شفا آنلاين-وقتی فردی برای تشخیص یا درمان بیماری به یکی از مراکز درمانی مراجعه می‌کند، پزشکان و متخصصان زیادی آنجا حضور دارند تا به کمک آنها هر چه زودتر و بهتر مشکل بیمار برطرف شود.
در این میان، اما در اغلب موارد جای روان شناسان و روانپزشکان خالی است. انگار هیچ کس به این مساله فکر نمی کند و حضور چنین افرادی را ضروری نمی داند؛ تفاوتی هم ندارد، نه بیماران به فکر کمک گرفتن از این افراد متخصص هستند و نه دیگر اعضای کادر درمانی.
این موضوع بویژه زمانی که قرار است خبر ابتلا به بیماری ای دشوار و ناراحت کننده به فرد بیمار و خانواده اش گفته شود، اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.
چراکه در این شرایط روان شناسان یا روانپزشکان نیز باید حضور داشته باشند تا هیجانات منفی بیمار را تشخیص و البته آنها را کاهش دهند.
از طرف دیگر، این متخصصان بهتر از هر فرد دیگری می توانند شرایط روحی بیمار را ارزیابی کنند و با در نظر گرفتن آن، مرحله به مرحله و قدم به قدم پیش بروند.
علاوه بر این، در این گروه از بیماران ممکن است رفتارهایی غیرقابل پیش بینی نیز بروز کند که در چنین شرایطی فرد روان شناس یا روانپزشک است که باید با تسلط کافی و آمادگی لازم با بیمار روبه رو شود.
با وجود این، متأسفانه هم اکنون در کشور ما خیلی به این موضوع اهمیت داده نمی شود و روان شناسان یا روانپزشکان جایی میان اعضای کادر درمانی ندارند بنابراین بد نیست خود بیماران یا اعضای خانواده شان به فکر باشند و به موقع از این متخصصان کمک بگیرند.
یادمان نرود با نادیده گرفتن صورت مسأله و انکار وجود بیماری هیچ چیز حل نمی شود؛ فقط باید راه حل مناسب را برای این مشکل پیدا کنیم.
از طرف دیگر، زمانی که بیمار از این افراد متخصص کمک می گیرد و به شیوه ای مناسب با بیماری اش برخورد می کند، کیفیت زندگی او نیز افزایش خواهد یافت و چه بهتر خواهد بود اگر سال های پس از تشخیص بیماری با انگیزه کافی و امیدواری سپری شود.
نظرشما
آخرین اخبار