علت بی انگیزگی شغلی درکشوراز نگاه یک روانشناس/ دکتر مسعود غفاری

.مولانا شاعر و فیلسوف نامدارایران قرنها پیش با لفظی شیرین این موضوع را بیان کرده که هرکه رااز بهر کاری ساختند       مهرآن را در دلش انداختند آنچنان که سهل شد ما را سفر      سهل باشد قوم دیگر را حذر امروزه درادبیات مدیریتی غربی نیز این مفهوم که هر کس برای کاری خاص مناسب است مورد توجه بسیار قرار گرفته است. در یک جامعه استاندارد چنانچه شخصی طبیعی و به هنجار باشد بایستی در دوره دبستان استعدادهایش شناسایی شده ،دردوره راهنمایی استعداد هایش هدایت شده ودر دوره دبیرستان استعداد هایش پرورش یابد ودر دانشگاه ، تخصصی وفوق تخصصی شود. آشکار است جامعه نيز برایش آغوش کار مناسب را گشوده تا هم بتواند به جامعه خدمت کند وهم خودش احساس سودمندی داشته باشد. اگر این روند مهیا باشد آنگاه فرد به هنجار تحصیلکرده منطقی باید شغل خود را آزادانه ،عاشقانه وآگاهانه برگزیند والبته آن شغل باید انسانی باشد. حال اگر کسی با این اصول تحصیل کرد واز سوی جامعه مورد پذیرش قرارگرفت وتبعیض جنسیتی وعقیدتی هم درکار نبود،این فرد انگیزه مناسب را به شرطی خواهد یافت که کارفرما نیز برای او چهار ویژگی را فراهم کند: امنیت شغلی   2- رضایتمندی شغلی   3- درآمد شغلی     4- موقعیت شغلی درجامعه استاندارد به مهارت افراد احترام گذاشته می شود پس احساس رضایتمندی از نتیجه کار حاصل می شود. نداشتن دغدغه هزینه زندگی،مسکن،بهداشت وسلامت ،تفریح ووضعیت رفاهی برای یک حقوق بگیر بسیار مهم است.اگر فردی که کارمی کند در دسترسی به نیازهای منطقی وخردمندانه ،نه لوکس وفانتزی ناکام بماند در فاز نخست ایجاد پرخاشگری ، سپس ایجاد افسردگی ودرنهایت بی تفاوتی پدید می آورد که این بزرگترین مصیبت یک جامعه است . وقتی فردی مجبور شود در طول شبانه روز چند جای مختلف کار کند درواقعکارایی لازم را برای هیچ یک از کارهایش ندارد.وقتی یک معلم مجبور باشد پس از مدرسه برای امرار معاش مسافرکشی کند نمی توان از او انتظار آموزش والا داشت وبرای انگیزه مند بودن ملزوماتی لازم است که تافراهم نشود انگیزه بوجود نمی آید. امروزه توجه به موقعیت فیزیکی محل کار وروانشناختی محل کار اهمیت بالایی دارد دانش ارگونومی یا مهندسی فاکتورهای انسانی امروزه بسيار مهم بوده طراحی محیط کار به لحاظ رنگ ،نور،صدا،چشم انداز دلپذیر وحتی صرف میان وعده های مفید برای ایجاد هوشیاری وتقویت انرژی،ایجاد گردهمایی ها وفضای دوستانه وصمیمی،پدیدآوردن مراکز مشاوره وراهنمایی در محیط های کار به افزایش کیفیت روابط بین فردی کمک می کند. اگر با منطق ،علم وخرد ودانش پیش برویم نتیجه خواهیم گرفت .درغیر اینصورت شاهد بی انگیزگی ، عدم مسوولیتپذیری وعدم ارتباط سالم انسانی خواهیم بود.