» عمومی
لیسه‌ها جانورانی نرم‌تن و شبیه به حلزون هستند که برای حرکت روی زمین، مایع چسبنده‌ای از خود ترشح می‌کنند تا اصطکاک را کاهش دهند
شفا آنلاین>سلامت>محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا نوعی چسب جراحی ساختند که در آن از ساختار شیمیایی ماده چسبنده تولید شده توسط لیسه‌ها (جانورانی نرم‌تن و شبیه به حلزون) استفاده شده است.
به گزارش شفا آنلاین، لیسه‌ها جانورانی نرم‌تن و شبیه به حلزون هستند که برای حرکت روی زمین، مایع چسبنده‌ای از خود ترشح می‌کنند تا اصطکاک را کاهش دهند. در آزمایشات اولیه، این ماده چسبنده با وجود خون روی بافت قلب یک خوک، به طور کامل به بافت آن چسبید. عملکرد این چسب به قدری خوب است که پس از هزاران بار ضربان، هنوز هم قلب حیوان مورد آزمایش به خوبی مایع درون آن را نگه داشته است.
همچنین محققان با استفاده از این چسب توانستند بریدگی کبد موش‌های آزمایشگاهی را بدون هرگونه عوارض جانبی ترمیم کنند و مانع خونریزی آن شوند.
در جریان این تحقیقات، چالش اصلی سازندگان چسب جراحی، حل شد. واضح است که چسب باید دارای ویژگی چسبندگی باشد. اما در مورد چسب جراحی(Surgical glue)، مولکول‌های این ماده علاوه بر قابلیت چسبیدن به یکدیگر باید قابلیت چسبیدن به بافت بدن را نیز داشته باشند و البته نمی‌توان این چسبندگی را به قیمت حذف انعطاف‌پذیری به دست آورد؛ زیرا اندام‌های نرم بدن با انعطاف‌پذیری بالا دائما در حال حرکت هستند. ساختار شیمیایی این چسب جدید از دو شبکه مولکولی تشکیل شده که به هم تنیده هستند. یکی از این شبکه‌ها سخت بوده و پیوند بین مولکول‌های آن به سادگی گگسسته می‌شود و دیگری انعطاف‌پذیر و کشسان است و عملا پیوند بین مولکول‌های آن گسستنی نیست. این ساختار، چسب را بسیار مستحکم و انعطاف‌پذیر می‌کند.
تولید چسبی که درون بدن انسان به خوبی کار کند، امری بسیار دشوار است. حتی قوی‌ترین چسب‌های ساخته دست انسان در سطوح خیس مانند بافت‌ها و اندام‌ها به خوبی کار نمی‌کنند. استفاده از چسب مناسب امکان نگهداری بافت‌ها را در کنار یکدیگر به‌طور موثر و با آسیب کمتر فراهم کرده و بخیه را از جریان عمل جراحی(surgery) حذف می‌کند.
به گزارش شفا آنلاین، لیسه‌ها جانورانی نرم‌تن و شبیه به حلزون هستند که برای حرکت روی زمین، مایع چسبنده‌ای از خود ترشح می‌کنند تا اصطکاک را کاهش دهند. در آزمایشات اولیه، این ماده چسبنده با وجود خون روی بافت قلب یک خوک، به طور کامل به بافت آن چسبید. عملکرد این چسب به قدری خوب است که پس از هزاران بار ضربان، هنوز هم قلب حیوان مورد آزمایش به خوبی مایع درون آن را نگه داشته است.
همچنین محققان با استفاده از این چسب توانستند بریدگی کبد موش‌های آزمایشگاهی را بدون هرگونه عوارض جانبی ترمیم کنند و مانع خونریزی آن شوند.
در جریان این تحقیقات، چالش اصلی سازندگان چسب جراحی، حل شد. واضح است که چسب باید دارای ویژگی چسبندگی باشد. اما در مورد چسب جراحی(Surgical glue)، مولکول‌های این ماده علاوه بر قابلیت چسبیدن به یکدیگر باید قابلیت چسبیدن به بافت بدن را نیز داشته باشند و البته نمی‌توان این چسبندگی را به قیمت حذف انعطاف‌پذیری به دست آورد؛ زیرا اندام‌های نرم بدن با انعطاف‌پذیری بالا دائما در حال حرکت هستند. ساختار شیمیایی این چسب جدید از دو شبکه مولکولی تشکیل شده که به هم تنیده هستند. یکی از این شبکه‌ها سخت بوده و پیوند بین مولکول‌های آن به سادگی گگسسته می‌شود و دیگری انعطاف‌پذیر و کشسان است و عملا پیوند بین مولکول‌های آن گسستنی نیست. این ساختار، چسب را بسیار مستحکم و انعطاف‌پذیر می‌کند.
تولید چسبی که درون بدن انسان به خوبی کار کند، امری بسیار دشوار است. حتی قوی‌ترین چسب‌های ساخته دست انسان در سطوح خیس مانند بافت‌ها و اندام‌ها به خوبی کار نمی‌کنند. استفاده از چسب مناسب امکان نگهداری بافت‌ها را در کنار یکدیگر به‌طور موثر و با آسیب کمتر فراهم کرده و بخیه را از جریان عمل جراحی(surgery) حذف می‌کند.
نظرشما
آخرین اخبار