کشف روش جدیدی برای تشخیص جنین هایی که قابلیت کاشت در رحم دارند

به گزارش شفاآنلاین،از هلث، دانشمندان دانشگاه «آکسفورد» در انگلیس می گویند: وجود سطوح بالای دی.ان.ای میتوکندری در سلول های تولید کننده انرژی جنین ، علامتی است که نشان می دهد کاشت جنین در رحم و ایجاد بارداری با شکست مواجه می شود.

پزشکان هر سال در انگلیس حدود 60 هزار درمان لقاح خارج رحمی انجام می دهند اما با این وجود هنوز بسیاری از زوج ها بچه ندارد که این موضوع اغلب به این دلیل است که کاشت جنین در رحم به بارداری منجر نمی شود.

دکتر «الپیدا فراگولی» متخصص باروری دانشگاه آکسفورد می گوید: کشف جدید، یک نشانگر زیستی جدید از قابلیت ماندگار بودن جنین ارائه می دهد که به پزشکان کمک می کند جنین هایی را انتخاب کنند که بیشترین احتمال ایجاد بارداری را دارند.

وی خاطر نشان کرد: بیشتر لقاح های خارج رحمی (آی.وی.اف)که صورت می گیرد میزان موفقیت 20 تا 30 درصدی دارند به این معنی که زنان بعد از انجام درمان آی.وی.اف 20 تا 30 درصد احتمال بارداری دارند.

اما با غربالگری ژنتیکی ناهنجاری های کروموزومی تخم یا جنین قبل از کاشت جنین می توان میزان موفقیت بارداری بعد از درمان آی.وی.اف را به 40 درصد افزایش داد.

ناهنجاری های کروموزومی عامل عمده سقط ها و وضعیت هایی مانند سندرم دان هستند.

محققان می گویند: آنها معتقدند که افزودن این زیست نشانگر در روند بارداری با روش درمانی آی.وی.اف میزان موفقیت بارداری را به 50 یا 60 درصد افزایش می دهد.

محققان دانشگاه آکسفورد در یک مطالعه بررسی کردند که آیا میزان دی.ان.ای میتوکندری جنین های چند روزه که در آزمایشگاه تشکیل می شوند، بر احتمال باردار شدن مادر بعد از کاشت جنین در رحم تاثیر دارد یا خیر.

دی.ان.ای میتوکندری (mtDNA) یک ماده ژنتیک است که در میتوکندری یافت می شود.

محققان به ریاست دکتر فراگولی، نمونه هایی از 392 جنین پنج روزه را که به روش لقاح خارج رحمی در آزمایشگاه تشکیل شده بودند بررسی کردند.

سپس محققان 87 زن حدود 38 ساله را که جنین به رحم آنها منتقل شد بررسی کردند؛ از این تعداد تنها 44 نفر باردار شدند.

نتایج این مطالعه نشان دادند که سطوح بالای دی.ان.ای میتوکندری در جنین ها، باعث بروز نقص های ژنتیکی می شود و این موضوع بیشتر در جنین های زنان مسن به ویژه زنان بالای 40 سال دیده می شود.

محققان همچنین متوجه شدند که سطح دی.ان.ای میتوکندری در جنین های سالمی که قابلیت کاشت در رحم را دارند نسبت به جنین هایی که قابلیت کاشت را در رحم ندارند، کمتر است.

و مهمتر از همه این که محققان حد نصابی برای کمیت دی.ان.ای میتوکندری تعیین کردند که میزان پایین تر از آن کاشت جنین در رحم را مطمئن می سازد.

طبق این مطالعه، در مجموع 30 درصد از جنین های سالمی که کاشت آنها در رحم موفقیت آمیز نبود تعداد دی.ان.ای میتوکندری آنها بیشتر از این حد نصاب بود در حالی که در 100 درصد از جنین های سالم که کاشت آنها در رحم به بارداری منجر شد سطح دی.ان.ای میتوکندری کمتر از این حد نصاب بود.