شفاآنلاین>سلامت جنسی>آیا می‌دانید امروزه با استفاده از لیزر تمامی بیماری‌های دستگاه گوراش را می‌توان به راحتی بدون نیاز به جراحی در کمتر از ۱ ساعت به صورت سرپائی بدون بستری و خونریزی و درد فقط با بی حسی موضعی مداوا کرد و شما می‌توانید به راحتی به محل سکونت یا کار خود بازگردید.
انواع هموروئید (بواسیر) و درمان آن‌ها
همورئید ۴ درجه دارد:
درجه ۱: از مخرج خارج نمی‌شود و تنها علامتش دفع خون قرمز می‌باشد.
درجه ۲: از مخرج خارج می‌شود، ولی خود به خود جا می‌رود.
درجه ۳: از مخرج خارج می‌شود، ولی خود به خود جا نمی‌رود بلکه با دست جا می‌رود.
درجه ۴: همیشه در خارج مخرج است و جا نمی‌رود.
درمان دارویی
درجه ۱ و ۲ با افزودن فیبر غذایی و ملین و پرهیز از زور زدن طی ۴۵ روز درمان می‌شود
بستن با کش لاستیکی: برای خونریزی مقاوم به درمان دارویی در نوع درجه ۱ و ۲ و گاهی درجه ۳ موثر است.
اشعه درمانی (فتوکواکولاسیون یا لیزر درمانی): برای هموروئید درجه ۱ و ۲ کوچک مناسب است در مطب قابل انجام است.
Direct Carrent: کواکولاسیون سبب ایجاد اسکار در هموروئید شده ومانع بیرون زدگی آن می‌شود و برای هموروئید درجه ۱ و ۲ و گاهی ۳ مفید است و در مطب بطور سرپایی قابل استفاده است.
کرایو سرجری: نسج همورئید توسط n۲ یا co۲ منجمد و کواکوله (منعقد) می‌شود
اسکلروتراپی: برای بواسیر درجه ۱ و ۲ و گاهی درجه ۳ نتایج عالی دارد و با تزریق مواد اسکلروزان و بطور سرپایی در مطب انجام می‌شود.
جراحی: برای نوع درجه ۳ و ۴ و با روش استاندارد یا لیزری انجام می‌شود
شقاق: flssur سبب دفع دردناک متناوب و گاهی خونریزی می‌شود. در موارد حاد و باآب گرم و ملین درمان می‌شود، ولی در موارد مزمن و عود شونده عمل جراحی اسفتکتروتومی بدون دست زدن به زخم به روش استاندارد و یا لیزر و به طور سرپایی ضرورت دارد.
فیستول: دفع طولانی مدت چرک از یک سوراخ در اطراف مخرج است و تنها درمان آن جراحی لیزری یا استاندارد و به صورت سرپایی است.
مینوس پیلوئیدال (کیست مویی): دفع طولانی مدت چرک از روی استخوان خارجی است و تنها درمان آن جراحی استاندارد یا لیزری وبه صورت سرپایی است و زخم حاصل بازگذاشته می‌شود.
فیستول مخرج
تخلیه دمل (آبسه) مخرج باعث بهبود تقریبا ۵۰% بیماران می‌شود. ۵۰% دیگر دچار فیستول می‌شوند. علامت اصلی آن ترشح چرکی طولانی مدت از یک سوراخ و گاهی چند سوراخ از اطراف مخرج می‌باشد.
بنا به تعریف یک فیستول باید حداقل ۲ دهانه داشته باشد که بوسیله یک مجرای توخالی به یکدیگر متصل می‌شوند.
اغلب فیستول‌های مخرج از غدد مترشح بلغم (muccos) مستقر در کانال مخرج منشا می‌گیرند. این غدد ابتدا عفونی می‌شوند و سپس عفونت به آبسه منجر می‌شود و زمانیکه آبسه باز یا پاره شود فیستول پدید می‌آید که ممکن است زیر پوستی- زیر مخاطی- داخل عضلانی و یا زیر عضلانی باشد؛ و نیز فیستول می‌تواند قدامی یا خلفی و یا منفرد یا مرکب یا نعل اسبی باشد.
علائم فیستول مخرج
شکایت اصلی معمولا ترشح مداوم یا متناوب است. معمولا سابقه آبسه عود کننده که خودبخود یا با جراحی تخلیه شده است وجود دارد گاهی یک برجستگی که از آن چرک خارج می‌شود یا بهبود یافته دیده می‌شود. مجرای فیستول مانند ریسمانی لمس می‌شود و مسیر آن در مجاورت اسفنکتر و سوراخ اولیه قابل لمس است. فیستول‌هایی که به مدت طولانی عفونی و بدون درمان مانده اند می‌توانند سبب عفونت‌های منتشر بشوند. سرطان (کارسینوم) در فیستول‌هایی مزمن و درمان نشده درموارد زیادی گزارش شده است و درمان موثر فیستول در واقع پیشگیری از این واقعه است.
درمان فیستول مخرج
درمان جراحی (فیستولوتومی) معمولا تنها درمان موثر است و جهت انجام آن سوراخ خارجی و داخلی (اولیه) باعبور پروب (میله فلزی نازک و قابل انعطاف و نرم) و با استفاده از آب اکسیژنه و بلدومتیلن رقیق باید پیدا شوند و مجرا یا مجاری فیستول باید بطور کامل مشخص شوند و مجرا در تمامی طول آن باز unroffed شود بطوریکه فیستول به شکل یک زخم باز درآید و باید مطمئن شد که زخم حاصل از عمق به سطح ترمیم می‌شود.
اگر فیستول عمیق است و هر دو اسفنکتر مخرج درگیر هستند عمل چند مرحله‌ای ضرورت دارد ودر این‌ها ابتدا ستون گذاشته می‌شود. اگر تا ۳۰% سیستم اسفنکتری در فیستول درگیر شده باشند اول ستون گذاشته می‌شود. ولی اگر فیستول کمتر از ۳۰% سیستم اسفنکتری را درگیر کرده باشد بدون خطر بی اختیاری و با عمل جراحی فیستولوتومی (لیزری یا استاندارد) درمان می‌شوند. فیستول‌های پیچیده با مسیر‌های متعدد ممکن است به اقدامات متعددی نیاز داشته باشند؛ و در این‌ها استفاده از درن و ستون مفیداست در فیستول‌های بالاتر از flap مخاطی استفاده می‌شود از چسب فیبرین filbringlu برای پر کردن مسیر فیستول‌های پیچیده استفاده می‌شود.
کیست و سینوس و آبسه پیلوئیدال
پیلوئیدال ترکیبی از لغت لاتین PILO (به معنی مو) و NIDUS (به معنی کلاف) است.
کیست پیلوئیدال: به صورت توده نرم متحرک با سابقه طولانی در ناحیه دنبالچه یا خاجی است.
سینوس پیلوئیدال: ترشح چرکی پرسابقه و گاهی توام با خون (چرک و خون) از دنباله یا خاجی است.
آبسه پیلوئیدال: تورم سفت و دردناک اخیرا رشد کرده در ناحیه انتهای ستون فقرات یا ناحیه دنبالچه یا خاجی و بالای چین بین سرینی INTERGLUTEAL CLEDT است.
در مورد مادرزادی یا اکتسابی بودن بیماری پیلوئیدال اختلاف نظر وجود دارد، ولی مورل اصلی را دارد خاصه اینکه این بیماران اغلب پرمو هستند و ندرتا در بیماران کم مو ایجاد می‌شود. تصور می‌شود که شکاف بین سرینی مکشی را ایجاد می‌کند و وقتی که بیمار می‌نشیند باعث کشیده شدن مو به داخل فرورفتگی خط وسط ناحیه بین سرینی می‌شود. این مو‌ها به سمت داخل رشد کرده و سپس عفونی شده و بصورت یک آبسه ظاهر می‌شود و پس از برطرف شدن و خروج ترشحات چرکی عود شایعه است.
این بیماری اغلب برای اولین بار در دوران بلوغ و هنگامی که رشد مو و فعالیت غدد چربی افزایش می‌یابد بروز می‌کند. فرورفتگی در خط وسط و خلف مخرج که در اطفال دلیل می‌شود به ندرت زمینه پیلوئیدال می‌باشد.
علائم پیلوئیدال
معمولا تازمانی که دچار عفونت نشده است بی علامت است. فرایند التهاب وعفونت به آبسه منجر می‌شود و به تخلیه آن (خود به خود یا به طریق جراحی) منجر می‌شود پس از تخلیه گاهی ترشح چرکی به طور کامل متوقف می‌شود، ولی اغلب ترشح چرکی از دهانه سینوس‌های منفرد یا متعدد و بطور متناوب ادامه می‌یابد. در معاینه سوراخ‌های منفرد یا متعدد در خط وسط یا بصورت پراکنده در پوست ناحیه خاجی و دنبالچه دیده می‌شود اغلب مو‌هایی که از سوراخ‌ها خارج می‌شوند قابل رویت هستند گاهی می‌توان یک پروب (میله فلزی باریک نرم منعطف) را وارد سینوس‌ها کرد عفونت پیلوئیدال درمان نشده گاهی باعث سینوس‌های مترشح متعدد وگاهی با عمق زیاد می‌شود تغییرات بد خیمی به ندرت در پیلوئیدال گزارش شده است.
درمان پیلوئیدال
آبسه با برش باید تخلیه شود. تخلیه آبسه در مطب با بی حسی و سرپائی قابل انجام است و با کمی تلاش می‌توان کلاف مو را که باعث تداوم عفونت می‌شود تخلیه کرد.
درمان جراحی مختلفی برای بیماری مزمن با ترشح مداوم یا برای تسکین درد وجود دارد در این موارد باید بادقت عمل کرد و تنها نسوج مبتلا را خرج نمود و پوست و چربی و بافت‌های سالم دیگر رادست نخورده باقی گذاشت. امروزه برش‌های وسیعی که در گذشته صورت می‌گرفت منسوخ شده است، زیرا زخم به آهستگی بهبود یافته و ناتوانی طولانی مدت رابه شکل غیر ضروری ایجادمی کند. ساده‌ترین روش شامل بازکردن سقف مجرا وتراشیدن قاعده آن و دوختن پوست آن به جدار کیست (مارسوپیالیزاسیون) می‌باشد. زخم باید تا زمان بهبود کامل تمیز و بدون مو نگه داشته شود و نیاز به معاینه هفتگی بیمار در مطب وجود دارد بطور کلی باید از رزکسیون گسترده اجتناب نمود مجرای سینوسی پیچیده و مراجعه ممکن است به جراحی وسیعتر و بستن با فلپ‌های پوستی نیاز داشته باشد.
شقاق مخرج anal fissure
پارگی tearing و خراشیدگی و ترک abrasion و زخم در مخرج را شقاق یا فیشر گویند. این پارگی سبب اسپاسم (انقباض) اسفنگتر داخلی مخرج می‌شود و این یکی خود سبب درد و افزایش عمق پارگی بر اثر کاهش خونرسانی به مخرج شده و زخم شدید می‌شود.
شیوع: از نوزادی تا پیری دیده می‌شود و کلا بی نهایت شایع است.
علل: معمولا یبوست واسهال طولانی و زور زدن streining زیاد در موقع دفع مدفوع و زایمان و استفاده طولانی از ملین‌ها عامل آن است.
گاهی فشار داخل کانال مخرج بعلت افزایش فعالیت (تونیسیته) سیستم اسفنکتریک (سیستم کنترل دفع مدفوع) بالا می‌باشد و در نتیجه خونرسانی به پوست ومخاط مخرج مختل می‌شود و شقاق ایجاد می‌شود. اختلالات روحی و روانی نیز سبب افزایش تونوسیته سیستم اسفنکتریک شده و گاهی سبب شقاق می‌شود.
علل ناشناخته: گاهی در هر حال علتی واضح برای شقاق پیدا نمی‌شود.
علائم: درد مخرج و خونریزی علائم اصلی آن است.
درد مهمترین عامل تشخیصی شقاق می‌باشد این درد در زمان دفع تشدید می‌شود ونیز دوره‌ای می‌باشد یعنی دوره‌های پی در پی تسکین و عود دارد و درد در هر دوره شدید و طولانی‌تر می‌شود تا اینکه دائمی شود. منحنی زیر درد در نظر داشته باشید. به دلیل تشدید درد در زمان دفع بیمار حتی المقدور از دفع مدفوع امتناع می‌کند و لذا یبوست تشدیده شده و آن نیز سبب شدید‌تر شدن زخم شده و چرخه معیوب ایجاد می‌شود. اگر از شروع اولین درد ۶-۳ هفته گذشته باشد آنرا شقاق حاد واگر بیشتر باشد آنرا شقاق مزمن گویند و شقاق مزمن اغلب یک حاشیه برجسته در اطراف خود دارد.
شقاق حاد معمولا با درمان طبی و داروی درمان می‌شود، ولی شقاق مزمن اغلب نیازمند جراحی (لیزری یا استاندارد) است.
دفع خون روشن در زمان دفع یا بعداز آن از دیگر علائم شقاق است. با دفع مدفوع سیاهرنگ (melena) باید علل دیگری را جستجو نمود.
ترشحات چرکی می‌تواند بعلت عفونت ثانویه شقاق ایجاد شود. گاهی در حاشیه‌های برجسته شقاق فیستول کوچکی سبب دفع ترشحات چرکی می‌شود. خارش مخرج گاهی ایجاد می‌شود، ولی وجود آن برای تشخیص ضرورت ندارد.
گاهی بواسیر (هموروئید) بطور همزمان با شقاق وجود دارد و وجود توام آن‌ها دلیلی برای اقدام جراحی (لیزری با استاندارد) حتی در شقاق حاد می‌باشد. شقاق در ذات خود سرطان زا نیست، اما خاصه در بالای ۴۰ سالگی باید وجود همزمان آن‌ها را در نظر داشت.
درمان شقاق
درمان طبی: شقاق حاد در ۵۰% موارد و شقاق مزمن در ۱۰% موارد با درمان داروئی بهبود می‌آبد. بطور کلی در شقاق حاد درمان داروئی و در شقاق مزمن درمان جراحی ارجح‌تر است.
درمان شقاق چند اصل مهم دارد: درمان یبوست- کنترل درد- لگن آب گرم
درمان داروئی شقاق را با استفاده از رژیم پر فیبر آب فراوان و تحرک بیشتر (ورزش بیشتر) درمان کنید و در صورت لزوم از ملین استفاده کنید. درد با استفاده از کرم‌های بیحس کننده زایلوکائین محتوی ضد التهاب مثل کورتیزون خاصه در زمان دفع تسکین داده می‌شود.
شیاف‌ها معمولا بی فایده اند، زیرا در روده (رکتوم) قرار می‌گیرند در حالیکه در مخرج است در حالیکه پماد‌ها در مخرج قرار می‌گیرند. درد شقاق مزمن با پماد ۲/۰ % نیترات (مثل نیتروگیلیسیرین) یا دیلتیازم خوراکی یا پماد دیلیتازم ۲% و یا ایزوسور باید نیترات قابل درمان است. اخیرا استفاده از آرژنین و بتانکول نیز پیشنهاد شده است.
فورم موجود پماد نیترو گیلیسرین در بازار ۳% است امادر شقاق مخرج از نیتروگیلیسرین ۳/۰% استفاده می‌شود، ولی البته تا غلظت ۵/۰% نیز استفاده می‌شود. این پماد روزانه در ۲ نوبت صبح و عصر و برای حداکثر ۸-۱۰ هفته استفاده می‌شود و شب‌ها استفاده نمی‌شود، چون انقباض اسفنکتر در شب‌ها و در موقع خواب کاهش می‌یابد. این پماد خاصه در غلظت‌های بالاتر سبب سر درد می‌شود که با مسکن‌هایی مثل استامینوفین کنترل می‌شود. میزان سردرد با دیلتیازم کمتر است و لذا ارجح‌تر است.
از سم بوتولینویوم (botox) botalinium نیز در درمان شقاق استفاده می‌شود واگر بیمار به درمان طبی و پماد موضعی نیتروگیلیسیرین و دیلتیازم مقاوم باشد و جراحی امکان پذیر نباشد و یا بیمار به آن راضی نباشد از آن استفاده می‌شود.
۱۰-۲/۵ واحد در طرفین اسفنگتر داخلی در سطح denred lin تزریق می‌شودونیاز به بیحسی و بستری ندارد. کلا این دارو، چون گران است فقط در مواردی که دیلتیازم و نیتروگیلیسیرین و سایر اقدامات طبی موثر نباشد از آن استفاده می‌شود.
از پماد نیفدپین ۲/۰% و بتانکول نیز در درمان شقاق استفاده شده است، ولی اثر بخشی آن‌ها به بررسی بیشتری نیاز دارد.
لگن آب گرم warm sitz bath به کاهش فعالیت سیستم اسفنکتریک کمک می‌کند: از آب ۴۰ درجه سانتیگراد برای ۲۰ دقیقه و ۳ بار در روز استفاده کنید. بتلدین و پرمنگنات و یا نمک در آن نریزید.
درمان جراحی شقاق
موثرترین روش درمان شقاق مزمن قطع اسفنکتر داخلی است و میزان موفقیت آن ۱۰۰-۹۵% است. بطور کلی هر گاه علیرغم درمان طبی درد فیشر بمدت یکماه باقی بماند و یا بعداز بهبود اولیه عود نماید اقدام به جراحی می‌شود. در صورت درد شدید نیز تصمیم به عمل جراحی سریعتر انجام می‌شود.
در عمل جراحی با بیحسی موضعی و بصورت سرپائی در مطب روش‌های استاندارد و یا با استفاده از لیزر اقدام به قطع اسفنکتر داخلی در نواحی طرفی می‌شود و زائده پوستی sentinel pile نیز برداشته می‌شود. با استفاده از دارو‌های بیحسی کننده طولانی اثر بیمار می‌تواند بلافاصله به محل کار خود مراجعه نماید. اکثر بیماران بهبود فوری درد را تجربه می‌کنند، ولی تا چند روز بعد از آن درد ناشی از برش عمل جراحی خاصه در زمان دفع وجود دارد که با مسکن قابل کنترل است.
دستورات بعد از عمل شقاق
- رژیم پرفیبر
- عدم زورزدن
- استفاده از ملین در صورت لزوم
- مسکن
- آنتی بیوتیک
- استفاده از لگن آب گرم محتوی بتادین رقیق به مدت ۱۰ روز
- پیاده روی و استحمام و نیز رانندگی بلامانع است.
