به گزارش شفاآنلاین:سرگیجه یکی از شایعترین دلایلی است که بزرگسالان به پزشک مراجعه میکنند. سرگیجه های مکرر یا سرگیجه مداوم می تواند زندگی شما را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد. اما سرگیجه به ندرت نشانه یک وضعیت تهدید کننده زندگی است. درمان سرگیجه به علت و علائم شما بستگی دارد.روش های درمانی معمولاً مؤثر هستند، اما ممکن است پس از مدتی مشکل دوباره عود کند.
افرادی که سرگیجه را تجربه می کنند ممکن است با نشانه های زیر آن را توصیف کنند:
این احساسات ممکن است با راه رفتن، ایستادن یا حرکت دادن سر تحریک شوند یا بدتر شوند.
سرگیجه شما ممکن است با حالت تهوع همراه باشد یا آنقدر ناگهانی یا شدید باشد که نیاز به نشستن یا دراز کشیدن داشته باشید. این قسمت ممکن است چند ثانیه یا چند روز طول بکشد و ممکن است حتی عود کند.
به طور کلی، در صورت بروز هر گونه سرگیجه مکرر، ناگهانی، شدید یا طولانی مدت و بدون دلیل به پزشک مراجعه کنید.
اگر سرگیجه شدید همراه با هر یک از موارد زیر را تجربه کردید، مراقبت های پزشکی اورژانسی دریافت کنید:
سرگیجه دلایل احتمالی زیادی دارد، از جمله اختلال گوش داخلی، بیماری حرکت و اثرات دارویی. گاهی اوقات نیز سرگیجه به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند گردش خون ضعیف، عفونت یا آسیب ایجاد می شود.
حس تعادل شما به ترکیب عملکرد بخش های مختلف سیستم حسی شما بستگی دارد. این موارد شامل شما موارد زیر می شود:
سرگیجه این حس کاذب است که اطراف شما در حال چرخش یا حرکت است. با اختلالات گوش داخلی، مغز شما سیگنال هایی را از گوش داخلی دریافت می کند که با آنچه چشم ها و اعصاب حسی شما دریافت می کنند سازگار نیست. سرگیجه همان چیزی است که مغز شما برای رفع سردرگمی گرفتارش می شود.
این حالت باعث ایجاد حس شدید و کوتاه اما کاذب می شود که در حال چرخش یا حرکت هستید. این اپیزودها با تغییر سریع در حرکت سر ایجاد میشوند، مانند زمانی که در رختخواب بر میگردید، مینشینید یا ضربهای به سر میبینید. BPPV شایع ترین علت سرگیجه است.
عفونت ویروسی عصب دهلیزی، به نام نوریت دهلیزی، می تواند باعث سرگیجه شدید و دائمی شود. اگر شما نیز دچار کم شنوایی ناگهانی هستید، ممکن است به لابیرنتیت مبتلا شده باشید.
این بیماری شامل تجمع بیش از حد مایع در گوش داخلی شما می شود. مشخصه آن دوره های ناگهانی سرگیجه است که تا چندین ساعت طول می کشد. همچنین ممکن است دچار کم شنوایی نوسانی، زنگ زدن در گوش و احساس گرفتگی گوش شوید.
افرادی که میگرن را تجربه می کنند ممکن است حتی زمانی که سردرد شدید ندارند، دوره های سرگیجه یا انواع دیگر سرگیجه را تجربه کنند. چنین دورههای سرگیجهای میتواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد و ممکن است با سردرد و همچنین حساسیت به نور و صدا همراه باشد.
اگر قلبتان خون کافی به مغزتان پمپاژ نکند، ممکن است احساس سرگیجه، ضعف یا عدم تعادل کنید. علل عبارتند از:
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم،متخصصان مغز و اعصاب،
سرگیجه را به دو نوع محیطی یعنی ناشی از اختلال در گوش داخلی و نوع مرکزی
که ناشی از اختلال در هسته عصب هشتم مغزی و ارتباطات و مسیرهای مرکزی آن
است، تقسیم میکنند.
دکتر فهیمه حاجیآخوندی، متخصص مغز و اعصاب
میگوید: سرگیجه یک بیماری نیست، بلکه نشانهای است که پزشک را به سمت
بیماری زمینهای و علت سرگیجه هدایت میکند. سرگیجه محیطی معمولا خوشخیم
محسوب میشود و ناشی از اختلال در مجاری نیمدایرهای دهلیز گوش داخلی است.
همچنین عفونت گوش داخلی یا عفونت عصب هشتم مغزی نیز در بروز سرگیجه محیطی
نقش دارد. خوب است بدانید که معمولا تهوع و استفراغ، وزوز گوش، کاهش شنوایی
و اختلال تعادلی با سرگیجه همراه است.
این متخصص در گفتوگو با
جامجم درباره دیگر عوامل موثر در بروز سرگیجه محیطی میافزاید: علل
دارویی، ضربه به سر و دیگر بیماریهای گوش داخلی نیز به بروز سرگیجههای
محیطی کمک میکند. خوشبختانه سرگیجه محیطی در اغلب موارد، خوشخیم و با
روشهای درمانی ساده قابل کنترل است.
به گفته دکتر حاجیآخوندی، سرگیجه مرکزی ممکن است ناشی از اختلال در
خونرسانی به قسمتهایی از مغز (ساقه مغز و مخچه)، وجود التهاب یا اثر
فشاری در این قسمتها باشد که تشخیص این نوع سرگیجه و افتراق آن از نوع
محیطی بسیار اهمیت دارد. بیماری اماس و میگرن هم ازجمله علل سرگیجه مرکزی
است. حتی سرگیجه به صورت نهچندان شایع، میتواند علامت بیماریهایی مانند
پارکینسون باشد.
وی تاکید میکند: سرگیجه مرکزی اغلب همراه با
علائمی همچون دوبینی، اختلال بلع، سکسکه، گزگز و مورمور شدن ناحیه دور دهان
یا نیمه صورت، ضعف و بیحسی اندامها اتفاق میافتد. بروز این علائم همراه
با سرگیجه حاد و ناگهانی دلالت بر مرکزی بودن سرگیجه دارد و باید بسرعت
مورد بررسیهای دقیق مغزی شامل تصویربرداری با MRI و بررسی عروقی قرار
گیرد. وجود فاکتورهای خطر مثل سن بالا، دیابت، فشار خون، بیماری عروق
کرونر و سابقه سکته مغزی نیز احتمال مرکزی بودن سرگیجه را زیاد میکند.
به خاطر داشته باشید که همراه بودن سرگیجه با علائمی مانند کاهش شنوایی و
وزوز گوش میتواند نشانه سرگیجه محیطی باشد، اما وجود این علائم به معنای
نفی ابتلا به سرگیجه مرکزی نیز نیست.
دکتر حاجیآخوندی در
اینباره توضیح میدهد: شدت سرگیجه و تهوع و استفراغ همراه آن در
سرگیجههای محیطی بسیار وخیمتر است، اما این نکته نیز نمیتواند با
اطمینان بالا، تفکیککننده سرگیجه محیطی از مرکزی باشد. افتراق سرگیجه
محیطی از مرکزی حتما باید از سوی پزشک و در صورت نیاز با انجام آزمایشها و
تصویربرداری از مغز انجام شود. به یاد داشته باشید که این تشخیص از آنرو
بسیار اهمیت دارد که سرگیجههای مرکزی معمولا خطرناکتر است و نیاز به
درمانهای اختصاصی دارد.
آیا برخی بیماریها یا مصرف برخی داروها نیز میتواند با سرگیجه همراه باشد؟
دکتر حاجیآخوندی با اشاره به این که سرگیجههای خوشخیم که معمولا ناشی
از اختلالات یا عفونت گوش داخلی است، به صورت دورههای چند ساعته و همراه
با وزوز گوش و کاهش شنوایی پیشرونده تظاهر میکند، در پاسخ میگوید:
همچنین سرگیجه ممکن است نشانهای از بیماریهای مهمتری نظیر بیماری اماس
یا ضایعات التهابی دیگر ساقه مغز باشد. سکته مغزی و اختلال خونرسانی به
ساقه مغز و مخچه نیز از بیماریهای بدخیمتری است که ممکن است با سرگیجه
تظاهر کند.
به گفته دکتر حاجیآخوندی، گاهی نیز سیستم گوش داخلی و عصب هشتم مغزی متصل به آن به مصرف برخی داروها نظیر جنتامایسین حساسیت نشان میدهد و با سرگیجه بروز میکند. مسمومیت یا مصرف بیش از حد برخی داروها نیز به طور شایع سبب بروز سرگیجه میشود که داروهای خوابآور و آرامبخش، داروهای ضدافسردگی و داروهای ضدتشنج مهمترین آنهاست. همچنین مصرف همزمان چندین داروی ضد فشار خون با دوز بالا نیز میتواند سبب بروز حالت سبکی سر و سنکوپ شود که گاهی با سرگیجه اشتباه گرفته میشود.
بیشک سالمندان بیشتر در معرض خطر ناشی از عوارض سرگیجه هستند و بر این
اساس، در صورت بروز سرگیجه حاد و ناگهانی در آنان و بخصوص در صورت وجود
فاکتورهای خطر نظیر دیابت، فشار خون، سابقه سکته مغزی و بیماری عروق کرونر
باید فورا به اورژانس انتقال داده شوند.
دکتر حاجیآخوندی با
اشاره به این مطالب میافزاید: در مورد دیگر سرگیجههای ناگهانی و بدون
سابقه خاص نیز بهتر است بیمار از راه رفتن و ایستادن پرهیز و به اورژانس
مراجعه کند. در صورت بروز نوع غیر حاد سرگیجه نیز بیمار باید برای بررسی به
صورت سرپایی مراجعه کند.
به گفته دکتر حاجیآخوندی، سرگیجههای خفیف و متوسط با دارودرمانی کنترل
میشود، اما در مورد سرگیجههای شدید از داروهایی که خاصیت آرامبخشی دارد و
برای برطرف کردن تهوع نیز از داروهای ضد تهوع و استفراغ استفاده میشود.
البته درمان واقعی سرگیجه به بیماری زمینهای ایجادکننده آن بستگی دارد.
این متخصص مغز و اعصاب با تاکید بر اینکه اغلب بیماریهای منجر به سرگیجه
اکنون قابل پیشگیری نیست، میافزاید: تلاش برای کنترل عوامل خطر بروز سکته
مغزی شامل قند و فشار خون و اضافه وزن در کاهش احتمال بروز سرگیجه مرکزی
موثر است. همچنین اجتناب از ضربه به سر و گردن نیز در پیشگیری از بروز
سرگیجه اهمیت دارد.سلامت نیوز