خاوری با بیان اینکه کاردرمانی در ایران بیش از 50 سال سابقه دارد، گفت: "امروز حدود 6000 فارغالتحصیل کاردرمانی داریم، در حالی که بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر یک کاردرمانگر، باید 7000 کاردرمانگر دیگر وجود داشته باشد." این عدم تعادل نشاندهنده نیاز جدی به جذب و آموزش کادر درمانی جدید است.
وی توضیح داد که کاردرمانگران در بازتوانی فیزیکی و حرفهای افراد ناتوان نقش بسزایی دارند و با استفاده از تکنیکهای خلاقانه، میتوانند به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به بیماریهایی نظیر فلج مغزی و سکته مغزی کمک کنند.
رئیس انجمن کاردرمانی همچنین به حوزههای مختلف فعالیت این حرفه اشاره کرد. به گفته او، کاردرمانگران در زمینههای بازی، خواب، شغل، آموزش، فعالیتهای روزمره، مشارکت اجتماعی و مراقبت از خود خدمات ارائه میدهند. "در هر یک از این حوزهها اگر اختلالی ایجاد شود، کاردرمانی میتواند به بهبود شرایط کمک کند."
خاوری تأکید کرد که اصلاح سبک زندگی یکی از وظایف کلیدی کاردرمانگران است و افزود: "افرادی که به دلیل مشکلات جسمی یا روانی قادر به انجام فعالیتهای روزمره نیستند، میتوانند از خدمات کاردرمانی بهرهمند شوند."
او همچنین نگرانی خود را از افزایش مهاجرت کاردرمانگران ابراز کرد و دلیل آن را شرایط بهتر و آگاهی بیشتر از این رشته در کشورهای توسعهیافته عنوان کرد. وی به مشکلات بیمهای نیز اشاره کرد و گفت: "بیماریهای مربوط به کاردرمانی معمولاً تحت پوشش بیمه قرار نمیگیرند و این امر برای خانواده بیماران مشکلات جدی به وجود میآورد."
خاوری خواستار توجه دولت به پوشش بیمهای خدمات کاردرمانی شد و گفت: "با توجه به سالمندی جمعیت و نیاز مبرم به خدمات توانبخشی، لازم است که دولت تدابیری برای پوشش بیمههای پایه در این زمینه اتخاذ کند."
نرگس قمری، دبیر اجرایی بیست و پنجمین کنگره کاردرمانی ایران، نیز در این نشست گفت: "دانش کار درمانی در ایران با استانداردهای جهانی برابری میکند، اما به دلیل شرایط نامناسب کاری، تمایل به مهاجرت در میان فارغالتحصیلان این رشته افزایش یافته است."
قمری از برگزاری کنگرهای در 9 آبان در کتابخانه ملی خبر داد و هدف آن را تبادل تجربیات و تازههای علمی در زمینه کاردرمانی دانست. موضوعاتی از قبیل اختلالات عصبی تکاملی، توانبخشی شناختی و مشکلات بلع در این کنگره مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
این هشدارها و تأکیدات بر ضرورت وجود کاردرمانگران در جامعه، نشاندهنده نیاز فوری به توجه بیشتر به این حوزه و حمایت از متخصصان آن است. به نظر میرسد اقدامات جدی برای بهبود شرایط کار و بیمهای این متخصصان میتواند به بهبود کیفیت زندگی بسیاری از بیماران و افراد نیازمند کمک در جامعه منجر شود.
