تفاوت بین ترس خفیف و فوبیا در این است که فوبیا تأثیر منفی بر زندگی شما می گذارد . ترس از رابطه جنسی می تواند در ایجاد روابط عاشقانه اختلال ایجاد کند. همچنین می تواند به احساس انزوا و افسردگی منجر شود.
شفاآنلاین>سلامت جنسی>به توصیه مشاوران سلامت جنسی، مردان باید قبل از برقراری رابطه از نظر عاطفی وقت لازم را برای رفع تنش و آمادگی روحی همسر به کار گیرند. چراکه اگر یکی از زوجین در زمان برقراری روابط دچار استرس، فشار و هیجانات منفی باشد هیچ یک از طرفین احساس رضایت نخواهد داشت.به گزارش شفاآنلاین: ترس از رابطه جنسی یا صمیمیت جنسی را "ژنوفوبیا" یا "اروتوفوبیا" می‌گویند. این وضعیتی است که می تواند باعث ترس یا وحشت شدید در هنگام تلاش برای صمیمیت جنسی شود. برای برخی افراد، حتی فکر کردن به آن می تواند این احساسات را ایجاد کند.
فوبیای دیگری نیز در ارتباط با ژنوفوبیا وجود دارد که ممکن است همزمان رخ دهند:
نوسوفوبیا: ترس از ابتلا به بیماری یا ویروس
ژیمنوفوبیا: ترس از برهنگی (برهنه دیدن دیگران، برهنه دیده شدن یا هر دو)
هتروفوبیا: ترس از جنس مخالف
کویتوفوبیا: ترس از رابطه جنسی
هافوفوبیا : ترس از لمس شدن و همچنین لمس دیگران
توکوفوبیا: ترس از بارداری یا زایمان
همچنین ممکن است یک فرد از نزدیک بودن عاطفی با شخص دیگر ترس یا اضطراب کلی داشته باشد. سپس این می تواند به ترس از صمیمیت جنسی تبدیل شود.
علائم ژنوفوبیا
فوبیا شامل واکنش مشخص تری نسبت به دوست نداشتن یا ترسیدن از چیزی است. طبق تعریف، فوبیا شامل ترس یا اضطراب شدید است. آنها واکنش های فیزیکی و روانی ایجاد می کنند که معمولاً با عملکرد طبیعی تداخل می کند.
احساس فوری ترس، اضطراب و هراس هنگام قرار گرفتن در معرض منبع فوبیا یا حتی افکار منبع (در این مورد، یک برخورد جنسی)
درک اینکه ترس غیر معمول و شدید است اما در عین حال ناتوانی در به حداقل رساندن آن است
بدتر شدن علائم در صورت حذف نشدن محرک
اجتناب از موقعیتی که باعث واکنش ترس می شود
حالت تهوع، سرگیجه، مشکل تنفسی، تپش قلب، یا تعریق هنگام قرار گرفتن در معرض محرک
علل ژنوفوبیا
همیشه مشخص نیست که چه چیزی باعث فوبیا می شود. اگر علت خاصی وجود دارد، ابتدا درمان آن علت مهم است. علل مختلف ژنوفوبیا ممکن است شامل مسائل فیزیکی یا عاطفی باشد:
واژینیسموس زمانی است که ماهیچه های واژن به طور غیرارادی در هنگام تلاش برای دخول واژینال منقبض می شوند. این اتفاق می تواند مقاربت را دردناک یا حتی غیرممکن کند. چنین درد شدید و مداومی می تواند منجر به ترس از صمیمیت جنسی شود.
اختلال نعوظ (ED) مشکل در به دست آوردن و حفظ نعوظ است. اگرچه قابل درمان است، اما ممکن است منجر به احساس خجالت، شرم یا استرس شود. ممکن است فردی مبتلا به ED نخواهد آن را با شخص دیگری به اشتراک بگذارد. بسته به شدت احساسات، ممکن است فرد از صمیمیت جنسی بترسد.
کودک آزاری یا سوء استفاده جنسی می تواند باعث اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود و بر نحوه نگاه شما به صمیمیت یا رابطه جنسی تأثیر بگذارد. در حالی که هر بازمانده از سوء استفاده به PTSD یا ترس از رابطه جنسی یا صمیمیت مبتلا نمی شود، این موارد ممکن است بخشی از ترس برخی افراد از رابطه جنسی باشد.
برخی از افراد در مورد اینکه آیا در رختخواب "خوب" هستند یا خیر، عصبی هستند. این می تواند باعث ناراحتی شدید روانی شود و باعث شود که آنها به دلیل ترس از تمسخر یا عملکرد ضعیف از صمیمیت جنسی به طور کامل اجتناب کنند.
شرم از بدن و همچنین خودآگاهی بیش از حد نسبت به بدن، می تواند بر رضایت جنسی تأثیر منفی بگذارد و باعث اضطراب شود. برخی از افراد مبتلا به شرم شدید بدن یا بدشکلی (بدن را معیوب می بینند، اگرچه از نظر سایر افراد طبیعی به نظر می رسد) ممکن است به دلیل عدم لذت و شرم شدیدی که برای آنها به ارمغان می آورد، از صمیمیت جنسی به طور کلی اجتناب کنند یا از آن ترس داشته باشند.
اگر مواردی مانند واژینیسموس وجود داشته باشد، می توان آن را درمان کرد. درد هنگام مقاربت شایع است. اگر درمان نشود، ممکن است منجر به ترس یا اجتناب از رابطه جنسی شود.
اگر یک علت فیزیکی شناسایی شود، درمان به موضوع خاص بستگی دارد و سپس می توان به هر مولفه عاطفی همراه آن پرداخت.
درمان فوبیا معمولاً شامل روان درمانی است. نشان داده شده است که انواع مختلف روان درمانی برای فوبیاها مفید هستند، از جمله درمان شناختی رفتاری (CBT) و مواجهه درمانی.
CBT شامل کار بر روی ایجاد راه‌های جایگزین برای تفکر در مورد فوبیا یا موقعیت است؛ فرد در طول درمان تکنیک‌هایی را برای رسیدگی به واکنش‌های فیزیکی به محرک یاد می‌گیرد.
یک درمانگر جنسی نیز می تواند برای مقابله با ژنوفوبیا مفید باشد. نوع درمان در جلسات فردی تا حد زیادی به علل زمینه‌ای فوبیا و موقعیت خاص بستگی دارد.
تفاوت بین ترس خفیف و فوبیا در این است که فوبیا تأثیر منفی بر زندگی شما می گذارد . ترس از رابطه جنسی می تواند در ایجاد روابط عاشقانه اختلال ایجاد کند. همچنین می تواند به احساس انزوا و افسردگی منجر شود. فوبیا بسته به شرایط با روش های درمانی مختلف نظیر دارو قابل درمان است.
یک پزشک می تواند معاینه ای انجام دهد تا ببیند آیا ترس شما از رابطه جنسی دارای مولفه فیزیکی است یا خیر و اگر چنین است، به درمان آن کمک کند.
اگر هیچ جنبه فیزیکی زمینه ای وجود نداشته باشد، پزشک شما می تواند منابع و ارجاع به درمانگران متخصص در فوبیا را به شما پیشنهاد دهد.
به توصیه مشاوران سلامت جنسی، مردان باید قبل از برقراری رابطه از نظر عاطفی وقت لازم را برای رفع تنش و آمادگی روحی همسر به کار گیرند چراکه اگر یکی از زوجین در زمان برقراری روابط دچار استرس، فشار و هیجانات منفی باشد هیچ یک از طرفین احساس رضایت نخواهد داشت.
بسیاری از دختران جوان که تازه ازدواج می کنند به دلیل یک ترس ناخوداگاه از رابطه جنسی و از دست دادن بکارت دچار اضطراب و استرس می شوند و به همین دلیل در هنگام رابطه جنسی دچار انقباض شدید مجرای تناسلی می شوند و برقراری رابطه جنسی و دخول بسیار سخت و حتی غیر ممکن می شود.
ترس یا فوبی جنسی به یک حالت روانی اطلاق می شود که در آن حالت زن و ندرتا" مرد از برقراری ارتباط جنسی یا مقاربت جنسی می هراسد. گاهی اوقات این اختلال یا فوبی به حدی شدید است که مشاهده شده سالها پس از ازدواج هنوز رابطه زناشویی برقرار نمی شود (به وفور مشاهده شده است). گاهی اوقات حتی جراحی صورت می گیرد اما باز این مشکل ارتباط وجود دارد.
بسیاری از اوقات پس از مدتی مردی که همسرش چنین مشکلی دارد نیز دچار مشکل جنسی می گردد. از جمله علل روانی این اختلال خاطرات و تجربیات تلخ گذشته می باشد که عبارتند از:
شنیدن خاطرات تلخ دیگران
افسردگی (معمولا چنین افرادی افسرده می باشند)
مورد هتک حرمت و تجاوز جنسی قرار گرفتن
به تعویق انداختن رابطه زناشویی هنگامی که برقراری ارتباط بلا مانع باشد
استرس و تاثیر آن بر سلامت جنسی
متاسفانه استرس زیاد چه به خاطر مسائل کاری و مشکلات خانوادگی و چه به علت خستگی، نداشتن تناسب اندام، ترس از ناتوانی جنسی، رابطه دردناک، هراس از بارداری و ترس از برقراری روابط زناشویی بخصوص در اوایل ازدواج باشد، می تواند آتش شور جنسی را خاموش کند. این استرس می تواند در هر سنی و برای هر دو جنس اتفاق بیفتد، ولی اغلب ابتدای ازدواج و در دوران بارداری و یائسگی زنان و در دوران سالمندی مردان شایع تر است.
امروزه ثابت شده اختلالات اضطرابی با تشدید بسیاری از بیماری ها ازجمله بیماری های قلبی، دیابت، پرفشاری خون، اختلالات گوارشی و روحی می تواند عملکرد جنسی زن و مرد را مختل کند و باعث زودانزالی، ناتوانی و بی میلی جنسی در مردان و کاهش برانگیختگی و نرسیدن به ارگاسم در زنان شود و می توان گفت استرس و اختلال های جنسی بر یکدیگر اثر متقابل دارند. یعنی استرس ممکن است به بروز مشکلات جنسی در فرد بینجامد یا بر عکس مشکلات جنسی به عنوان عاملی اضطراب آفرین بر زندگی فرد سایه بیفکند.
اما باید این حقیقت را پذیرفت که پاسخ افراد به تغییرات زندگی متفاوت است و حتی یک استرس یا مشکل کوچک هم می تواند فرد را از چند ساعت تا چند روز درگیر کند و انگیزه و انرژی بدن را برای داشتن یک رابطه زناشویی مطلوب تقلیل دهد.
استرس در روابط عاطفی و زناشویی می تواند باعث شود همسران به جای ارائه رویکردهای ارتباطی ـ عاطفی از رویکردهای ارتباطی ـ اجتنابی استفاده کنند.گاهی هم زوجین به دلیل علاقه ای که به یکدیگر دارند، اجتناب از برقراری رابطه را راه حلی مطمئن برای کاهش بحث ها و نگرانی های خود در نظر می گیرند و همه توجه و تمرکزشان را بر مسائل دیگر زندگی مانند روابط دوستانه و بین فردی، مسائل کاری و... معطوف کرده و عملا از پرداختن به روابط زناشویی پرهیز می کنند، غافل از این که استرس و اضطرابی که این گونه سرکوب می شود تاثیرهای مخربی بر عواطف و هیجان های بین فردی می گذارد و مشکل را حادتر می کند.
در این شرایط زوجین باید بلافاصله به افراد متخصص مراجعه کنند تا با بررسی و ارزیابی دقیق روابط بین فردی، علل مشکلات زناشویی شناسایی و در نهایت با ارائه درمان ها و آموزش ها مشکل حل شود. بسیاری از زوجین به دلیل این که در طول رابطه جنسی درک نمی شوند یا ترس از ارضا نشدن یا عدم ارضای طرف مقابل دارند یا اصول و روش های رابطه جنسی را نمی دانند، دچار اضطراب شده و همین باعث اختلالات جنسی در مرد یا زن می شود.
البته تحقیقات نشان داده است استرس الزاما موجب کاهش میل جنسی نمی شود و درجه آن در زنان و مردان متفاوت است. به طور مثال مردان بهتر از زنان می توانند بر استرس خود غلبه کنند، ولی زنان در شرایطی که خسته و مضطرب هستند یا آرزوها و تمایلات مختلفشان برآورده نشده است، از نظر جنسی ضعیف می شوند که به توصیه مشاوران سلامت جنسی، مردان باید قبل از برقراری رابطه از نظر عاطفی وقت لازم را برای رفع تنش و آمادگی روحی همسر به کار گیرند چراکه اگر یکی از زوجین در زمان برقراری روابط دچار استرس، فشار و هیجانات منفی باشد هیچ یک از طرفین احساس رضایت نخواهد داشت.
مشکل شایع دیگر برقراری روابط زناشویی برای اولین بار است که می تواند بسیار استرس زا باشد، بویژه اگر زوج یا زوجه آگاهی چندانی از چگونگی برقراری این روابط نداشته و به میزان کافی آموزش ندیده باشند. روابط جنسی اولیه زن و مرد اگر بخوبی انجام شود در استقبال زوجین برای برقراری مجدد این روابط و در نتیجه، داشتن زندگی جنسی رضایت بخش نقش بسزایی دارد. سعی کنید علت استرس خود را شناخته و جهت رفع آن قدم به قدم با کمک یک روانشناس عمل نمایید. همسرتان را درک کنید و به نیاز او احترام بگذارید. در روابط عاطفی خود تغییر ایجاد کنید و تلاش مشترکی را برای رفع مشکل آغاز کنید. البته بهترین راه کار برای شما مراجعه به روان درمانگر و درمانگر جنسی است.
نظرشما
آخرین اخبار