به گزارش شفا آنلاین:اکنون پزشکان با روش جدید و عجیبی، ابتدا یک بینی جدید روی ساعد دست او رشد دادند و سپس آن را به صورتش پیوند زدند. سال ۲۰۱۳، بیمار اهل تولوز، فرانسه به دلیل سرطان حفره بینی با رادیوتراپی و شیمی درمانی تحت درمان قرار گرفت و در‌نهایت بخشی از بینی خود را از دست داد. با این حال، او موفق شد تا سال‌ها بدون آن زندگی کند. اما ماجرا زمانی عجیب‌تر می‌شود که بدانید اکنون به لطف فناوری‌های نوظهور پزشکی، به این بیمار بینی پیوند زده شده که خودش آن را بزرگ کرده است
هشت سال پیش زنی در فرانسه بخش زیادی از بینی خود را در طول درمان سرطان از دست داد. اکنون پزشکان با روش جدید و عجیبی، ابتدا یک بینی جدید روی ساعد دست او رشد دادند و سپس آن را به صورتش پیوند زدند.
سال 2013، بیمار اهل تولوز، فرانسه به دلیل سرطان حفره بینی با رادیوتراپی و شیمی‌درمانی تحت درمان قرار گرفت و در‌نهایت بخشی از بینی خود را از دست داد. با این حال، او موفق شد تا سال‌ها بدون آن زندگی کند. اما ماجرا زمانی عجیب‌تر می‌شود که بدانید اکنون به لطف فناوری‌های نوظهور پزشکی، به این بیمار بینی پیوند زده شده که خودش آن را بزرگ کرده است!
ساخت بینی جدید و پیوند آن به صورت بیمار
ابتدا، یک بینی سفارشی که از مواد زیستی پرینت سه بعدی برای جایگزینی غضروف ساخته شده، توسط پزشکان روی ساعد بیمار کاشته شده است. همچنین برای پوشاندن بینی جایگزین، آنها از پوست شقیقه بیمار استفاده کرده‌اند. این زائده به مدت دو ماه روی ساعد او رشد کرد و سپس به صورت بیمار پیوند زده شد.
در ماه سپتامبر، جراحان گوش، حلق و بینی (ENT) و دهانه رحم بیمارستان دانشگاه تولوز و مؤسسه کلودیوس رگاود از جراحی میکروسکوپی برای اتصال رگ‌های خونی ساعد دست به رگ‌های صورت استفاده کردند و با موفقیت بینی را پیوند زدند.
آن‌طور که پزشکان به نشریه Evening Standard توضیح داده‌اند، بیمار پس از 10 روز بستری در بیمارستان و سه هفته مصرف آنتی بیوتیک، اکنون وضعیت بسیار خوبی دارد. همچنین خود بیمار نیز اعلام کرده که به کمک بینی جدید خود میتواند بهتر نفس بکشد و گیاهان باغش را بو کند. با این وجود، هنوز برای ایجاد احساس در اندام جدید، یک عمل جراحی دیگر باید روی او انجام شود.
دانشمندان همچنین توضیح داده‌اند که این نوع از بازسازی تاکنون در چنین ناحیه شکننده‌ای از بدن که دارای عروق ضعیفی است، انجام نشده. علاوه بر این، تکنیک جدید همچنین محدودیت‌های ارائه‌شده توسط روش‌های پیوند عضله سنتی را دور می‌زند.
