پروتز آلت وسیله ای است که داخل آلت قرار داده می شود تا آقایان مبتلا به اختلال نعوظ به نعوظ برسند. پروتز آلت معمولاً بعد از امتحان ديگر شیوه های درمانی اختلال نعوظ و مؤثر نبودن آن ها توصیه می شود. برای قرار دادن پروتز در آلت باید عمل جراحی انجام شود. متقاضیان ایمپلنت آلت باید پیش از تصمیم گیری برای انجام عمل از خطرهای احتمالی و عارضه های جراحی و مراقبت بعد از عمل مطلع شوند و با اگاهی کامل تصمیم بگیرند.
۱) پروتزهای قابل باد کردن( inflatable) که در فرم های دوتکه و سه تکه وجود دارد.
۲) پروتزهای انعطاف پذیر
اکثر بیماران، پروتزهای قابل بادکردن سه تکه ای three- piece را ترجیح میدهند چراکه این نوع پروتز بیشتر میتواند نعوظ طبیعی را ایجاد کند. ولی پروتزهای دو تکه ای و پروتزهای قابل انعطاف هم میتوانند نعوظ قابل قبولی را ایجاد کنند.
مطالعات نشان دادند که ميزان رضایت مندی در کاشت پروتز آلت در قیاس با ديگر شیوه های درمان ناتوانی جنسی بالا میباشد ( ۹۲ تا ۱۰۰ درصد رضایت مندی در بیمار و ۹۱ تا ۹۵ درصد رضایت مندی در شریک جنسی بیمار).
- برخی از آن ها سفتی بیشتری برای روابط جنسی دارند.
- با این حال، این فواید میتواند در وضعیت عادی روز ناراحت کننده باشد.
استفاده از این پروتز، ساده تر است. با این حال، معمولاً یک موازنه بین راست شدن آلت به هنگام نعوظ و نحوه شل شدن آن وجود دارد. مردها تمایل دارند که هم از راستی آلت و هم از شلی آن، رضایت داشته باشند. این به این علت است که اندازه کوچک قسمتی از پمپ و مخزن مایع، اجازه ایجاد تغییرات بزرگ را نمی دهد.
این نوع ایمپلنت، قدری پیچیده تر است. چراکه، علاوه بر پروتز و پمپ، دارای یک مخزن جداگانه است. این مخزن، مزایای زیادی دارد. در این نوع پروتز، آلت تناسلی تخلیه شده، به طور کامل شل می شود. همچنین زمانی که نعوظ طولانی مدت نمی خواهید، یک دریچه برای آزاد کردن فشار داخل آلت تناسلی وجود دارد. فضای این مخزن مازاد همینطور این اجازه را می دهد که نعوظ قوی تری نسبت به پروتز بادی دو بخشی داشته باشید.
کاشت پروتز آلت با بی حسی نخاعی یا بی هوشی عمومی انجام می شود. پروتز آلت را طی یک مرحله عمل جراحی مستقیماً داخل آلت بیمار قرار می دهد. مدت زمان جراحی بسته به مشکل بیمار، بین ۴۵ تا ۹۰ دقیقه طول می کشد. شدت و مدت زمان درد پس از عمل متفاوت بوده و غالبا احتیاج به مصرف مسکن ها به مدت یه یک تا دو روز می باشد.
در طول جراحی پروتز آلت، لوله( سوند) از راه آلت وارد مثانه می شود تا ادرار را در طول جراحی جمع کند. جراح برش را زیر سر آلت، در پایه آلت یا پائین شکم ایجاد می کند. آنگاه جراح بافت اسفنجی داخل آلت یعنی بافتی را میکشد که معمولاً موقع نعوظ پر از خون می شود. این بافت داخل هر دو حفره توخالی آلت به نام کورپوس کاورنوس وجود دارد.
جراح پروتز در اندازه مناسب را انتخاب می کند و سیلندرهای آنرا داخل آلت قرار می دهد. تمام پروتزها را میتوان باتوجه به اندازهگیری های دقیق انجام شده با بزرگی آلت متناسب کرد. چنانچه متخصص اورولوژی پروتز بادی دو قطعه ای را انتخاب نموده باشد ، پمپ و دریچه تخلیه داخل کیسه بیضه قرار داده می شود. اگر پروتز سه تکه ای انتخاب شده باشد، جراح مخزن مایع را از راه برش داخلی ایجاد شده زیر دیواره شکم قرار می دهد. جراح برش ها را بعد از قرار دادن پروتز بخیه می زند.
در بیمارانی که به علت مشکلات فیزیکی( نه درگیری های ذهنی) دچار عدم نعوظ یا اختلال نعوظ هستند و توانایی نعوظ کامل خویش را از دست داده اند و یا افرادی که به دلایلی چون بیماری هایی که در زیر یادآوری شده دچار نعوظ ضعیف هستند، بهترین و قطعی ترین شیوه درمان عدم نعوظ ٬ تعبیه ایمپلنت یا پروتز آلت است و این بیمارارن کاندید مناسبی برای جراحی پروتز می باشند:
افرادی که دچار نشت وریدی (آلت شخص توانایی نگهداری خون در سیلندرها را ندارد و خون از آلت به وریدها پس می زند) هستند و نعوظ ندارند.
افرادی که دچار مشکلات عروقی، دیابتی یا اشخاص با قند بالا و … هستند( چون خون رسانی به بافت آلت بدرستی انجام نمی شود و نعوظ به مرور ضعیف می گردد).
افرادی که در اثر کهولت سن قدرت نعوظ خویش را از دست داده و با دارو به نعوظ کامل دست نمی یابند.
افرادی که در اثر مشکلات قلبی قادر به خوردن داروهای بهبود بخش کیفیت نعوظ نیستند.
افرادی که در آن ها بافت اسفنجی آلت بدرستی کار نمی کند و هیچگاه به نعوظ کامل نرسیده و همیشه مشکل شلی آلت داشته و یا احتیاج به مصرف آمپول یا دارو پیش از هر نزدیکی دارند و تمایلی به استفاده ار امپول ندارند.
- نعوظ میتواند تا هنگامی که ضروری است، یا تا هنگامی که موردنیاز است انجام شود
- رفاه روانشناختی و عاطفی در بعضی از مردان تحت عمل جراحی پروتز آلت افزایش می یابد.
- دوران بهبودی بسیار کوتاه میباشد.
- بهبود روابط زناشویی
هیچ عمل جراحی بدون عارضه نیست. عارضه های احتمالی پروتز آلت هم عبارت است از:
- خونریزی غیرقابل کنترل پس از جراحی که گاهی انجام دوباره عمل را ضروری می سازد.
- عفونت
- ایجاد بافت همبند جای زخم
- تحلیل بافت پیرامون ایمپلنت
- ازکارافتادگی مکانیکی