درمان سرطان با نانومولکول‌های چربی

پزشکی مدرن بدنبال این است که از داروهای کوچک استفاده کند؛ داروهایی که حاوی مسکن‌هایی نظیر آسپرین و آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر پنی‌سیلین هستند. این داروها طول عمر بشر را افزایش می‌دهند.  اخیرا محققان روشی یافته‌اند که با استفاده از آن می‌توان رهاسازی دارو را در مقیاس نانو انجام داد که این روش کارایی بیشتری نسبت به روش‌های پیشین دارد. با رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول خاص، می‌توان به‌ صورت خاص یک ژن را روشن یا خاموش کرد. از سوی دیگر یک سیستم نانومقیاس درون بدن قرار می‌گیرد که می‌تواند امکان ردیابی دارو را در بافت‌های خاصی فراهم کند، همچنین این سیستم می‌تواند در یک دوره زمانی تعریف شده رهاسازی را انجام دهد.  «دانیل آندرسون» از موسسه فناوری ماساچوست و از محققان این پروژه می‌گوید: هر روز درک دانشمندان از پایه و اساس بیماری‌ها بیشتر می‌شود، در حال حاضر مشخص شده است که ژن‌های ویژه‌ای می‌توانند برای درمان یک بیماری مفید باشند. اما سوال اینجاست که ما چگونه می‌توانیم از این مزیت استفاده کنیم؟  محققان این پروژه روش تازه‌ای برای رهاسازی DNA و RNA به‌ درون سلول‌های هدف ارائه کردند. آنها از این روش برای درمان سرطان استفاده کردند؛ البته این رهاسازی ژن می‌تواند برخی از عواملی را که موجب آسیب دیدن ژن می‌شود، کنترل کند.  «آندرسون» می‌گوید: ژن‌های متعددی هستند که ما فکر می‌کنیم باید خاموش یا روشن شوند این کار، نوعی درمان محسوب می‌شود.  یک روش مرسوم این است که از RNAi برای تغییر و تنظیم بیان ژن استفاده کرد. siRNA می‌تواند پیش از این که RNA پیامبر موجب تولید پروتئین شود، آن را از بین ببرد. پژوهشگران امیدوارند که siRNA دلخواه خود را درون سلول‌های مورد نظر رهاسازی کنند.  برای این کار محققان این پروژه از موادی موسوم به لیپیدوید استفاده کردند که مولکول‌های چربی بوده که قادر به رهاسازی siRNA است. نتایج این پروژه نشان داد که این سیستم می‌تواند siRNA را در سلول سرطانی رهاسازی کرده و موجب کوچک شدن تومور سرطانی در حیوانات شود.  در حال حاضر محققان در حال تست این سیستم روی انسان هستند. همچنین این گروه تحقیقاتی از روشی موسوم به اوریگامی اسید نوکلئیک استفاده کردند تا DNA و RNA را به شکل دلخواهی تا کنند و از آن برای درمان سرطان استفاده کنند.  این تیم تحقیقاتی در سال 2012 نشان داد که نانوذرات DNA تاشده که با مولکول‌های فولات برچسب زده شده، می‌تواند گیرنده‌های فولات بیشتری روی سطح سلول‌های سالم ایجاد کند.