این حرکت سمبلیک که با همراهی گزارشگر بخش خبری بیست و سی شبکه دوم سیما انجام شد، بازتاب زیادی در رسانههای مجازی داشت بهانهای شد برای گفتگو با دکتر جعفری تا از او بپرسیم از این تجربه چه نتیجهای گرفته است.
آقای دکتر جعفری! یک دندانپزشک با یک یونیت در خیابان
نمیتواند کاری بیشتر از معاینه عابرانی که شاید هرگز دوباره آنها را
نبیند انجام بدهد. چه شد که تصمیم گرفتید یونیت خود را به خیابان ببرید و
قصد داشتید از این کار چه نتیجهای بگیرید؟
هدف من این بود که به عنوان یک دندانپزشک، یک قدم از موضع خودم پایین
بیایم و این بار من به سمت مردم بروم تا آنها را دعوت کنم که بیایند و
مشکلات دهان و دندانشان را بررسی کنند. درواقع میخواستم با این حرکت
نمادین، ارتباط نزدیکتر بین بیمار و درمانگر را به نمایش بگذارم. چرا که
معتقدم درمانگر نباید گمان کند بیمار باید همیشه به سمت او بیاید. بنابراین
به این فکر افتادم که در روز دندانپزشک، سنتشکنی کنم و به میان مردم
بروم.
چه ابزاری با خود همراه برده بودید؟ در این چند ساعت چه کارهایی انجام دادید و چرا میدان انقلاب را انتخاب کردید؟
میدان انقلاب را به این دلیل انتخاب کردم که تقریباً در مرکز تهران واقع
است و اشخاص مختلف از طبقات اجتماعی و سطوح دانش و آگاهی متفاوت در آن حضور
دارند. بنابراین با یک یونیت و تعدادی آینه که شرکت دانشپژوه مهیا کرده
بود، به آن محل رفتم و حدود یک ساعت و نیم، از رهگذران دعوت کردیم که
بیایند و معاینه شوند. در این مدت حدود ۴۰ بیمار را معاینه کردم. جالب است
که بسیاری از افراد نمیخواستند برای معاینه بیایند یا از آنجایی که خبر
۲۰:۳۰ از این رویداد گزارش تهیه میکرد، دوست نداشتند مقابل دوبین قرار
بگیرند و کسی تصویرشان را ببیند. تعدادی هم گلایههایی داشتند که
نمیخواستند مقابل دوربین بگویند.
این تجربه چه بازخوردی برای شما داشت؟
این تجربه از آنچه فکر میکردم خیلی جالبتر بود. مهمترین نتیجهای که از
آن گرفتم، این بود که مردم خودشان را خیلی با دندانپزشک غریبه حس میکنند.
آنها گمان میکنند دندانپزشک ادبیات متفاوتی دارند که بیمار آن را
نمیفهمد و ویزیت شدن فقط به همین خلاصه میشود که علائم خود را بگویند و
کاری برایشان انجام بشود که نمیدانند چیست و پولی هم پرداخت کنند. این در
حالی است که اگر دندانپزشک قدری با بیمارش صحبت کند و به او بگوید چرا
دچار این مشکلات شده است، حداقل از بروز آن برای فرزند بیمار جلوگیری
میکند. من قطعاً از این به بعد، خودم را به بیمارانم نزدیکتر میکنم،
زیرا صحبت کردن با بیمار به زبان ساده، خیلی در پیشگیری از بیماریهای
دهان و دندان مؤثر است.
در این یک ساعت دیدم که همه بیماران نداشتن تمکن مالی را برای مراجعه نکردن
به دندانپزشک بهانه میکردند و نمیدانستند که چکاب باعث میشود چقدر در
هزینههای خود صرفهجویی کنند. حتی بیمارانی را دیدم که پوشش بیمهای خوبی
داشتند، اما منتظر بودند دنداندرد به سراغشان بیاید و بعد به دندانپزشک
مراجعه کنند.
برای تکرار این حرکت نمادین برنامهای دارید؟
فعلاً در این مورد برنامهای ندارم، اما فکر میکنم با شرکت همکاران،
میتوان کارهای بزرگتری انجام داد و از تهران هم بیرون رفت. اگر این کارها
را انجام بدهیم، میتوانیم درد دلهای مردم را بشنویم و خودمان را بیشتر
از نگاه آنها را ببنیم. بهتر است همکاران دندانپزشک بعضی روزها از مطب
خودشان بیرون بیایند و ببینند که مردم گمان میکنند آنها افرادی هستند که
با صرف وقت کم، هزینههای زیادی دریافت میکنند و کاری به این ندارند که
بیمار این پول را از کجا میآورد یا در شبها و روزهایی که درد میکشد چه
بر سرش میآید. فکر میکنم اگر خودمان را به بیمارانمان نزدیکتر کنیم،
رفتارمان با آنها تغییر زیادی خواهد کرد.