بر اساس رده‌بندی اکونومیست، بهترین شهر از لحاظ زندگی، شهر وین اتریش و بدترین شهر دمشق، پایتخت سوریه است
شفاآنلاین>سلامت> وین باز هم برترین و تهران یکی از بدترین شهر جهان از نظر شاخص‌های کیفیت زندگی شناخته شد. واحد اطلاعات هفته‌نامه خبری و بین‌المللی اکونومیست روز پنجشنبه گزارش جدید خود از رده‌بندی بهترین شهرهای جهان برای زندگی را منتشر کرد.
به گزارش شفاآنلاین: تهران، پایتخت ایران، در ردیف ۱۶۳ از ۱۷۲ شهر جهان و در کنار دوآلا، پایتخت اقتصادی کامرون و هَراره، پایتخت زیمبابوه، قرار گرفته است. بدین ترتیب تهران از آخر در رده نهم قرار گرفته است. این در حالی است که سال ۱۳۹۵ این شهر در رده چهاردهم بود.
بنابراین با چنین رویه‌ای طی سال‌های آینده به طور رسمی رتبه آخر را کسب خواهد کرد. بر اساس رده‌بندی اکونومیست، بهترین شهر از لحاظ زندگی، شهر وین اتریش و بدترین شهر دمشق، پایتخت سوریه است. وین پارسال به خاطر شیوع کرونا و قرنطینه شهر، به رده ۱۲ لیست بهترین شهرهای جهان برای زندگی سقوط کرده بود، اما امسال دوباره به صدر فهرست اکونومیست بازگشته است.
کپنهاک در دانمارک، زوریخ در سوییس و شهر کلگری کانادا بعد از وین بهترین شهرهای جهان برای زندگی و شهر بندری لاگوس در نیجریه، طرابلس پایتخت لیبی، شهر الجزیره پایتخت الجزایر به همراه کراچی پاکستان بعد از دمشق بدترین شهرها برای زندگی رده‌بندی شده‌اند. گفتنی است رتبه‌بندی اکونومیست بر اساس ۳۰ شرط از جمله وضعیت محیط‌زیست، زیرساخت‌های شهر، آموزش‌وپرورش و بهداشت و درمان صورت گرفته است.
به طور طبیعی قرار گرفتن تهران در ردیف‌های آخر این رده‌بندی نشانگر وضعیت نابسامان اقتصادی، رفاهی، سیاسی و اجتماعی در کشور است. به گفته جامعه‌شناسان همین موضوع یکی از عوامل افزایش مهاجرت در ایرانی‌ها شده است. کارشناسان اغلب برای رده‌بندی شهرها از لحاظ کیفیت زندگی، سیستم‌های حمل‌و‌نقل عمومی، نرخ ارتکاب جرم، فقر و اشتغال را مورد توجه قرار می‌دهند؛ همچنین به عقیده کارشناسان با تورم کنونی فشار اقتصادی بر جامعه زیادتر شده است، یعنی ایرانی‌ها به اندازه هزینه‌های زندگی در نیویورک خرج می‌کنند اما کیفیت زندگی‌شان با زیمبابوه یا دوآلا برابری می‌کند. چنین موضوعی نه تنها تبعات روحی و روانی برای ایرانی‌ها به دنبال داشته و خواهد داشت بلکه میزان افسردگی را نیز افزایش می‌دهد و مردم را نسبت به آینده ناامید می‌کند. نبود چشم‌انداز روشن برای جوانان نیز آنها را به سوی مهاجرت سوق می‌دهد.
در همین راستا دکتر امیر لطفی‌حقیقت- جامعه‌شناس- گفت: به نظرم اینکه تهران بار دیگر در میان بدترین شهرهای جهان از نظر کیفیت زندگی شناخته شده است، ریشه در سیاستگذاری‌های اشتباه و طرح‌های صرفا منفعت‌طلبانه دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد طی سال‌های متوالی مسوولان طرح‌های زیادی را مطرح اما متاسفانه مدیران ضعیفی آنها را اجرا کرده‌اند. بنابراین در طول چند دهه، طرح‌هایی که در تهران اجرا شده است، حاصل یک نوع نگاه ضعیف، لحظه‌ای و باندی بوده است. حال آنکه سال‌هاست توسعه معیشت و ارتقای کیفیت زندگی در ایران فراموش شده است. دولتمردان نیز همواره وعده‌وعیدهای متنوعی درخصوص بهتر شدن وضعیت زندگی مردم می‌دهند اما نه تنها کیفیت زندگی در تهران بهتر نشده است بلکه هر روز به دلایل مختلف از جمله گرانی و محدودیت‌های اجتماعی بدتر نیز می‌شود. مسوولان نیز انگار تعهد جدی به مردم ندارند. چراکه آنها طرح‌هایی که به نفع خودشان است را به نتیجه می‌رسانند. چه‌بسا از سال ۶۸ ریشه بحران اصلی در تهران شکل گرفت. در آن زمان به دلیل تشویق شهرداری وقت تهران تعداد زیادی از مردم برای رفاه بیشتر از شهرستان‌ها به تهران کوچ کردند. این در حالی بود که به دلیل گرانی ملک و نبود شغل مناسب همین موضوع دلیلی بر افزایش حاشیه‌نشینی در پایتخت شد. این جامعه‌شناس تصریح کرد: به نظرم اصلی‌ترین دلایل افول تفکر اشتباه در مدیریت تهران و افول اخلاق در جامعه نیز انتصاب غلامحسین کرباسچی به عنوان شهردار تهران بود. از همان دوران تاکنون هیچ شهرداری بوم‌شناسی پایتخت را لحاظ نکرد و صرفا کسب ثروت از طریق تراکم‌فروشی را در دستور کار قرار دادند. همچنین اغلب پست‌های مدیریتی به افراد غیرکارشناس محول شد. با تمام این موارد تهران به مرور زمان تبدیل به یک شهر گران شد.
این روانشناس با اشاره به اینکه متاسفانه مساله محیط‌زیست و زیست شهری کمترین اهمیت را در میان شهرداران دارد، بیان کرد: از سال ۱۳۶۹ تاکنون دشمنی با محیط‌زیست جزو دستورالعمل‌های شهرداران تهران قرار داشته است. طی سال‌های اخیر هزاران اصله درخت قطع شده و جنگل‌خواری و کوه‌خواری هم رواج پیدا کرده است. همین امر بر افزایش آلودگی هوای تهران تاثیر بسزایی داشته است، به گونه‌ای که در این ۳ ماه اخیر تهران بارها جزو آلوده‌ترین شهرهای جهان بوده است. قاعدتا وقتی تنفس برای شهروندان وجود نداشته باشد، آن شهر از لحاظ محیط‌زیستی، مدیریت شهری، شهرسازی و بوم‌شناختی در رده آخر جدول قرار می‌گیرد.
این جامعه‌شناس اظهار کرد: نخستین پدیده‌ای که در تهران مشهود است، بی‌عدالتی در تقسیم منابع و درآمد‌ها است. تهران با وجود تمام مشکلات از جمله گرانی و ساختار شهرسازی بسیار نامطلوب، حدود ۷۰ درصد ثروت ایران را در اختیار قرار دارد. بنابراین شغل در تهران قابل دستیابی است. اما شغل‌های رده بالا توسط آقازاده‌ها اشغال شده و می‌شود. با این حال یکی از موضوعاتی که سبب می‌شود تهران بدترین شهر جهان شود، افزایش حاشیه‌نشینی در تهران است. زیرا تمام آسیب‌های اجتماعی از جمله کودک‌همسری، اعتیاد، تن‌فروشی و بزهکاری در حاشیه‌نشینان وجود دارد. این در حالی است که مسوولان برای رسیدگی به این افراد سر باز می‌زنند. به همین دلیل این شکاف میان افراد جامعه و مسوولان تقویت شده است. زیرا مردم جامعه احساس رهاشدگی دارند. لحاظ نشدن نگاه فرهنگ‌شناسی هم در جامعه مشکلات زیادی را در پی داشته است.
نظرشما
آخرین اخبار