دهند، خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهند و برخی مسکن های دیگر، غیر از استامینوفن، با افزایش حمله قلبی و سکته مغزی ارتباط دارند.