به گزارش شفاآنلاین:عسل یک شیرین کننده است. همچنین به آن شکر افزوده روی برچسب غذا گفته می شود زیرا به طور طبیعی بخشی از سایر غذاها نیست. در عوض، آن را به غذا اضافه می کنید تا شیرین شود. عسل منبع کربوهیدرات است. این کربوهیدرات ها بیشتر از گلوکز و فروکتوز که قندهای ساده هستند به دست می آیند.
همچنین حاوی ویتامین ها و مواد معدنی مانند پتاسیم ، کلسیم ، روی و ویتامین C و آنتی اکسیدان است. اما نه در مقادیر قابل توجه، بنابراین به عسل به عنوان منبع اصلی این مواد مغذی نگاه نکنید.
عسل با شکر سفید متفاوت است زیرا شکر هیچ ویتامین و مواد معدنی ندارد. عسل دارای شاخص گلیسمی (GI) کمتری نسبت به قند است. شاخص گلیسمی اندازه گیری می کند که یک کربوهیدرات با چه سرعتی سطح قند خون را افزایش می دهد . عسل دارای نمره GI 58 و قند دارای GI 60 است. این بدان معناست که عسل (مانند همه کربوهیدرات ها) قند خون را به سرعت افزایش می دهد، اما نه به سرعت قند. با این حال، این تفاوت زیادی نیست.
اگر دیابت دارید، جایگزین کردن قند با عسل هیچ فایده ای ندارد، زیرا قند خون شما را به روش های مشابهی تحت تاثیر قرار می دهد. اگر تصمیم به خوردن عسل دارید، مطمئن شوید که چقدر عسل دریافت می کنید. غذاهایی که در نام یا سس خود عسل دارند ممکن است بیش از آنچه تصور می کنید عسل و کربوهیدرات داشته باشند. این می تواند بر قند خون و توانایی شما در مصرف مقدار مناسب انسولین تأثیر منفی بگذارد.
کارشناسان توصیه می کردند که افراد مبتلا به دیابت از مصرف تمام غذاهای حاوی قند اضافه شده خودداری کنند. اکنون برخی می گویند که خوردن آنها در مقادیر کم به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم اشکالی ندارد، اما اگر انسولین مصرف می کنید، شمارش تعداد کربوهیدرات هایی (از جمله عسل) که هر روز مصرف می کنید بسیار مهم است. این به شما کمک می کند تا دوز صحیح انسولینی را که باید مصرف کنید تعیین کنید.
حفظ میزان کربوهیدرات ها و فیبرهای مصرفی نیز می تواند به شما کمک کند تا از بالا رفتن بیش از حد قند خون خود جلوگیری کنید. حتی اگر انسولین مصرف کنید، قند خون بالا می تواند به مرور زمان منجر به مشکلات سلامتی شود. به همین دلیل بهتر است عسل را محدود کنید. با مربی دیابت، پزشک یا یک متخصص تغذیه که در دیابت تخصص دارد صحبت کنید تا بفهمید مصرف چقدر عسل برای شما بی خطر است.
همه کارشناسان در مورد اینکه آیا عسل انتخاب خوبی برای افراد مبتلا به دیابت است یا خیر موافق نیستند. تحقیقات نشان می دهد که عسل دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است. این ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت که اغلب سطوح بالاتر التهاب در بدن خود دارند، مهم باشد. اما بسیاری از غذاها آنتی اکسیدان ها را بدون افزایش قند خون شما تولید می کنند. بنابراین قطعاً برای دریافت این مواد مغذی به عسل نیاز ندارید. شما گزینه های دیگری دارید که برای شما بهتر است.
بسیاری از تحقیقات در مورد دیابت و عسل بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شده است. اما مطالعاتی نیز با افراد انجام شده است.
یک مطالعه از محققان ترک نشان داد که افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که روزانه 5 تا 25 گرم عسل به مدت 4 ماه مصرف می کردند، هموگلوبین A1c ( HbA1c ) خود را کاهش دادند، که معیاری برای کنترل قند خون در ماه های اخیر است. اما کسانی که هر روز عسل بیشتری مصرف می کردند، سطح A1c خود را افزایش می دادند. و با تنها 64 نفر در این مطالعه ، نیمی از آنها روزانه دوز عسل دریافت می کردند ، دشوار است که بدانیم آیا نتایج به طور گسترده تری اعمال می شوند یا خیر.
مطالعه دیگری نشان داد که خوردن روزانه عسل باعث افزایش سطح A1c می شود. این مطالعه شامل 48 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 بود که نیمی از آنها یک دوز عسل به مدت 8 هفته دریافت کردند.
یک مطالعه در سال 2016 توسط محققان مصری همچنین نشان داد که افراد مبتلا به دیابت نوع 2 قند خون خود را افزایش می دهند.
از آنجایی که آزمایشهای مربوط به عسل و دیابت در بهترین حالت نتایج متفاوتی داشته و شامل گروههای کوچکی از افراد میشود، تحقیقات بیشتری برای دانستن اینکه چه مقدار عسل برای افراد مبتلا به دیابت بیخطرتر است، مورد نیاز است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا، دکتر گلبن سهراب عضو هیات علمی
دانشکده تغذیه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی؛ عسل حتی 100 درصد طبیعی یا
عسل با گلوکز کمتر هم قند بیماران دیابتی را افزایش می دهد.
هرچند
عسل نسبت به قندهای تصفیه شده مانند شکر بهتر است، اما این موضوع نادرست
است که گفته می شود عسل، قند بیماران دیابتی را بالا نمی برد. دیابتی ها
عسل را به مقدار اندک و به جای قندهای ساده و با تجویز پزشک یا متخصص تغذیه
مصرف کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ادامه داد:
اینکه بگوئیم عسل قند دیابتی ها را افزایش نمی دهد یا این افراد به هر
اندازه می توانند عسل بخورند، نادرست است.
دیابتی ها از غلات تصفیه نشده و از نان های سبوس دار مصرف کنند، به
این بیماران توصیه کرد که نان های سفید مانند لواش و باگت استفاده نکنند و
سعی کنند برنج کمتری مصرف کنند.
این افراد در کنار برنج ساده از
سالاد یا سبزیجات استفاده کنند. برنج های مخلوط با حبوبات مانند عدس پلو یا
مخلوط با سبزی هایی مانند لوبیا و سبزی پلو نسبت به برنج ساده برتری دارد.
دیابتی ها سبزیجات را به صورت خام یا آب پز مصرف کنند و از سبزیجات سرخ
شده استفاده نکنند.
عمده مصرف گوشت این افراد باید گوشت سفید به
خصوص ماهی باشد. افراد دیابتی حداقل هفته ای 2 بار ماهی ، 2 تا 3 بار مرغ
مصرف کنند و استفاده از گوشت قرمز را به حداقل برسانند.
روغن های
کلزا، زیتون و کنجد را بهترین روغن برای این بیماران اعلام کرد و گفت: آنان
نباید روغن جامد، سرخ کردنی، کره و خامه استفاده کنند و حتی المقدور از
سرخ کردن مواد غذایی اجتناب کنند.
وی با اشاره به اینکه حبوبات در
برنامه غذایی آنان باید به مقدار زیاد وجود داشته باشد، گفت: حبوبات دارای
پروتیین گیاهی است و فاقد کلسترول و حاوی فیبر محلول زیادی است که علاوه
بر تامین پروتیین مورد نیاز در کنترل قند این افراد تاثیر مثبت قابل توجهی
دارد.