کلسترول خوب شاید به تنهایی فایده‌ای نداشته باشد

 به گزارش شفا آنلاین،  این مطالعه بزرگ و یافته‌هایش پیشنهاد می‌کنند که ارتباط میان خطر بعدی قلبی‌عروقی و سطوح HDL-C، به عنوان معیاری که اکنون در بالین استفاده می‌شود، بوسیله کلسترول LDL و تری‌گلیسیریدها تعدیل می‌شود. درواقع، قدرت پیش‌بینی کنندگی HDL-C، زمانی که همراه با مارکرهای دیگر باشد، بالا و ارزشمند است، نه اینکه بخواهیم تنها با مقدار HDL-C به نتیجه مطلوب برسیم.

       محققان متذکر می‌شوند که نتایج به دست آمده به معنای کنارگذاشتن اهمیت HDL نیست. ما فقط آن را در چشم‌انداز قرار داده‌ایم. اگر شما HDL پایینی دارید اما همه مارکرهای دیگر طبیعی هستند، خطر بیماری قلبی‌عروقی در شما افزایش نیافته است. به عبارت دیگر، اگر بیمار شما HDL بالایی دارد، در مقایسه با HDL پائین در سطح مشابه خطر، خطر بیماری قلبی‌عروقی تمایل دارد که پائین باقی بماند؛ اما مزایای بالا بودن HDL با سطح LDL-C و تری‌گلیسیرید بیشتر از 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر کاملا از بین می‌رود. افرادی که سطح بالایی از HDL دارند نباید به اشتباه به آنها این اطمینان را داد که خطر بیماری قلبی در آنها لزوما پائین است.

       یافته‌های به دست آمده از کوهورت اصلی فرامینگهام تصدیق کردند که سطح HDL-C، خود به تنهایی، با خطر قلبی‌عروقی نسبت معکوس دارند، اما در آن زمان تری‌گلیسیرید افراد به‌طور مداوم اندازه‌گیری نشده بود. در ادامه طرح و در دوره‌های پیگیری بود که مقادیر تری‌گلیسیرید که به اهداف طرح اضافه و بررسی شدند.

       حال، آنالیز جدید یافته‌ها که به تازگی در نشریه Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes منتشر شده، 3590 فرد شرکت کننده در Framingham HearStudy Offspring Cohorرا بررسی کرده که در ابتدای مطالعه بیماری شناخته شده قلبی‌عروقی نداشتند و از سال 1987 تا 2011 پیگیری شدند. سطوح پائین HDL-C (کمتر از 50 میلی‌گرم در دسی‌لیتر در زنان و کمتر از 40 میلی‌گرم در دسی‌لیتر در مردان)، اگر همزمان سطوح تری‌گلیسیرید و HDL-C فرد طبیعی باشد (کمتر از 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر)، به عنوان isolated تعریف شد. این وضعیت در 3/2 درصد از افراد کوهورت دیده شد.

       خطر قلبی‌عروقی به‌طور قابل توجه و سریعی میان افرادی که سطح HDL-C آنها پائین و همزمان، سطوح دو مارکر دیگر نیز طبیعی نبودند، در مقایسه با افرادی که isolated HDL-C داشتند، حتی پس از در نظر گرفتن سن در زمان تست اولیه لیپید، جنس، دیابت، هیپرتانسیون و سیگار کشیدن، افزایش یافته بود.

نسبت شانس (OR) برای بیمار قلبی‌عروقی در دوره پیگیری، میان افرادی که HDL-C آنها پائین بود، به قرار زیر بود:
با LDL-C بیشتر یا مساوی 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و تری‌گلیسیرید کمتر از 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر: OR= 3/1
با LDL-C کمتر از 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و تری‌گلیسیرید بیشتر یا مساوی 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر: OR= 3/1
با LDL-C و تری‌گلیسیرید بیشتر یا مساوی 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر: OR= 6/1.

       این نتایج برای سطوح بالای تری‌گلیسیرید (بیشتر یا مساوی 150 میلی‌گرم در دسی‌لیتر) و LDL-C (بیشتر یا مساوی 130 میلی‌گرم در دسی‌لیتر)، نیز به همین ترتیب بالا به دست آمدند.

       HDL-C افزایش یافته، در مقایسه با isolated low HDL-C، با کاهش 20 تا 40 درصدی در خطر قلبی‌عروقی همراه بود. اما خطر معنی‌داری در زمانی که سطح هم تری‌گلیسیرید و هم LDL، 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر بود، دیده نشد.

       با توجه به نتایج به دست آمده، اینکه HDL-C خواه ناخواه هدف درمانی خوبی برای پیگیری بیماران باشد یا خیر، نامشخص است. دیدن بیمارانی که isolated HDL-C هستند، شایع است. بیشتر این افراد، مردان با سن متوسط هستند که از جهات دیگر سالم بوده و در وضعیت فیزیکی خوبی به سر می‌برند. به این بیماران، توصیه می‌شود ورزش‌های ایروبیک انجام داده و/یا نیاسین مصرف کنند. البته نتایج دو مطالعه AIM-HIGH و HPS2-THRIVE پیشنهاد می‌کنند که افزایش HDL با نیاسین تاثیر زیادی بر خطر قلبی‌عروقی نخواهد گذاشت.

       مطالعه ACCELERATE که به بررسی داروی مهار کننده پروتئین انتقال دهنده کلسترول استراز، با نام اواستراپیب evacetrapib پرداخته، به این نتیجه رسیده که افزایش HDL-C و بهبود انتشار کلسترول (قدم نخست در حمل کلسترول)، خطر قلبی‌عروقی را کاهش نمی‌دهد. این مطالعه پیشنهاد می‌کند که سنجش درست برای اندازه گیری عملکرد کلسترول ممکن است هیچگاه انجام نشده باشد.

       محققان می‌گویند: «ما همچنان معتقدیم که HDL-C نقش محوری در انتقال معکوس کلسترول ایفا می‌کند، اما باید ثابت کنیم که آیا افزایش سطح HDL-C یا بهبود عملکرد آن خطر قلبی‌عروقی را کاهش می‌دهد؟»

       از سال 2011، جامعه کاردیولوژی اروپا/انجمن آترواسکلروز اروپا با انتشار راهنمای بالینی لیپید توصیه کرد که HDL-C دیگر هدف درمانی برای درمان سطح کلسترول نیست. درواقع این فرضیه مطرح شده که HDL ممکن است یک بیومارکر مهم بیماری قلبی‌عروقی در گروهی از بیماران نسبتا سالم در پیشگیری اولیه باشد.سپید
Medscape