شفا آنلاين-اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) زمانی نشانگان فرسودگی جنگی نامیده می‌شد. این اختلال شامل موقعیتی است که بعد از اینکه فرد واقعه‌ای وحشتناک و یا دردآوری که در آن آسیب جسمانی اتفاق می‌افتد و یا مورد تهدید قرار گرفته، تجربه و مشاهده می‌نماید، به وجود می آید.
به گزارش شفا آنلاين، PTSD پیامدی طولانی از واقعه‌ای دردناک است که به وسیله ترس‌های شدید، درماندگی و یا وحشت‌هایی همانند تهدید جسمی یا جنسی، مرگ غیر منتظره یکی از افراد مورد علاقه ، یک تصادف، جنگ یا بلایای طبیعی به وجود می‌آید. خانواده‌های قربانیان نیز می‌توانند مبتلا به PTSD شوند، همانند کارکنان امداد و نجات موقعیت‌های اضطراری.اکثر افرادی که وقایع دردناک را تجربه می‌کنند واکنش‌هایی از خود نشان خواهند داد که ممکن است شامل شوک، خشم، عصبانیت، ترس و حتی احساس گناه باشد. این عکس العمل‌ها،معمول و متداول است و این نشانه‌ها دراغلب افراد پس از گذشت زمان از بین می‌رود.برای فردی که مبتلا به PTSD است، این احساسات ادامه دارد و حتی به قدری افزایش می‌یابد و قدرتمند می‌گردد که فرد را از ادامه زندگی عادی‌اش بازمی‌دارد.افراد PTSD دارای نشانه هایی طولانی تر از 1 ماه هستند و نمی‌توانند عملکردی مانند پیش از وقوع حادثه داشته باشند.
نشانه‌های PTSD چیست؟
نشانه‌های PTSD اغلب در 3 ماه نخست بعد از وقوع حادثه روی می‌دهند. هر چند در برخی موارد، تا 1 سال بعد از حادثه نیز خود را نشان نمی‌دهند. شدت و دوره بیماری متفاوت است. برخی افراد طی مدت 6 ماه بهبود می‌یابند در حالی که بسیاری مدت زمان بیشتری را تحمل می‌کنند.
نشانه‌های PTSD به سه طبقه اصلی تقسیم می شوند که به شرح ذیل می‌باشند:
1-یادآوری: افراد مبتلا به PTSD متناوبا افکار وحشتناک و خاطرات مربوط به دردهای‌شان را مرور می‌کنند. این یادآوری‌ها ممکن است شامل بازآفرینی صحنه‌ها، توهم‌ها و کابوس‌های شبانه باشند.همچنین آنها ممکن است هنگامی که با برخی رویدادهای خاص مانند سال‌روز وقوع حادثه که دردها و آسیب‌های گذشته‌ی آنها را زنده می‌کند روبرو شوند، احساس درماندگی کنند.
2-بازداری: فرد ممکن است از افراد، مکان‌ها، افکار و یا موقعیت‌هایی که ممکن است آسیب‌های گذشته او را زنده کند، دوری جوید. این امر می‌تواند منجر به بروز احساسات تنهایی و جداماندگی از خانواده و دوستان، همچنین کاهش علاقه به انجام فعالعیت‌هایی که او روزگاری از انجام آنها لذت می‌برد، شود.
3-افزایش برانگیختگی : این مورد شامل احساسات افزون شده، مشکلات مربوط به دیگران شامل احساس یا نشان دادن محبت، دشواری در خواب رفتن یا ماندن، تند مزاجی، طغیان خشونت‌ها، دشواری در تمرکز و بی‌قراری و وحشت‌زدگی می‌باشد. این افراد ممکن است از نشانه‌های جسمانی مانند افزایش فشار خون و میزان ضربان قلب، تنفس سریع، گرفتگی عضلات، تهوع و اسهال نیز رنج ببرند.کودکان کوچک PTSD ممکن است از مشکلات تاخیر در رشدی، همانند آموزش توالت رفتن، مهارت‌های حرکتی و زبانی رنج ببرند.
چه کسانی مبتلا به PTSD می‌شوند؟
هر فردی نسبت به حوادث فاجعه آمیز اطراف خود واکنش‌هایی متفاوت از خود نشان می‌دهد. توانایی هر شخص در مدیریت کردن ترس و استرس و مقابله با تهدیدات ناشی از یک موقعیت یا حادثه فاجعه آمیز منحصر به فرد است. به همین دلیل ،هر فردی که رویدادی فاجعه بار را مشاهده، یا تجربه می‌نماید حتما مبتلا به PTSD نمی‌شود. به علاوه نوع کمک و حمایتی که فرد از دوستان، اعضای خانواده و خدمات حرفه ای که بعد از حادثه دریافت کرده است در به وجود آمدن یا نیامدن PTSD و شدت نشانه‌های آن موثر است.
PTSD برای اولین بار به خاطر کهنه سربازان جنگی مورد توجهه جامعه پزشکی قرار گرفت.هر چند PTSD می‌تواند در هر فردی که حادثه‌ای فاجعه‌بار را تجربه کرده است اتفاق بیفتد، اما افرادی که در کودکی مورد سوء‌استفاده جنسی قرار گرفته اند و یا به طور مکرر در معرض موقعیت‌های تهدید آمیز بوده‌اند، در معرض خطر بیشتری در ابتلا به PTSD هستند.
PTSD چقدر متداول است؟
تقریبا 3.6 درصد از بزرگسالان امریکا- تقریبا حدود 5.2 میلیون نفر- از PTSD در طی دوره‌ای از سال رنج می‌برند و تقریبا 7.6 میلیون امریکایی PTSD را در یک نقطه از زندگی‌شان تجربه خواهند کرد. PTSD می‌تواند در هر سنی حتی کودکی روی دهد. زنان نسبت به مردان به احتمال بیشتری دچار PTSD می‌شوند. این امر ممکن است به این دلیل باشد که زن‌ها به احتمال بیشتری قربانیان خشونت‌های خانوادگی و سوءاستفاده‌ها هستند.
چه زمانی PTSD تشخیص داده می‌شود؟
اگر نشانه‌های PTSD وجود داشته باشند، دکتر با انجام یک معاینه فیزیولوژیکی و تاریخچه پزشکی به ارزیابی بیمار می‌پردازد.هر چند هیچ‌گونه آزمایش مخصوصی جهت تشخیص PTSD وجود ندارد اما دکتر ممکن است آزمون‌های گوناگونی را جهت تعیین بیماری جسمانی به کار برد. اگر هیچ‌گونه بیماری جسمانی پیدا نشد شما ممکن است به یک روان‌پزشک ، روان‌شناس و یا متخصصین بهداشت روان ارجاع داده شوید. روانپزشکان و روانشناسان از مصاحبه و وسایل سنجش ویژه‌ای که برای ارزیابی فرد جهت اختلالات اضطرابی طراحی شده است استفاده می‌کنند.دکتر، مبنای تشخیص PTSD را بر اساس نشانه‌های گزارش شده بیمار که شامل تمامی مشکلات نشانه‌های PTSD نیز می‌شود، می‌گذارد. سپس تعیین می‌کند که آیا نشانه‌ها و میزان بدکاری آنها بیان کننده PTSD هست یا نه؟
PTSD زمانی تشخیص داده می‌شود که نشانه‌های آن برای مدتی بیشتر از یک ماه تداوم داشته باشند.
PTSD چگونه درمان می شود؟
هدف از درمان PTSD کاهش نشانه‌های جسمانی و احساسی، جهت بهبود عملکرد روزانه و کمک به فرد برای مقابله با وقایع آغاز کننده این اختلال است.
درمان PTSD ممکن است شامل روان درمانی (نوعی از مشاوره)، دارو درمانی و یا هر دو باشد.
دارو درمانی :پزشکان از داروهای ضد افسردگی جهت درمان و کنترل احساسات اضطراب و نشانه‌های همراه آن استفاده می کنند. داروهایی شامل بازدارنده های بازجذب اختصاصی سرتونین (SSRI) مانند پاکسیل، ملاکسا، لووکس، پروزاک و زولفا و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای مانند الاویل و دکسپین، آرام‌بخشهایی مانند آتیوان و کلوپنین ، تثبیت کنندگان خلقی مانند دپاکوت و لامیکتال.
روان درمانی :روان درمانی برای PTSD شامل کمک به افراد جهت یادگیری مهارت‌های مدیریت نشانه‌ها و توسعه راه‌های مقابله با آنها است. همچنین از اهداف درمان، آموزش فرد و خانواده‌اش درباره اختلال، و کمک به او جهت کارکردن با ترس‌هایی است که با حادثه فاجعه‌بار آمیخته شده است. رویکردهای روان درمانی مختلفی جهت درمان افراد PTSD استفاده می‌شود که شامل موارد زیر می‌باشند :
درمان شناختی – رفتاری :که شامل یادگیری، تشخیص و تغییر الگوهای فکری است که منجر به عواطف، احساسات و رفتارهای رنج‌آور شده است.
درمان مواجهه سازی :نوعی درمان شناختی – رفتاری است که فرد در آن تجارب فاجعه آمیز را مجددا برای خود یادآوری می‌کند و یا اینکه در معرض موضوعات یا موقعیت‌هایی که باعث اضطراب می‌شود، قرار می‌گیرید. این امر طی روندی کنترل شده و در محیطی ایمن انجام می‌گیرید . درمان مواجهه‌سازی ، فرد را در مواجه شدن با ترس‌هایش کمک می‌کند و به تدریج باعث می‌شود در شرایطی که سابقا ترس آور و اضطراب زا بوده، احساس راحتی کند. این موضوع در درمان PTSD بسیار موفقیت آمیز بوده است.
درمان روانکاوی :که بر روی تعارضات هیجانی مربوط به حادثه فاجعه آمیز و درمان آنها متمرکز است.
خانواده درمانی : ممکن است به خاطر اینکه رفتار فرد می‌تواند بر روی سایر اعضای خانواده نیز تاثیر بگذارد مورد استفاده قرار گیرد.
گروه درمانی :ممکن است به این خاطر که به فرد اجازه می دهد که در افکار، ترس‌ها، و احساسات افراد دیگری که حوادث فاجعه باری را تجربه کرده اند مشارکت نماید، مفید باشد .
پردازش مجدد و حساسیت زدایی با حرکات چشم(EMDR) : یک فرم پیچیده از روان درمانی است که ابتدا جهت کاهش درماندگی همراه با خاطرات فاجعه بار طراحی شده بود اما هم اینک در درمان فوبی‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دور نمای افراد PTSD چگونه است؟
روند بهبود PTSD یک روند تدریجی و ادامه‌داراست. نشانه‌های PTSD به ندرت به طور کامل ناپدید می‌شوند، اما درمان می‌تواند آسیب دیدگان را برای مقابله‌های موثرتری در زندگی یاری نماید.درمان می‌تواند نشانه‌های PTSD را ضعیف‌تر و محدودتر کند و توانایی فرد، برای مدیریت احساسات مربوط به واقعه فاجعه بار را افزایش دهد.تحقیقات به سمت کشف عوامل دخیل در PTSD و یافتن درمان های جدید در حال انجام است .
آیا می توان از PTSD پیشگیری کرد؟
برخی مطالعات پیشنهاد می کنند که مداخلات زودهنگام درباره افرادی که از فاجعه ای رنج می‌برند ممکن است برخی نشانه های PTSD را کاهش دهد و یا کلا از بروز آنها جلوگیری نماید.
نشانه‌های PTSD چیست؟
نشانه‌های PTSD اغلب در 3 ماه نخست بعد از وقوع حادثه روی می‌دهند. هر چند در برخی موارد، تا 1 سال بعد از حادثه نیز خود را نشان نمی‌دهند. شدت و دوره بیماری متفاوت است. برخی افراد طی مدت 6 ماه بهبود می‌یابند در حالی که بسیاری مدت زمان بیشتری را تحمل می‌کنند.
نشانه‌های PTSD به سه طبقه اصلی تقسیم می شوند که به شرح ذیل می‌باشند:
1-یادآوری: افراد مبتلا به PTSD متناوبا افکار وحشتناک و خاطرات مربوط به دردهای‌شان را مرور می‌کنند. این یادآوری‌ها ممکن است شامل بازآفرینی صحنه‌ها، توهم‌ها و کابوس‌های شبانه باشند.همچنین آنها ممکن است هنگامی که با برخی رویدادهای خاص مانند سال‌روز وقوع حادثه که دردها و آسیب‌های گذشته‌ی آنها را زنده می‌کند روبرو شوند، احساس درماندگی کنند.
2-بازداری: فرد ممکن است از افراد، مکان‌ها، افکار و یا موقعیت‌هایی که ممکن است آسیب‌های گذشته او را زنده کند، دوری جوید. این امر می‌تواند منجر به بروز احساسات تنهایی و جداماندگی از خانواده و دوستان، همچنین کاهش علاقه به انجام فعالعیت‌هایی که او روزگاری از انجام آنها لذت می‌برد، شود.
3-افزایش برانگیختگی : این مورد شامل احساسات افزون شده، مشکلات مربوط به دیگران شامل احساس یا نشان دادن محبت، دشواری در خواب رفتن یا ماندن، تند مزاجی، طغیان خشونت‌ها، دشواری در تمرکز و بی‌قراری و وحشت‌زدگی می‌باشد. این افراد ممکن است از نشانه‌های جسمانی مانند افزایش فشار خون و میزان ضربان قلب، تنفس سریع، گرفتگی عضلات، تهوع و اسهال نیز رنج ببرند.کودکان کوچک PTSD ممکن است از مشکلات تاخیر در رشدی، همانند آموزش توالت رفتن، مهارت‌های حرکتی و زبانی رنج ببرند.
چه کسانی مبتلا به PTSD می‌شوند؟
هر فردی نسبت به حوادث فاجعه آمیز اطراف خود واکنش‌هایی متفاوت از خود نشان می‌دهد. توانایی هر شخص در مدیریت کردن ترس و استرس و مقابله با تهدیدات ناشی از یک موقعیت یا حادثه فاجعه آمیز منحصر به فرد است. به همین دلیل ،هر فردی که رویدادی فاجعه بار را مشاهده، یا تجربه می‌نماید حتما مبتلا به PTSD نمی‌شود. به علاوه نوع کمک و حمایتی که فرد از دوستان، اعضای خانواده و خدمات حرفه ای که بعد از حادثه دریافت کرده است در به وجود آمدن یا نیامدن PTSD و شدت نشانه‌های آن موثر است.
PTSD برای اولین بار به خاطر کهنه سربازان جنگی مورد توجهه جامعه پزشکی قرار گرفت.هر چند PTSD می‌تواند در هر فردی که حادثه‌ای فاجعه‌بار را تجربه کرده است اتفاق بیفتد، اما افرادی که در کودکی مورد سوء‌استفاده جنسی قرار گرفته اند و یا به طور مکرر در معرض موقعیت‌های تهدید آمیز بوده‌اند، در معرض خطر بیشتری در ابتلا به PTSD هستند.
PTSD چقدر متداول است؟
تقریبا 3.6 درصد از بزرگسالان امریکا- تقریبا حدود 5.2 میلیون نفر- از PTSD در طی دوره‌ای از سال رنج می‌برند و تقریبا 7.6 میلیون امریکایی PTSD را در یک نقطه از زندگی‌شان تجربه خواهند کرد. PTSD می‌تواند در هر سنی حتی کودکی روی دهد. زنان نسبت به مردان به احتمال بیشتری دچار PTSD می‌شوند. این امر ممکن است به این دلیل باشد که زن‌ها به احتمال بیشتری قربانیان خشونت‌های خانوادگی و سوءاستفاده‌ها هستند.
چه زمانی PTSD تشخیص داده می‌شود؟
اگر نشانه‌های PTSD وجود داشته باشند، دکتر با انجام یک معاینه فیزیولوژیکی و تاریخچه پزشکی به ارزیابی بیمار می‌پردازد.هر چند هیچ‌گونه آزمایش مخصوصی جهت تشخیص PTSD وجود ندارد اما دکتر ممکن است آزمون‌های گوناگونی را جهت تعیین بیماری جسمانی به کار برد. اگر هیچ‌گونه بیماری جسمانی پیدا نشد شما ممکن است به یک روان‌پزشک ، روان‌شناس و یا متخصصین بهداشت روان ارجاع داده شوید. روانپزشکان و روانشناسان از مصاحبه و وسایل سنجش ویژه‌ای که برای ارزیابی فرد جهت اختلالات اضطرابی طراحی شده است استفاده می‌کنند.دکتر، مبنای تشخیص PTSD را بر اساس نشانه‌های گزارش شده بیمار که شامل تمامی مشکلات نشانه‌های PTSD نیز می‌شود، می‌گذارد. سپس تعیین می‌کند که آیا نشانه‌ها و میزان بدکاری آنها بیان کننده PTSD هست یا نه؟
PTSD زمانی تشخیص داده می‌شود که نشانه‌های آن برای مدتی بیشتر از یک ماه تداوم داشته باشند.
PTSD چگونه درمان می شود؟
هدف از درمان PTSD کاهش نشانه‌های جسمانی و احساسی، جهت بهبود عملکرد روزانه و کمک به فرد برای مقابله با وقایع آغاز کننده این اختلال است.
درمان PTSD ممکن است شامل روان درمانی (نوعی از مشاوره)، دارو درمانی و یا هر دو باشد.
دارو درمانی :پزشکان از داروهای ضد افسردگی جهت درمان و کنترل احساسات اضطراب و نشانه‌های همراه آن استفاده می کنند. داروهایی شامل بازدارنده های بازجذب اختصاصی سرتونین (SSRI) مانند پاکسیل، ملاکسا، لووکس، پروزاک و زولفا و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای مانند الاویل و دکسپین، آرام‌بخشهایی مانند آتیوان و کلوپنین ، تثبیت کنندگان خلقی مانند دپاکوت و لامیکتال.
روان درمانی :روان درمانی برای PTSD شامل کمک به افراد جهت یادگیری مهارت‌های مدیریت نشانه‌ها و توسعه راه‌های مقابله با آنها است. همچنین از اهداف درمان، آموزش فرد و خانواده‌اش درباره اختلال، و کمک به او جهت کارکردن با ترس‌هایی است که با حادثه فاجعه‌بار آمیخته شده است. رویکردهای روان درمانی مختلفی جهت درمان افراد PTSD استفاده می‌شود که شامل موارد زیر می‌باشند :
درمان شناختی – رفتاری :که شامل یادگیری، تشخیص و تغییر الگوهای فکری است که منجر به عواطف، احساسات و رفتارهای رنج‌آور شده است.
درمان مواجهه سازی :نوعی درمان شناختی – رفتاری است که فرد در آن تجارب فاجعه آمیز را مجددا برای خود یادآوری می‌کند و یا اینکه در معرض موضوعات یا موقعیت‌هایی که باعث اضطراب می‌شود، قرار می‌گیرید. این امر طی روندی کنترل شده و در محیطی ایمن انجام می‌گیرید . درمان مواجهه‌سازی ، فرد را در مواجه شدن با ترس‌هایش کمک می‌کند و به تدریج باعث می‌شود در شرایطی که سابقا ترس آور و اضطراب زا بوده، احساس راحتی کند. این موضوع در درمان PTSD بسیار موفقیت آمیز بوده است.
درمان روانکاوی :که بر روی تعارضات هیجانی مربوط به حادثه فاجعه آمیز و درمان آنها متمرکز است.
خانواده درمانی : ممکن است به خاطر اینکه رفتار فرد می‌تواند بر روی سایر اعضای خانواده نیز تاثیر بگذارد مورد استفاده قرار گیرد.
گروه درمانی :ممکن است به این خاطر که به فرد اجازه می دهد که در افکار، ترس‌ها، و احساسات افراد دیگری که حوادث فاجعه باری را تجربه کرده اند مشارکت نماید، مفید باشد .
پردازش مجدد و حساسیت زدایی با حرکات چشم(EMDR) : یک فرم پیچیده از روان درمانی است که ابتدا جهت کاهش درماندگی همراه با خاطرات فاجعه بار طراحی شده بود اما هم اینک در درمان فوبی‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دور نمای افراد PTSD چگونه است؟
روند بهبود PTSD یک روند تدریجی و ادامه‌داراست. نشانه‌های PTSD به ندرت به طور کامل ناپدید می‌شوند، اما درمان می‌تواند آسیب دیدگان را برای مقابله‌های موثرتری در زندگی یاری نماید.درمان می‌تواند نشانه‌های PTSD را ضعیف‌تر و محدودتر کند و توانایی فرد، برای مدیریت احساسات مربوط به واقعه فاجعه بار را افزایش دهد.تحقیقات به سمت کشف عوامل دخیل در PTSD و یافتن درمان های جدید در حال انجام است .
آیا می توان از PTSD پیشگیری کرد؟
برخی مطالعات پیشنهاد می کنند که مداخلات زودهنگام درباره افرادی که از فاجعه ای رنج می‌برند ممکن است برخی نشانه های PTSD را کاهش دهد و یا کلا از بروز آنها جلوگیری نماید.
نظرشما
آخرین اخبار