- مینیسک هر دو پا پاره شده و هرچه زودتر باید جراحی شوید، هر پا جدا عمل می‌شود و حدود شش هفته باید استراحت مطلق داشته باشید.
حجم بالای مشغله و روزمرگی امکان هیچ استراحتی را به ذهن من راه نمی‌داد، ناراحت و نالان بودم و به دنبال پزشک دیگری گشتم، در اینترنت جست‌وجو کردم که با کلینیک دکتر... روبه‌رو شدم، سایتشان را چک کردم و آمار جالبی دیدم، رضایت صددرصدی، بهبود 98 درصدی و همین به‌به و چه‌چه‌ها که ما چقدر خوبیم! وقت گرفتم و در همان چند ساعت معطلی، می‌دیدم که هرکس وارد اتاق پزشک می‌شود و بیرون می‌آید، وارد اتاقی دیگر می‌شود، برایم عجیب بود، در اتاق دوم چه می‌کنند؟ اسمم خوانده شد، به همراه من یک دختر جوان هم وارد مطب شد، تصور کردم از آن پزشک‌هایی است که دو تا دو تا مریض می‌بیند، ولی دختر جوان در سوی دیگر اتاق ساکت و آرام نشسته بود. دکتر معاینه‌ام نکرد و به سرعت نگاهی به امآرآی انداخت و بعد از شنیدن صحبت‌های من، او هم بر این باور بود که مینیسک هر دو زانویم پاره شده، اما... اما عمل اولین راهکار نیست و خانم راهنماییتان می‌کنند. دختر جوان ما را به اتاق دوم برد، همان که اکثر بیماران بعد از اتاق پزشک به آنجا می‌رفتند و چند دقیقه‌ای برایمان صحبت کرد، تزریق پی‌آرپی، بهبود کامل، بدون استراحت، مانند روز اول بدوید، شما اورژانسی هستید، اگر الان انجام ندهید در روزگار پیری انگشت حسرت بر دهان می‌مانید، 16 میلیون، ناقابل. برق از کله‌مان پرید، از او اصرار و از من اجازه زمانی برای تأمل و تفکر، موبایلم را برداشتم و به سایت بیمه تکمیلی مراجعه کردم، می‌توانستم تزریق پی‌آرپی را در کلینیک‌های طرف قرارداد انجام دهم، اما هرچه گشتم چیزی نیافتم، دختر جوان رهایم نمی‌کرد، دائم نزدیکم می‌آمد و از اورژانسی بودن زانوهایم می‌گفت، از اینکه درمان را جدی بگیرم تا بعدا حسرت نخورم، موضوع بیمه تکمیلی و هزینه زیاد را عنوان کردم، گفت چون شمایید، دو میلیون تومان تخفیف می‌دهیم، این را که گفت، شک کردم، برای چه باید به من تخفیف می‌داد؟ تشکر کردم و گفتم برای پی‌آرپی نیاز به تفکر بیشتری دارم و خواستار نسخه داروها شدم، گفت داروهایتان در صورتی تأثیر دارد که پی‌آرپی را انجام دهید، گفتم ان‌شاءالله به زودی انجام می‌دهم، منتها جایی که بیمه‌ام بپذیرد. گفت تنها در صورتی که اینجا انجام دهید، نسخه داروها را به من خواهد داد. دست خالی از آنجا خارج شدم، با پاهایی دردناک، چندین ساعت معطلی در هوای آلوده، پر از استرس از اورژانسی بودن وضعیتم و حتی بدون نسخه‌ای عادی، انگار این‌همه راه آمده بودم فقط نگاهی به صورت ماه دکتر بیندازم و ویزیتی پرداخت کنم و بروم! از آنجا که هیچ مرکز درمانی تلفن‌هایم را پاسخ نداد، مجبور شدم به صورت حضوری به چند مرکزی که در سایت نوشته بود خدمات پاراکلینیکی دارند مراجعه کنم و در کمال تعجب با قیمتی کمتر از نصف کلینیک دکتر... مواجه شدم. حتی مطب‌های خصوصی هم قیمت تزریق پی‌آرپی‌شان در حدود شش تا هفت میلیون تومان بود. به پزشک دیگری مراجعه کردم که حداقل دارویی بدهد تا کمی دردم تسکین پیدا کند، پزشک سوم با دقت معاینه‌ام کرد و چند سؤال پرسید و بعد هم تمامی عکس‌های امآرآی را در کامپیوترش بررسی کرد و فقط به جواب اکتفا نکرد و گفت مینیسک پاهای شما سالم است، کمی سائیدگی کشکک زانو دارید که با چند جلسه فیزیوتراپی و دارو برطرف می‌شود و اصلا نیازی به پی‌آرپی ندارید! چنین هم شد، مشکل من با 10 جلسه فیزیوتراپی حل شد.
اما سؤال اینجاست که در شهر تهران، چرا هیچ نظارتی بر قیمت‌های خدمات پاراکلینیکی در برخی مراکز نیست؟ منظور از شهر تهران، مرکزیت بود، اینکه نظارت بر شهری دور مدنظر نیست! مینیسک پاره و تجویز تزریق پی‌آرپی را می‌گذاریم پای اشتباهات پزشکی، اما چرا یک کلینیک بزرگ که شاید دو طبقه و چند واحد یک آپارتمان در شمال شهر را به خود اختصاص داده است و بیش از صد نفر در آنجا منتظر ویزیت و درمان بودند، نباید یک نظارتی روی قیمت خدماتش باشد؟ آیا باید به خاطر نبود نظارت سازمان نظام پزشکی روی درمان، مانند خرید موبایل یا لباس، بگوییم من می‌روم یک دوری می‌زنم، تا چه ساعتی هستید، برمی‌گردم، بعد برویم از چند جا قیمت بگیریم و مناسب‌ترین قیمت را برای درمان انتخاب کنیم؟ اگر تفاوت قیمت روی یکی دو میلیون تومان هم بود، می‌گفتیم که شاخه گلی توی مطب گذاشته‌اند و ملحفه یکبار مصرف دارد و چشم‌های دکترش هم آبی است و اغماض می‌کردیم، اما دو برابر، آن‌هم 16 میلیون و در یک طیف وسیع که هرکس از اتاق ویزیت بیرون بیاید مستقیم برود برای پی‌آرپی، از آن داستان‌های ترسناک روزگار ماست./شرق
