آزمایش ایمونوگلوبولین خون

• نمونه هايی كه در حرارت 37 درجه سانتیگراد  يا بيشتر از آن قرار می گیرند باعث كاهش كاذب در سطوح IgM می شوند. مصرف داروهايی نظير كلروپرومازين سبب افزايش IgM در سرم و مصرف كاربامازپين، املاح طلا و دكستران موجب كاهش IgM در سرم می شوند.

• همچنین سرم ليپميك باعث تداخل در نتايج تست می شود.

• شرایطی که ممکن است میزان پروتئین را در بدن شما کاهش دهد، از جمله :

بیماری کلیوی

سوختگی های جدی

برخی اختلالات سوء جذب

سوء تغذیه

• شرایطی که بر توانایی شما در ساخت ایمونوگلوبولین ها تأثیر می گذارد، از جمله:

عوارض ناشی از دیابت

نارسایی کلیه

یک بیماری ژنتیکی که شما با آن متولد شده اید، مانند اختلال رایج نقص ایمنی متغیر (CVID)

• برخی از علل احتمالی سطوح بالای یک یا چند ایمونوگلوبولین عبارتند از:

یک بیماری خود ایمنی

هپاتیت

سیروز

یک عفونت مزمن

• سرطان های خاص این سرطان ها اغلب باعث سطح بسیار بالایی از یک نوع ایمونوگلوبولین و سطوح پایین برای انواع دیگر می شوند:

مولتیپل میلوما

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)

لنفوم

ماکروگلوبولینمی والدنستروم

اگر سطح ایمونوگلوبولین شما نرمال نیست، همیشه به این معنی نیست که شما شرایطی دارید که نیاز به درمان دارد. برخی داروها می توانند بر نتایج شما تأثیر بگذارند. اگر در مورد نتایج خود سؤالی دارید، با ارائه دهنده خود صحبت کنید.

• ارائه دهنده شما سطوح IgM، IgG و IgA شما را با هم مقایسه می کند. بسته به اینکه کدام ایمونوگلوبولین بالا یا پایین باشد، علائم شما و هر شرایطی که ممکن است داشته باشید، نتایج شما می تواند معانی مختلفی داشته باشد. آزمایش خون ایمونوگلوبولین ها به تنهایی نمی تواند هیچ شرایطی را تشخیص دهد. بنابراین اگر نتایج شما طبیعی نیست، احتمالاً به آزمایشات بیشتری نیاز دارید تا بفهمید چه چیزی بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد.

• ایمونوگلوبولین A: افزایش سطح ایمونوگلوبولین A می تواند نشانه ی نقص‌های ایمنی در بدن مانند سندرم ویسکوت آلدریچ، آرتریت روماتوئید (التهاب در مفاصل)، بیماری مزمن کبد، عفونت های شدید دستگاه تنفسی، عفونت‌های دستگاه تناسلی و ادراری باشد. همچنین سطح IgA در افراد مبتلا به نقص های ژنتیکی، نقص ایمنی اولیه و سندرم نفروتیک (نشت پروتئین از خون به داخل ادرار) پایین است.

مصرف داروهای پنی سیلامین، فنی توئین، ضدبارداری، والپروئیک اسید، کاربامازپین، دکستران، استروژن، املاح طلا و متیل پردنیزولون سبب تداخل در آزمایش و در نتیجه کاهش سطح IgA می شوند.

• ایمونوگلوبولین G: افزایش سطح ایمونوگلوبولین G در نتیجه آزمایش می تواند نشانه ی بیماری مزمن کبدی، برخی از عفونت های انگلی، عود کردن عفونتی قدیمی، لوپوس اریتروماتوز SLE (بیماری مزمن خودایمنی)، آرتریت روماتوئید، سندرم شوگرن (اختلال در عملکرد غدد برون‌ریز) و مولتیپل اسکلروزیس (MS) باشد.

معمولاً در افراد مبتلا به بیماری پوستی پمفیگوس (ایجاد تاول و زخم بر روی غشای مخاط های بدن مثل دهان یا آلت تناسلی)، سندرم نفروتیک، دیستروفی میوتونیک (ضعف عضلانی)، نقص ایمنی مرکب شدید SCID (از بین رفتن لنفوسیت های B و T) نقص ایمنی متغیر شایعCVID  (کمبود آنتی‌بادی)، سندرم ویسکوت آلدریچ (نقص در برخی از سلول های ایمنی بدن) و ایدز سطح IgG پایین است.

همچنین اگر داروهایی نظیر نیتروفورانتوئین، پروپیل تیواوراسیل، آسپاراژیناز، متادون و متیل‌دوپا را مصرف می‌کنید، باید بدانید که این داروها سبب افزایش سطح IgG و مصرف داروهای متیل پرونزوتون، اورانوفین (املاح طلا) و دکستران موجب کاهش این آنتی بادی در نتیجه آزمایش می شوند.

• ایمونوگلوبولین M: افزایش سطح IgM در خون، نشانه ی یک بیماری جدید، عفونت های ویروسی یا پاسخ اولیه بدن در برابر عفونت‌های انگلی و باکتریایی است.

در افرادی که مبتلا به بیماری های عروق کلاژن (واسکولار کلاژن)، سندرم نفروتیک و سارکوئیدوز مزمن (التهاب در گره‌های لنفاوی، ریه‌ها، کبد، و چشم‌ها) هستند، معمولاً سطح IgM در نتیجه آزمایش بالا نشان داده می شود.

پایین بودن سطح IgM نیز می تواند نشانه ی نقص سیستم ایمنی بدن، بیماری ایمنی هومورال و مولتیپل‌میلوما باشد. همچنین افرادی که سطح IgM آن ها پایین است، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های لنفوم هستند.

توجه داشته باشید که مصرف داروهایی مانند کلروپرومازین باعث افزایش IgM و مصرف کاربامازپین و دکستران موجب کاهش IgM در سطح خون و در نتیجه اختلال در جواب آزمایش می شوند.

• ایمونوگلوبولین E: افزایش سطح ایمونوگلوبولین E، معمولاً در نتیجه یک بیماری آلرژیک رخ می دهد که پزشک برای شناسایی نوع آلرژن، آزمایش ایمونوگلوبولین E را تجویز می کند.

به طورعمده افزایش سطح IgE با ابتلا به برخی از بیماری ها مانند درماتیت آتوپیک (یک بیماری پوستی طولانی مدت)، عفونت های انگلی، اگزما، آسم، تب یونجه، سندرم ویسکوت‌ آلدریچ و سندرم هایپر ایمونوگلوبولین (یک اختلال نادر مادرزادی در سیستم ایمنی) در ارتباط است.

همچنین پایین بودن سطح ایمونوگلوبولین E، می تواند نشانه ی کمبود پادتن (آگاماگلوبولینمی) در خون، نئوپلاسم بدخیم (تومور) و اختلال آتاکسی تلانژکتازی (یک اختلال ارثی و نادر در سیستم ایمنی) باشد.

توجه داشته باشید که کم یا زیاد بودن یکی از انواع ایمونوگلوبولین‌ها، به معنی ابتلا به بیماری نیست و احتمال اینکه آزمایش های دیگر توسط ایمونوفیکساسیون انجام گیرد تا مشخص شود که آیا ایمونوگلوبولین ناشی از کلون های یک سلول پلاسماسل غیر‌طبیعی است یا خیر، زیاد خواهد بود.

• چرا به آزمایش خون ایمونوگلوبولین نیاز دارم؟

اگر علائمی دارید که به این معنی است که سطح ایمونوگلوبولین شما بسیار پایین است، ممکن است به این آزمایش نیاز داشته باشید. اگر ایمونوگلوبولین های شما خیلی کم باشد، نقص ایمنی دارید.

علائم سطوح پایین ایمونوگلوبولین ها معمولاً شامل داشتن عفونت های متعدد و مکرر و سایر مشکلات است، مانند:

عفونت های سینوس، گلو و گوش

عفونت های تنفسی، مانند ذات الریه و برونشیت

اسهال

عفونت های جدی ناشی از میکروب ها که معمولاً در افراد سالم مشکلی ایجاد نمی کنند، مانند:

سیتومگالوویروس (ویروس مربوط به آبله مرغان)

عفونت قارچی در دهان، چشم یا دستگاه گوارش (برفک دهان)

اگر نقص ایمنی در خانواده شما وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به آزمایش ایمونوگلوبولین داشته باشید، یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما فکر می کند ممکن است در ساخت سطوح طبیعی ایمونوگلوبولین ها مشکل داشته باشید.

همچنین اگر ارائه دهنده شما فکر می کند که ممکن است سطوح بالایی از ایمونوگلوبولین های ناشی از یک بیماری خودایمنی یا سرطانی را داشته باشید که بر خون، مغز استخوان و/یا سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد، ممکن است به این آزمایش نیاز داشته باشید. این سرطان ها ممکن است باعث ایجاد سطح بسیار بالایی از ایمونوگلوبولین های خاص شوند. اما آن ایمونوگلوبولین ها به طور معمول کار نمی کنند. بنابراین، حتی اگر سطوح شما بالا است، ممکن است عفونت های مکرر و سایر علائم سطح پایین ایمونوگلوبولین را داشته باشید.

اگر علائم شما نشان می دهد که یک بیماری ایمنی ممکن است بر ستون فقرات یا مغز شما تأثیر بگذارد، ارائه دهنده شما ممکن است آزمایش ایمونوگلوبولین را روی نمونه مایع مغزی نخاعی (CSF) شما تجویز کند. اگر علائم شما شامل سرماخوردگی مکرر، عفونت سینوسی یا اسهال باشد، بزاق شما ممکن است برای سطح IgA آزمایش شود.

از اطلاعات موجود در این مقاله نباید به عنوان جایگزین نظر حرفه ای پزشک استفاده شود. اگر در مورد سلامتی خود سوالی دارید حتما با پزشک خود تماس بگیرید.