انتقال ویروس از یک نقطة بدن مثل ناحیة تناسلی به سایر نقاط ازجمله دستها، بازوها، رانها و نیز به دنبال دستکاری دیده شده است. چرا که، ویروس تبخال پس از ورود به پوست از انتهای (پایانههای) عصبی خود را به گرههای عصبی منطقه میرساند و در آنجا به زندگی خود ادامه میدهد و میتواند دوباره خود را به سطوح مخاطی و پوستی برساند و ضایعات جدیدی ایجاد کند و به سایرین نیز منتقل شود. ضایعات تبخالی تمایل به عود مجدد دارند که دفعات عود در افراد متفاوت است و شرایط فردی و وضعیت ایمنی فرد بهشدت روی آن تأثیر میگذارد.
درمان تبخال تناسلی :
«
پس از معاینه و انجام بررسیهای ضروری پزشک، تبخال تناسلی را میتوان با
داروهای ضد ویروس موجود درمان کرد. درمان معمولاً به صورت خوراکی است و در
اولین بار ابتلا برای ۷ تا ۱۰ روز و در موارد عود حدود ۵ روز انجام میشود و
باعث کوتاه شدن دورة بیماری و بهبود سریعتر ضایعات تبخال تناسلی میشود. در
افرادی که بهطور مکرر دچار ضایعات تبخال تناسلی میشوند، میتوان از درمان
طولانیمدت نگهدارنده برای مدت طولانی ۳ ماه تا یک سال، بسته به شرایط فرد،
استفاده کرد. این درمانها به مهار بیماری تبخال تناسلی کمک میکنند، ولی
باعث درمان قطعی یا ریشهکنی ویروس نمیشوند.»
پیشگیری از تبخال تناسلی :
از
طریق اجتناب از تماسهای جنسی پرخطر و مشکوک و داشتن شرکای جنسی متعدد،
اجتناب از تماس جنسی هنگام فعال بودن ضایعات، و استفاده از کاندوم در حین
تماس جنسی مؤثر میدانند، چرا که هنوز واکسنی برای بیماری تبخال تناسلی وجود
ندارد و بیشترین تأکیدها روی پیشگیری از ابتلا به آن است. هرچند که
تحقیقات گسترده در زمینة تهیة واکسن مؤثر تبخال تناسلی همچنان ادامه دارد.
«۲۲
درصد زنان باردار به صورت بیعلامت به ویروس تبخال تناسلی آلودهاند و ۲
درصد آنان در دوران بارداری به تبخال تناسلی مبتلا میشوند. از آنجا که
بیماری تبخال تناسلی در اغلب موارد بیعلامت است، بیش از ۹۰ درصد این افراد
از ابتلای خود بیاطلاعاند. انتقال ویروس به جنین در حین زایمان و عبور از
کانال زایمانی صورت میگیرد. برخی از متخصصان معتقدند، به منظور پیشگیری از
انتقال عفونت از مادر به جنین، بهتر است زایمان این زنان به صورت سزارین
باشد، در صورت ابتلای مادر در سهماهة آخر بارداری، درصد احتمال انتقال به
جنین بسیار بالاست. عفونت نوزادی با درگیری پوست، چشم، دهان، آسیب دستگاه
عصبی مرکزی و دیگر اعضای داخلی، محدودیت رشد جنین و حتی مرگ جنین همراه
باشد. اگر درمان سریع و بهموقع آغاز شود، ممکن است از آسیبهای بعدی پیشگیری
کند یا از شدت آن بکاهد.»