خشونت علیه زنان؛ یکی از رایج‌ترین موارد نقض حقوق بشر

شفاآنلاین>سلامت>برگزاری مجمع جهانی زنان پس از سه سال وقفه، به‌رسمیت شناخته شدن زنان حامی صلح در مومباسا، گردهمایی زنان بومی منیتوبا در پایتخت، علل و پیامدهای خشونت علیه زنان را در این خبر می‌خوانید.
 
 به گزارش شفاآنلاین:ژاپن پس از سه سال وقفه در سوم دسامبر سال جاری مجمع جهانی زنان را برگزار می‌کند و در آن به موضوع توانمندسازی زنان در مواجهه با همه‌گیری کووید -۱۹ و سایر اختلالات به وجود آمده در ثبات جهانی می‌پردازد.

مجمع جهانی زنان WAW برای نخستین بار در سال ۲۰۱۴ و به پیشنهاد نخست‌وزیر وقت ژاپن برگزار شد. از آن زمان کنفرانس‌های این مجمع با هدف ایجاد بستری ژاپنی برای تبادل نظر در مورد چگونگی دستیابی جامعه بین‌المللی به برابری جنسیتی انجام گرفت اما برگزاری یک کنفرانس به‌خودی‌خود تفاوتی ایجاد نمی‌کند و این زنان و مردان شرکت‌کننده در آن هستند که منجر به ایجاد تفاوت‌ها می‌شوند. این مجمع طی سال‌های متمادی پذیرای چهره‌های سرشناس و محبوبی از میان زنان سراسر دنیا هر مقام و منصبی بوده است که راه را برای بررسی چالش‌های مطروحه در مجمع جهانی زنان هموار کردند. بسیاری از این زنان به‌رغم مواجهه با تهدیدهایی که به‌واسطه متولد شدن و زندگی در کشوری با سنت‌های خاص برای آن‌ها وجود دارد هرگز از هدف و حمایت از پیام‌های قدرتمند خود دست نکشیده و سعی کردند جهان را متحول کنند.

به رسمیت شناخته شدن زنان حامی صلح در مومباسا

دولت شهری مومباسا با گروه‌های لابی حقوق بشر برای راه‌اندازی برنامه اقدام محلی خود با هدف به‌رسمیت‌شناختن نقش زنان در ایجاد صلح همکاری می‌کند. مومباسا اعلام کرد که با مشارکت مرکز آموزش ساحلی (COEC) و دستور کار حقوق بشر (HURIA)، سندی تنظیم کرده است که انتظار می‌رود به زنان مدافع حقوق بشر قدرت دهد و نقش آن‌ها را به‌رسمیت بشناسد.

مدیر اجرایی COEC، اظهار کرد که برنامه عملی این سند بر پنج رکن شامل «مشارکت و قدردانی»، «حفاظت»، «پیشگیری»، «کمک‌رسانی»، «حمایت روانی-اجتماعی» و «تعهد و منابع» استوار است.

مسئول تیم صلح و امنیت زنان سازمان‌ملل‌متحد خاطرنشان کرد که راه‌اندازی این طرح عملی یک قطع‌نامه مهم محسوب می‌شود که در طول قطع‌نامه ۱۳۲۵ شورای امنیت سازمان‌ملل در مورد زنان، صلح و امنیت به‌تصویب رسیده است و هدف آن ترویج مشارکت معنادار و فعالانه زنان در روند صلح و امنیت است، نه این‌که آن‌ها صرفاً به‌عنوان بازماندگان یا نجات‌یافتگان صرف دیده شوند.
گردهمایی زنان بومی منیتوبا در پایتخت

مجمع سران جنوبی منیتوبا در روزهای بیست‌وهشتم و بیست‌ونهم نوامبر ۲۰۲۲ میزبان رویداد گردهمایی زنان در مورد بازسازی ملت بود که در وینیپگ، پایتخت استان منیتوبا برگزار شد و زنان بومی را گرد هم آورد تا درباره نقش خود به‌عنوان رهبر و سازندگان ملت و جامعه بحث کنند چراکه در منیتوبا بیشتر زنان بومی نقش‌های رهبری را بر عهده دارند و در این مجلس گرد هم آمدند تا نقش‌های خود را به‌عنوان رهبر و ملت‌ساز اولین ملل مورد بررسی قرار دهند. اولین ملل یا اولین مردمان به مردم بومی گروه‌های قومی اشاره دارد که نخستین ساکنان شناخته‌شده یک منطقه هستند.

مدافعان زنان و دختران بومی منیتوبا برگزاری چنین رویدادهایی را بسیار مهم معرفی کردند، چرا که باعث می‌شود صدای زنان بومی شنیده شود و رویداد حاضر با شنیده شدن صدای این زنان پس از مدت‌زمانی طولانی همراه بود. برگزاری گردهمایی مذکور در روزهای پایانی نوامبر برای منیتوبا بسیار حائز اهمیت و به‌موقع بود چرا که به‌تازگی بسیاری از زنان بومی منطقه به‌طور فزاینده‌ای در نقش‌های رهبری جامعه ظاهر شده‌اند.

علل و پیامدهای خشونت علیه زنان

خشونت علیه زنان یکی از رایج‌ترین موارد نقض حقوق بشر است و ریشه در نبود تعادل قدرت بین جنسیت‌ها دارد. هرچند این خشونت نوعی مشکل شخصی تلقی می‌شود، پیامدهای ناشی از آن خانواده، جامعه، اقتصاد و حتی سیاست را در بر می‌گیرد.

خشونت علیه زنان به طرق مختلف جنسی، جسمی، روانی، اجتماعی و مالی ظاهر می‌شود. زنان و دختران نه تنها به‌شیوه‌ای جنسیتی مورد تبعیض قرار می‌گیرند، بلکه اغلب در معرض انواع تبعیض‌های دیگر ازجمله نژادپرستی، هم‌جنس‌گرا هراسی یا توانایی‌گرایی قرار دارند.

عاملان خشونت علیه زنان را می‌توان در هر جامعه، ملیت، مذهب و گروه سنی با هر سطح تحصیلات یا ثروت یافت. بیشتر عاملان خشونت علیه زنان در سراسر جهان مرد هستند. عاملان تنها مسئولیت اعمال خود را بر عهده دارند و باید به دست عدالت سپرده شوند. با این حال شناخت علل ساختاری خشونت و مبارزه با آن‌ها بسیار اهمیت دارد.

خشونت برای زنان آسیب‌دیده، به عواقب جسمی، روانی، اجتماعی و حتی مرگ منجر شود. از سوی دیگر خشونت علیه زنان همیشه خشونت علیه فرزندان آن‌ها است حتی اگر به‌طور مستقیم مورد حمله قرار نگیرند. این خشونت پیامدهای گسترده‌ای نیز برای جامعه دارد، باعث کاهش بهره‌وری شرکت‌ها و آسیب به اقتصاد ملی می‌شود و جامعه هزینه‌های خشونت علیه زنان را در قالب هزینه‌های ایجاد خانه‌های امن برای زنان، پرونده‌های قضائی، مداخله پلیس و درمان‌های روانی یا پزشکی متحمل می‌شود.