به گزارش شفا آنلاین:رودولف اشتارک، استاد روان‌درمانی در دانشگاه "یوستوس لیبیگ” در شهر گیسن آلمان در این زمینه می‌گوید: «حدود سه درصد از مردان بزرگسال در آلمان درگیر اختلال در اثر مراجعه به پورنوگرافی هستند. حدود یک درصد از زنان در آلمان نیز همچنین به "اعتیاد پورن” مبتلا شده‌اند.»
او اضافه می‌کند: «مطالعات نشان می‌دهند که زنان نسبتا خیلی کمتر از مردان سراغ محصولات پورنوگرافی می‌روند. این بدان معنی است که میزان خطر ابتلای زنان به اعتیاد در این مورد، کمتر است.»
رودولف اشتارک بیش از ۱۵ سال است که در زمینه مراجعه به پورنوگرافی در جامعه، مطالعات عملی انجام می‌دهد.
این استاد روان‌درمانی اشاره می‌کند: «خدمات درمانی و رسیدگی به این مورد تاکنون بسیار ضعیف بوده است. از آنجایی که این اختلال به تازگی به طور رسمی به رسمیت شناخته شده است، بسیاری از روان‌درمانگران هنوز برای رسیدگی به آن، از آمادگی لازم برخوردار نیستند.»
سازمان جهانی بهداشت (WHO) در ماه مه سال ۲۰۱۹ میلادی اختلالات جنسی جبری را به عنوان یک بیماری، تعریف و طبقه‌بندی کرد.
رفتار جبری یا compulsive behavior به رفتاری گفته می‌شود که به صورت مداوم و مکرر تکرار می‌شود و اغلب تلاشی برای از بین بردن یا کاهش وسواس است.
رودولف اشتارک در این زمینه می‌گوید: «این اقدام، یک گام فوق‌العاده مهمی بود. اما شناسایی رسمی اختلالات جنسی جبری به عنوان یک نوع اعتیاد، هنوز صورت نگرفته است. اما این طبقه‌بندی، زمینه را برای اجرای تحقیقات هدفمندتر و در نتیجه شرایط مناسب را برای ایجاد امکانات درمانی بهتر، فراهم می‌کند.»
خروج هورمون‌های شادی از محور تعادل
هایکه ملتسر، درمانگر جنسی در مونیخ، در مورد اعتیاد به پورن توضیح می‌دهد: «بسیاری از کسانی که در طول زمان دچار این اعتیاد می‌شوند، به خاطر فرار از احساسات منفی سراغ پورنوگرافی می‌روند تا از این طریق یک نوع "پاداش” بگیرند.»
او می‌افزاید: «اما با گذشت زمان، وضعیت به جایی می‌رسد که فرد معتاد برای تامین اعتیاد خود زمان بیشتری را صرف مراجعه به پورنوگرافی می‌کند. در مرحله آخر نیز فرد معتاد کنترل خود را از دست می‌دهد.»
به گفته این درمانگر جنسی، به تدریج میزان اعتیاد به "مصرف ۴۰ ساعتی” پورنوگرافی در هفته نیز می‌رسد. گفته می‌شود دلیل این امر را می‌توان در انفعالات مغزی یافت.
هایکه ملتسر در این زمینه اشاره می‌کند: «دوپامین، هورمون سیستم پاداش در مغز است. چنانچه استفاده از آن به مراتب بیشتر شود، میزان احساس شادی و پاداش نیز کمتر می‌شود. این مسئله را می‌توان با مورد اعتیاد به نیکوتین، مقایسه کرد.»
ملتسر در پایان می‌گوید: «این بدان معناست که فرد معتاد به مرور به محرک‌های قوی‌تری نیاز دارد. این امر نیز بر روی تنظیم هورمون شادی توسط بدن، تأثیر می‌گذارد و منجر به ایجاد اختلال در تعادل آن می‌شود. این نکته نیز به سختی قابل برگشت است.»
علاوه بر آن گفته می‌شود که افراد معتاد به پونوگرافی دچار اختلالات جدی در روابط جنسی با شریک جنسی خود نیز می‌شوند.
