حفظ فاصله در روابط
به گزارش شفا آنلاين،اينکه
يک شخص هنگام ايجاد رابطه با شما تا چه اندازه به شما نزديک ميشود
نشاندهنده ميزان علاقهاش براي رابطه با شماست. اگر خود را يک قدم به شخصي
نزديک کرديد و او خودش را به عقبتر کشيد، اين مساله مي?تواند نشاندهنده
عدم علاقه يا انگيزه براي ادامه اين رابطه باشد. البته به دليل تفاوتهاي
فرهنگي و مذهبي در اين مورد قانون مطلق و کلي وجود ندارد و نسبي است.
سر متمايل
وقتي
کسي هنگام صحبتتان، سرش را کمي کج کند اين نشانه خوبي است چون نشان ميدهد
او با شما احساس همدردي ميکند مخصوصا اگر همراه با کج کردن سرش لبخند هم
بزند. اما اگر شخصي سرش را هنگام صحبت پايين ميآورد به اين معناست که دارد
چيزي را از شما پنهان ميکند اما اگر بعد از يک تعريف و تحسين سرش را
پايين آورد نشانه خجالت کشيدن است. گاهي اوقات هم وقتي شخصي به چيزي که
خيلي اطمينان ندارد زبان باز ميکند سرش را پايين نگه ميدارد. البته باز
هم بايد تفاوتهاي فرهنگي را در اين مورد از ياد نبريم.
چشمها
هنگام
صحبت به چشمهاي طرف مقابلتان نگاه کنيد چون در غير اين صورت پيام عصبي
بودن، پنهان کردن حقيقت يا بيعلاقگي را به مخاطبتان خواهيد رساند. اگر
شخصي مدام به کف زمين نگاه ميکند نشانه ترس يا خجالتي بودن اين فرد است.
اغلب کساني که در مورد چيزهاي ناخوشايند صحبت ميکنند سرشان را پايين
ميگيرند و به چشمان طرف مقابلشان نگاه نميکنند. گاهي اوقات هم با توجه به
موضوع صحبت، شخص به دليل شرمندگي و عذاب وجداني که به واسطه کار اشتباهش
انجام داده سرش را پايين نگه ميدارد که از روي اين حرکت ميتوانيم متوجه
شويم واقعا از کارش پشيمان شده است. البته باز هم در اين مورد از تفاوتهاي
فرهنگي و مذهبي غافل نشويد. براي مثال در بعضي فرهنگها خيره شدن مستقيم
به چشم يک شخص نشاندهنده بياحترامي و گستاخي به شخص مقابل است و نبايد
اين کار را انجام داد.
اگر
چشمهاي مخاطب شما هنگام صحبتتان بازتر و گشادتر شد نشاندهنده علاقه او
به موضوع گفت و گو است و ميتوانيد با خيال راحت به ادامه صحبتهايتان
بپردازيد. اگر هنگام صحبت چشمهاي شخص مقابلتان به جايي دور خيره ماند
نشانه تفکر عميق در مورد موضوع است.
بازوهاي درهم گره شده
البته
به غير از افرادي که عادت به درهم گره زدن بازوهايشان دارند، بقيه کساني
که اين کار را انجام ميدهند اين پيام را به بيننده ميرسانند که خيلي براي
ايجاد رابطه با ديگران باز نيستند و خودشان را جدا ميبينند. البته اين را
هم در نظر داشته باشيد که گاهي ممکن است شخص سردش شده باشد و معناي بدي را
نرساند. برعکس اين موضوع هم صادق است. يعني اگر دستانش را پشت گردن يا سرش
بيندازد نشاندهنده آمادگياش براي پذيرش هرآنچه در جمع اتفاق ميافتد،
است. اگر شخص دستان خودش را گره کرده يا بسته باشد نشاندهنده عصبانيت او
است.
نشانههاي مخالفت را بشناسيد
وقتي
در حال بيان کردن موضوعي براي مخاطبتان هستيد، ممکن است شنونده ابروهاي
خود را بالا ببرد. در اين حالت به احتمال زياد او با آنچه ميگوييد مخالف
است و حتي ممکن است کمي اعصابش از صحبتهاي شما به هم ريخته باشد. اگر
مخاطب شما عينک به چشمهايش دارد و هنگام صحبتهاي شما هرازگاهي قاب عينکش
را با انگشت به بالا ميبرد و اخم کوچکي هم ميکند به معني موافق نبودن اين
شخص با ايده و نظرتان است. البته بايد مطمئن شويد که اين شخص از روي عادت
اين کار را انجام نميدهد.
ضربه
زدن پا روي زمين نشاندهنده عصبانيت فرد يا بيصبري او است و با توجه به
موقعيتهاي مختلف و درک شما بين اين 2 احساس ميتوانيد تفاوت قائل شويد.
گاهي اوقات شما در حال صحبت با شخصي هستيد و او پاهايش را روي زمين ميزند.
در اين مورد اين معني برداشت ميشود که شخص عجله دارد و ميخواهد بحث را
خاتمه دهد، اما اگر يکي از پاهايش را روي پاي ديگري انداخت نشاندهنده
آرامش و راحتي اين فرد است.
ذهن خواني جادو نيست
دکتر عباس اميد، روانپزشک عقیده دارد؛در ادبيات عامه مردم، وقتي کلمه «ذهنخواني» به زبان آورده ميشود، مفهومي که مردم عادي به آن باور دارند، اشتباه و منفي است.
در
واقعيت و از نظر علمي چيزي به نام ذهنخواني که در آن بشود ذهن انسانها
را خواند وجود ندارد و آن چيزي که مردم عادي به عنوان ذهنخواني در سر
ميپرورانند قدرتي خاص است که هرکسي ندارد و بيشتر عاملي جادويي است تا
علمي و اثبات شده، اما راههاي ديگري وجود دارند که از لحاظ روانشناسي
معتبر است و بر اساس مطالعه به دست آمده است.
از
طريق ارتباطات غير کلامي، زبان بدن و نشانههاي ديگر ميشود رفتارهاي
انسانها را پيشبيني کرد و حدس زد. براي مثال نداشتن تماس چشمي تمايل
نداشتن افراد به صحبتهاي گوينده را نشان ميدهد يا مرتب بودن اتاق شخص،
شخصيت منظم يا وسواسي او را آَشکار ميكند. در واقع شواهدي وجود دارند که
بر اساس آن ميشود به روحيات و احساسات انسانهاي پيرامون خود پي برد، اما
اينکه ذهن افراد را از طريق راههايي جادويي و غير علمي بخوانيم، حقيقت
ندارد.