شفاآنلاین:سلامت>عفونت ادراری یکی از بیماری‌هایی است که بسیاری از زنان و مردان در طول زندگی خود ممکن است به آن مبتلا شوند. وقتی در هر کدام از قسمت‌های دستگاه ادراری مانند مثانه، مجاری ادراری یا کلیه عفونتی به وجود آید به آن عفونت ادراری می‌گویند. هر فردی امکان ابتلا به این بیماری را دارد از جمله کودکان، کهنسالان و بیماران مبتلا به دیابت، اما نکته حائز اهمیت در این بین این است که زنان به دلیل ساختار دستگاه ادراری آن‌ها بیشتر از مردان به این عفونت مبتلا شده و حتی ممکن است بیش از یکبار نیز در زندگی خود به این عفونت دچار شوند.
به گزارش شفا آنلاین:عفونت ادراری با تجویز آنتی‌بیوتیک توسط پزشک قابل درمان است، اما در صورت بی‌توجهی به این بیماری امکان رسیدن آسیب جدی به کلیه‌ها خواهد بود؛ از این‌رو لازم است که به طور کامل با این بیماری و نشانه‌های آن آشنا شوید.
عفونت ادراری که به اختصار به آن UTI (Urinary Tract Infection) نیز می‌گویند از طریق رشد میکروب‌هایی مانند باکتری، قارچ و در موارد نادرتر ویروس در دستگاه ادراری ایجاد می‌شود، همانطور که پیش‌تر بدان اشاره کردیم این بیماری می‌تواند در هر قسمتی از دستگاه ادراری به وجود آید، اما بیشتر از همه در دستگاه ادراری تحتانی (مثانه و پیشابراه) دیده می‌شود. ساختار دستگاه ادراری به دو قسمت فوقانی و تحتانی تقسیم‌بندی می‌شود که دستگاه ادراری فوقانی حاوی دو عدد کلیه و دو عدد حالب بوده و دستگاه ادراری تحتانی از مثانه و مجرای ادراری تشکیل شده است.
دلیل عفونت ادراری چیست؟
دستگاه ادراری به گونه‌ای ساخته شده است که معمولا از ورود باکتری‌های مهاجم جلوگیری می‌کنند، اما در برخی از موارد این باکتری‌ها از دیوار دفاعی دستگاه ادراری عبور کرده و از طریق مجاری ادراری وارد آن شده و سپس وارد مثانه خواهد شد. مواردی نیز منجر به آسان‌تر شدن ورود این باکتری‌ها به دستگاه ادراری می‌شود، مواردی مانند استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری توسط خانم‌ها، سنگ کلیه، غیرعادی بودن یا اختلالات دستگاه ادراری، پروستات بزرگ شده، ضعف در سیستم ایمنی بدن و چنین مواردی منجر به بالا بردن احتمال ریسک ابتلا به بیماری عفونت ادراری در افراد خواهد شد.
عوارض ابتلا به عفونت ادراری
در صورت انجام اقدامات درمانی مناسب و به موقع در صورتی ابتلا به عفونت دستگاه ادراری هیچ مشکل جدی برای فرد مذکور به وجود نخواهد آمد، اما در صورت بی‌توجهی و درمان نکردن این بیماری می‌تواند منجر به عوارض جبران ناپذیری همانند وارد شدن آسیب جدی به کلیه برای فرد به وجود آید و یا به عفونتی عود کننده تبدیل شده و هرچند وقت یکبار دوباره به سراغ فرد بیاید.
علائم عفونت ادراری
یکی از متداول‌ترین نشانه‌های عفونت ادراری تکرر ادرار است، البته در برخی از مواقع نیز این بیماری بدون اینکه از خود نشانه‌ای برجای گذارد در دستگاه ادراری فرد ایجاد می‌شود، یکی از بهترین راه‌های تشخیص این بیماری آزمایش‌های دوره‌ای ادرار است، در ادامه به بررسی علائم این بیماری به تفکیک در مردان و زنان می‌پردازیم.
علائم عفونت دستگاه ادراری در زنان
زنان به دلیل نوع ساختاری دستگاه ادراری خود بیش از مردان به این بیماری دچار می‌شوند علت آن هم کم بودن فاصله مجاری ادرار آن‌ها از ورودی واژن می‌باشد. مشهورترین علائمی که در هنگام ابتلا زنان به این بیماری در آن‌ها دیده می‌شود درد لگن به خصوص در مرکز لگن و اطراف نواحی استخوانی شرمگاهی آن‌ها می‌باشد. این نوع عفونت در خانم‌ها معمولا در مجاری ادراری یا مثانه آن‌ها ایجاد می‌شود، در کنار درد لگن می‌تواند علائمی همچون تکرر ادرار، سوزش و ناراحتی در ناحیه پایین شکم نیز داشته باشد دیگر علائمی که می‌توان در این مورد به آن اشاره کرد به شرح ذیل می‌باشد:
- درد هنگام خروج ادرار
- تکرر ادرار
- سوزش ادرار
- وجود خون در ادرار
- وجود چرک در ادرار
- بوی بد ادرار
- تغییر رنگ ادرار
علائم عفونت دستگاه ادراری در مردان
در آقایان به دلیل بلند بودن مجرای ادراری آن‌ها و همچنین فاصله‌ای که با سوراخ مقعد دارد احتمال ابتلا به این نوع از عفونت نسبت به زنان کاهش می‌یابد و در صورتی که این عفونت در مردان ایجاد شود علائمی مشابه با آنچه در ادامه به آن می‌پردازیم خواهد داشت:
- تکرر ادرار
- سوزش ادرار
- ناتوانی در نگه داشتن ادرار و احساس اضطراری برای ادرار
- تغییر رنگ ادرار و تیره شدن آن
- بوی بد ادرار
- تب متوسط
- مشاهده خون درون ادرار
- در صورت ابتلا فرد به پروستات، به وجود آمدن مشکل در هنگام ادرار
درمان عفونت ادراری
مرسوم‌ترین درمان برای عفونت ادراری استفاده از آنتی‌بیوتیک است, البته نوع آنتی‌بیوتیک و مدت زمان مصرف آن باید حتما توسط پزشک متخصص با توجه به باکتری‌های موجود در ادرار و همچنین سابقه بیماری در فرد مشخص می‌شود، همچنین در صورت وجود سوزش و درد در هنگام ادرار پزشک برای بیمار مسکن تجویز خواهد کرد.
نکته حائز اهمیت در این بین توجه به این مسئله است که ممکن از چند روز پس از شروع درمان علائم بیماری از بین برود، اما نباید مصرف داروهای خود را قطع کنید، چرا که عفونت به طور کامل از بین نرفته و لازم است تا از بین رفتن کامل عفونت داروهای خود را در دوره مشخص شده توسط پزشک به طور کامل مصرف کنید. در صورتی که فرد به عفونت بسیار شدید مبتلا شده باشد ممکن است تجویز پزشک آنتی‌بیوتیک‌های تزریقی و یا حتی بستری شدن در بیمارستان باشد.
