شفاآنلاین-ارگاسم، یک احساس گذرای حداکثر لذت است که با برخی تغییرات فیزیولوژیک در بدن همراه است.
به گزارش شفا آنلاین،2 سال است ازدواج كرده‌ام اما در رابطه زناشویی هرگز متوجه
ارضاشدنم نمی‌شوم. لطفا مرا راهنمایی كنید و بگویید نشانه‌های ارضاشدن در
زنان چگونه است؟
چرخه پاسخ جنسی در زنان با واسطه فعل و انفعالات پیچیده روانی، محیطی و فیزیولوژیک (هورمونی، عروقی، عضلانی و عصبی) صورت می‌گیرد. اولین مرحله پاسخ جنسی، مرحله تمایل یا علاقه است و متعاقب آن 4مرحله شامل مراحل تحریک یا برانگیختگی، کفه، ارضا (اوج لذت‌جنسی) یا در اصطلاح علمی ارگاسم و در پایان فروکش رخ می‌دهد.اختلال جنسی مشکل شایعی در زنان است که نقش مهمی در کیفیت زندگی زنان دارد. این مشکل حتی می‌تواند عوارض اقتصادی و اجتماعی داشته باشد.
اختلال جنسی ممکن است به علت اختلال در هر یک از این مراحل ایجاد شود. این اختلالات کاهش میل جنسی یا تنفر از رابطه جنسی، اختلال در مرحله برانگیختگی یا تحریک جنسی و اختلال در مرحله ارگاسم به معنی نرسیدن به اوج لذت جنسی و مقاربت دردناک را شامل می‌شود. سلامت سیستم اعصاب مرکزی و محیطی، سلامت غدد درون‌ریز شامل تخمدان، هیپوتالاموس و هیپوفیز و سلامت عضلات و عروق برای پاسخ‌های جنسی ضروری است. در این میان سلامت روان مهمترین عامل به‌شمار می‌آید. همچنین مصرف داروهایی مثل آرام‌بخش‌ها و سایر داروهای اعصاب و روان، اسپیرونولاکتون، داروهای ضدچربی و فشارخون، داروهای قلبی، قرص‌های جلوگیری، برخی از ترکیبات هورمونی، موادی مثل کوکایین و آمفتامین‌ها و الکل روی پاسخ‌های جنسی تاثیر زیادی دارند و موجب اختلال جنسی می‌شوند. افزایش سن، بیماری‌های مزمن، جراحی‌های لگن، بارداری و دوران بعد از زایمان، سرطان‌ها مثل سرطان دهانه رحم و پستان نیز باعث اختلال در پاسخ‌های جنسی می‌شود.
ارگاسم چیست؟
ارگاسم، یک احساس گذرای حداکثر لذت است که با برخی تغییرات فیزیولوژیک در بدن همراه است. در مردان ارگاسم معمولا با انزال همراه است بنابراین تشخیص آن آسان است اما در زنان تشخیص ارگاسم گاهی کمی مشکل است. مرحله ارگاسم به صورت تخلیه ناگهانی فشاری که در مرحله برانگیختگی و کفه به وجود آمده درک می‌شود. ارگاسم لذت‌بخش‌ترین مرحله احساس جنسی است. در این مرحله انقباضات ریتمیک و ریفلاکسی در عضلات کف لگن و اطراف واژن، پرینه و مقعد و همین‌طور در رحم ایجاد می‌شود. ارگاسم از طریق اثر روانی (از بین رفتن مرزها و جدایی) و اثر فیزیولوژیک (آزادسازی اکسی‌توسین) باعث نزدیکی زوج می‌شود. به طور خلاصه، نشانگرهای فیزیولوژیک اختصاصی در ارگاسم را می‌توان این‌گونه برشمرد؛ تغییر سریع رنگ لب‌‌های فرج (لبیا)، انقباض واژن، رحم و اسفنکتر مقعد، رفع احتقان آرئول، افزایش شدت نبض واژن و افزایش سطح پرولاکتین.
چه عاملی سبب ارگاسم می‌شود؟
ارگاسم می‌تواند طی تحریک جنسی مکان‌های متنوعی در نواحی جنسی یا غیرجنسی ایجاد شود. کلیتوریس و دیواره قدامی واژن شایع‌ترین مکان‌های تحریک هستند. تحریک غدد دور مجرای ادرار، سینه، نوک سینه، رویاپردازی یا هیپنوز نیز منجر به بروز ارگاسم می‌شود.
اختلال در مرحله اوج لذت جنسی
شامل فقدان ارگاسم متعاقب تحریک جنسی یا تاخیر تكرار شونده در رسیدن به ارگاسم است که به ایجاد دیسترس یا مشکلات زناشویی منجر می‌شود. اختلال در مرحله اوج لذت جنسی ممکن است به علت عوامل طبی مثل مصرف داروهای ضدفشارخون مثل متیل دوپا، برخی داروهای ضداضطراب و خواب‌آور، داروهای ضدافسردگی مثل فلوکسیتین و آرام‌بخش‌ها، بیماری‌هایی مثل دیابت، کمبود هورمون استروژن و بیماری‌هایی مثل ام‌اس ایجاد شود. البته برداشتن رحم تاثیر چندانی در کاهش ارگاسم ندارد. اکثر زوج‌ها به طور همزمان به ارگاسم نمی‌رسند اما تحریک جنسی مستقیم و شدید زنان قبل از نزدیکی، احتمال ارگاسم همزمان را بیشتر می‌کند.
عوامل روانی مرتبط با ارگاسم زنان
سن، تحصیلات، کلاس اجتماعی، مذهب، شخصیت و ارتباطات بین فردی عوامل روانی اجتماعی هستند كه روی توانایی ارگاسم تاثیر دارند. شایع‌ترین علت روانی برای اختلال ارگاسم پایش وسواس‌گونه خویشتن در مرحله تحریک است که غالبا با اضطراب و افکار گیج‌کننده و منفی و خودشکن همراه است. این زنان به حدی در مورد رابطه جنسی خود نگران شکست هستند که قادر به کسب آرامش به منظور بروز بازتاب عصبی طبیعی برای ایجاد ارگاسم نیستند و ناخودآگاه خودشان باعث مهار این عملکرد طبیعی می‌شوند. این نوع اضطراب، اضطراب نمایشی نامیده می‌شود. عوامل فردی مانند احساس ضعف عمومی و کمبود احساس سلامت جسمی، تجارب منفی جنسی قبلی و استرس‌های زندگی، بیکاری و خصومت‌های روزانه، احساس منفی نسبت به همسر، کیفیت بد ارتباط زن و شوهر، فقدان صمیمیت و تفاهم جنسی باعث کاهش ارتباط جنسی و اختلال عملکرد تمام مراحل جنسی و همچنین اختلال ارگاسم می‌شود. اختلالات مربوط به دوران کودکی، اختلال در مرحله اجتماعی شدن و وجود یک تفکر غلط در مورد رابطه جنسی و نگرش منفی در مورد لذت جنسی، جهت‌گیری جنسی یا هویت جنسی تاثیر منفی روی عملکرد جنسی و ارگاسم در بزرگسالی دارد. این سوابق در دوران کودکی مربوط به نگرش والدین نسبت به رابطه جنسی است. وجود سابقه سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی و احساسات منفی در مورد تمایلات جنسی، مشکلات ارتباطی با همسر و کاهش اعتمادبه‌نفس، احساس منفی زن در مورد خودش از نظر شکل بدن، زیبایی و ترس از، از دست دادن کنترل اثر عمیقی بر عملکرد جنسی و به‌خصوص ارگاسم دارد. اضطراب نیز نقش مخربی بر عملکرد جنسی و به خصوص ارگاسم دارد.
برنامه‌های متعددی برای درمان اختلال ارگاسم پیشنهاد می‌شود از جمله بررسی و درمان اختلالات طبی، روانی و سوءمصرف مواد، آموزش جنسی و ایجاد مهارت ارتباط و مهارت‌های جنسی، مشاوره برای کاهش اضطراب جنسی و عملکردی. ورزش ایروبیک منظم، افزایش احساس مثبت، نشاط با کنترل وزن بدن، ورزش‌های مفرح، افزایش صمیمیت جنسی و تغییر در روش‌های روتین و کلیشه‌ای ارتباط جنسی با همسر نیز به ارگاسم در زنان کمک می‌کند.
چرخه پاسخ جنسی در زنان با واسطه فعل و انفعالات پیچیده روانی، محیطی و فیزیولوژیک (هورمونی، عروقی، عضلانی و عصبی) صورت می‌گیرد. اولین مرحله پاسخ جنسی، مرحله تمایل یا علاقه است و متعاقب آن 4مرحله شامل مراحل تحریک یا برانگیختگی، کفه، ارضا (اوج لذت‌جنسی) یا در اصطلاح علمی ارگاسم و در پایان فروکش رخ می‌دهد.اختلال جنسی مشکل شایعی در زنان است که نقش مهمی در کیفیت زندگی زنان دارد. این مشکل حتی می‌تواند عوارض اقتصادی و اجتماعی داشته باشد.
اختلال جنسی ممکن است به علت اختلال در هر یک از این مراحل ایجاد شود. این اختلالات کاهش میل جنسی یا تنفر از رابطه جنسی، اختلال در مرحله برانگیختگی یا تحریک جنسی و اختلال در مرحله ارگاسم به معنی نرسیدن به اوج لذت جنسی و مقاربت دردناک را شامل می‌شود. سلامت سیستم اعصاب مرکزی و محیطی، سلامت غدد درون‌ریز شامل تخمدان، هیپوتالاموس و هیپوفیز و سلامت عضلات و عروق برای پاسخ‌های جنسی ضروری است. در این میان سلامت روان مهمترین عامل به‌شمار می‌آید. همچنین مصرف داروهایی مثل آرام‌بخش‌ها و سایر داروهای اعصاب و روان، اسپیرونولاکتون، داروهای ضدچربی و فشارخون، داروهای قلبی، قرص‌های جلوگیری، برخی از ترکیبات هورمونی، موادی مثل کوکایین و آمفتامین‌ها و الکل روی پاسخ‌های جنسی تاثیر زیادی دارند و موجب اختلال جنسی می‌شوند. افزایش سن، بیماری‌های مزمن، جراحی‌های لگن، بارداری و دوران بعد از زایمان، سرطان‌ها مثل سرطان دهانه رحم و پستان نیز باعث اختلال در پاسخ‌های جنسی می‌شود.
ارگاسم چیست؟
ارگاسم، یک احساس گذرای حداکثر لذت است که با برخی تغییرات فیزیولوژیک در بدن همراه است. در مردان ارگاسم معمولا با انزال همراه است بنابراین تشخیص آن آسان است اما در زنان تشخیص ارگاسم گاهی کمی مشکل است. مرحله ارگاسم به صورت تخلیه ناگهانی فشاری که در مرحله برانگیختگی و کفه به وجود آمده درک می‌شود. ارگاسم لذت‌بخش‌ترین مرحله احساس جنسی است. در این مرحله انقباضات ریتمیک و ریفلاکسی در عضلات کف لگن و اطراف واژن، پرینه و مقعد و همین‌طور در رحم ایجاد می‌شود. ارگاسم از طریق اثر روانی (از بین رفتن مرزها و جدایی) و اثر فیزیولوژیک (آزادسازی اکسی‌توسین) باعث نزدیکی زوج می‌شود. به طور خلاصه، نشانگرهای فیزیولوژیک اختصاصی در ارگاسم را می‌توان این‌گونه برشمرد؛ تغییر سریع رنگ لب‌‌های فرج (لبیا)، انقباض واژن، رحم و اسفنکتر مقعد، رفع احتقان آرئول، افزایش شدت نبض واژن و افزایش سطح پرولاکتین.
چه عاملی سبب ارگاسم می‌شود؟
ارگاسم می‌تواند طی تحریک جنسی مکان‌های متنوعی در نواحی جنسی یا غیرجنسی ایجاد شود. کلیتوریس و دیواره قدامی واژن شایع‌ترین مکان‌های تحریک هستند. تحریک غدد دور مجرای ادرار، سینه، نوک سینه، رویاپردازی یا هیپنوز نیز منجر به بروز ارگاسم می‌شود.
اختلال در مرحله اوج لذت جنسی
شامل فقدان ارگاسم متعاقب تحریک جنسی یا تاخیر تكرار شونده در رسیدن به ارگاسم است که به ایجاد دیسترس یا مشکلات زناشویی منجر می‌شود. اختلال در مرحله اوج لذت جنسی ممکن است به علت عوامل طبی مثل مصرف داروهای ضدفشارخون مثل متیل دوپا، برخی داروهای ضداضطراب و خواب‌آور، داروهای ضدافسردگی مثل فلوکسیتین و آرام‌بخش‌ها، بیماری‌هایی مثل دیابت، کمبود هورمون استروژن و بیماری‌هایی مثل ام‌اس ایجاد شود. البته برداشتن رحم تاثیر چندانی در کاهش ارگاسم ندارد. اکثر زوج‌ها به طور همزمان به ارگاسم نمی‌رسند اما تحریک جنسی مستقیم و شدید زنان قبل از نزدیکی، احتمال ارگاسم همزمان را بیشتر می‌کند.
عوامل روانی مرتبط با ارگاسم زنان
سن، تحصیلات، کلاس اجتماعی، مذهب، شخصیت و ارتباطات بین فردی عوامل روانی اجتماعی هستند كه روی توانایی ارگاسم تاثیر دارند. شایع‌ترین علت روانی برای اختلال ارگاسم پایش وسواس‌گونه خویشتن در مرحله تحریک است که غالبا با اضطراب و افکار گیج‌کننده و منفی و خودشکن همراه است. این زنان به حدی در مورد رابطه جنسی خود نگران شکست هستند که قادر به کسب آرامش به منظور بروز بازتاب عصبی طبیعی برای ایجاد ارگاسم نیستند و ناخودآگاه خودشان باعث مهار این عملکرد طبیعی می‌شوند. این نوع اضطراب، اضطراب نمایشی نامیده می‌شود. عوامل فردی مانند احساس ضعف عمومی و کمبود احساس سلامت جسمی، تجارب منفی جنسی قبلی و استرس‌های زندگی، بیکاری و خصومت‌های روزانه، احساس منفی نسبت به همسر، کیفیت بد ارتباط زن و شوهر، فقدان صمیمیت و تفاهم جنسی باعث کاهش ارتباط جنسی و اختلال عملکرد تمام مراحل جنسی و همچنین اختلال ارگاسم می‌شود. اختلالات مربوط به دوران کودکی، اختلال در مرحله اجتماعی شدن و وجود یک تفکر غلط در مورد رابطه جنسی و نگرش منفی در مورد لذت جنسی، جهت‌گیری جنسی یا هویت جنسی تاثیر منفی روی عملکرد جنسی و ارگاسم در بزرگسالی دارد. این سوابق در دوران کودکی مربوط به نگرش والدین نسبت به رابطه جنسی است. وجود سابقه سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی و احساسات منفی در مورد تمایلات جنسی، مشکلات ارتباطی با همسر و کاهش اعتمادبه‌نفس، احساس منفی زن در مورد خودش از نظر شکل بدن، زیبایی و ترس از، از دست دادن کنترل اثر عمیقی بر عملکرد جنسی و به‌خصوص ارگاسم دارد. اضطراب نیز نقش مخربی بر عملکرد جنسی و به خصوص ارگاسم دارد.
برنامه‌های متعددی برای درمان اختلال ارگاسم پیشنهاد می‌شود از جمله بررسی و درمان اختلالات طبی، روانی و سوءمصرف مواد، آموزش جنسی و ایجاد مهارت ارتباط و مهارت‌های جنسی، مشاوره برای کاهش اضطراب جنسی و عملکردی. ورزش ایروبیک منظم، افزایش احساس مثبت، نشاط با کنترل وزن بدن، ورزش‌های مفرح، افزایش صمیمیت جنسی و تغییر در روش‌های روتین و کلیشه‌ای ارتباط جنسی با همسر نیز به ارگاسم در زنان کمک می‌کند.
دکتر طاهره افتخار، جراح و متخصص زنان و زایمان، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران
ناشناس
| 
۰۱:۵۱ - ۱۳۹۳/۰۷/۲۰
پاسخ
خیلی سخت توضیح دادیندبایدیه کم ساده تربرای کسانی که سوادانچنانی ندارند ناشناس
| ۱۵:۱۷ - ۱۳۹۳/۰۷/۲۰
پاسخ
ای کاش در مورد مرحله کفه هم توضیح میدادن نظرشما
آخرین اخبار