فقط هر بار تعویض پانسمان زخم بستر حدود ۵۰۰ هزار تومان آب می‌خورد. این نکته‌ای است که بسیاری از معلولان ایرانی به آن اشاره می‌کنند و از ۵ تا ۶ برابر شدن هزینه‌هایشان در سال جاری می‌گویند.
شفاآنلاین>سلامت> هم زمان با افزایش هزینه‌های درمانی معلولان، مشکلات نبود شغل و رعایت نشدن سهمیه‌های استخدامی، بار مضاعفی بر دوش معلولان تحمیل کرده است
به گزارش شفاآنلاین: هم زمان با افزایش چند برابری هزینه درمانی معلولان، آنها از درآمد بسیار نازل رنج می‌برند. دولت ردیف‌های استخدامی معلولان را رعایت نمی‌کند و سازمان بهزیستی اعلام می‌کند که به دلیل کمبود بودجه و اعتبارات ناچار است فقط معلولان بسیار شدید را تحت پوشش بگیرد و البته مستمری این دسته از معلولان هم ناچیز است.
فقط هر بار تعویض پانسمان زخم بستر حدود ۵۰۰ هزار تومان آب می‌خورد. این نکته‌ای است که بسیاری از معلولان ایرانی به آن اشاره می‌کنند و از ۵ تا ۶ برابر شدن هزینه‌هایشان در سال جاری می‌گویند.
آنها توضیح می‌دهند که قبل از سال ۹۷ سازمان بهزیستی ۳-۲ میلیون تومان از هزینه ۴ میلیون تومانی ویلچر برقی را به معلولان می‌داد، اما الان قیمت همین ویلچر ۲۵ تا ۳۰ میلیون شده است و بهزیستی همچنان همان ۳-۲ میلیون تومان را می‌دهد. حداقل قیمت یک ویلچر معمولی هم ۲ میلیون است که بهزیستی ۸۰۰ هزار تومان آن را می‌دهد. عصایی که چند وقت قبل ۷۰-۶۰ هزار تومان بود، اکنون به یک‌میلیون تومان رسیده است. یک سمعک استاندارد که قبلا ۲ میلیون بود، الان حدود ۸-۷ میلیون آب می‌خورد که فقط ۸۰۰ هزار تومانش را بهزیستی می‌دهد. بریس‌ها و پروتز‌هایی که برای معلولان استفاده می‌شود یا وسایل نگهدارنده که در داخل بدن یا اطراف اندام کار گذاشته می‌شود، قبلا ۴-۳ میلیون بوده، اما الان به ۵۰-۴۰ میلیون رسیده است. قیمت لوازم‌یدکی و تعمیر وسایل توانبخشی هم خیلی افزایش یافته، مثلا باتری ویلچر برقی که دو سال قبل ۴۰۰ هزار تومان بود الان ۳ میلیون شده است. یا جوی‌استیک یا دسته کنترلی ویلچر که قبلا ۱.۵ میلیون بود، الان ۵-۴ میلیون شده، به همین نسبت هم قیمت دستمزد تعمیراتش گران شده است.
محمدرضا اسدی نایب رئیس انجمن کاردرمانی کشور درباره آمار معلولان نیازمند به وسایل کمک توانبخشی به میزان توضیح داد: «آماری که در خصوص معلولیت‌های جسمی- حرکتی و شنوایی داریم، نشان می‌دهد که حدود ۳۰ درصد از معلولیت‌های بارز ما در معلولیت‌های جسمی- حرکتی در وضعیت شدید و خیلی شدید قرار دارند و این تعداد، نیاز شدید به لوازم کمک توانبخشی دارند. از سوی دیگر حدود ۴۰ درصد نیز افراد دارای معلولیت متوسط هستند. حداقل نصف این تعداد به‌نوعی نیازمند این لوازم کمک توانبخشی مختلف هستند. در بحث ناشنوایی نیز بر اساس آمار‌ها حدود ۶۰ درصد از افراد کم‌شنوا و ناشنوا نیاز به سمعک دارند. در موضوع نابینایان نیز به همین صورت است کما این‌که می‌توان گفت بیشترین نیاز به لوازم کمک توانبخشی در میان معلولان به مشکلات بینایی مرتبط می‌شود، به این معنی که تقریبا ۸۰ درصد این افراد به لوازم کمک توانبخشی در حوزه بینایی نیاز دارند مانند درشت نما، دستگاه تایپ مخصوص و انواع اپلیکیشن‌هایی که جدیدا به بازار آمده است تا بتوانند دسترس‌پذیری بیشتری به خدمات داشته باشند.»
با این حال و در شرایطی که تورم افسارگسیخته معیشت بسیاری از خانوارهای ایرانی را دچار مشکلات عدیده کرده است، معلولان وضعیت به مراتب بدتری دارند.
مبینا فروزنده، معلول جسمی و حرکتی می‌گوید که خانواده‌هایی که عضو معلول دارند نسبت به سایر خانواده‌ها هزینه‌هایشان چند برابر است چرا که هزینه‌های درمانی سنگینی نیز به این خانواده‌ها تحمیل شده است.
او می‌گوید افراد معلول هم به دلیل رعایت نشدن قوانین اشتغال در دستگاه‌های دولتی قادر نیستند سرکار بروند و بار هزینه‌های سنگین را از دوش خانواده خود بردارند. به گفته فروزنده بنگاه‌های خصوصی هم کمتر زیر بار استخدام معلولان می‌روند.
شاهوردی توضیح می‌دهد: «وضعیت وخیم بنگاه‌های اقتصادی باعث شده که نیروهای سالم خود را تعدیل کنند یا از پرسنل خود انتظار حجم کار بالاتر از قانون کار داشته باشند، بنابراین یک فرد معلول نمی‌تواند گزینه مطلوب این بنگاه‌ها باشد.»
فروزنده هم توضیح می‌دهد: «معلولان حتی در مشاغلی که در آن توانمند هستند، جذب نمی‌شوند. مثلا یک معلول نخاعی می‌تواند با دست‌های خود کارهای یدی و کارمندی انجام دهد اما برای جذب در همین مشاغل هم مقاومت می‌شود.»
این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که بر اساس قانون ۳ درصد از سهمیه استخدامی دستگاه‌ها و نهادهای دولتی باید به جذب معلولان تخصیص داده شود اما اکثر دستگاه‌ها این سهمیه را رعایت نمی‌کنند.
در شرایطی که بسیاری از معلولان ایران با هزینه‌های کمرشکن درمانی، معیشتی و حتی اجاره خانه مواجه هستند و دستگاه‌های دولتی قانون استخدام این قشر را رعایت نمی‌کند، سازمان بهزیستی هم از حمایت موثر معلولان سر باز می‌زند. متولیان سازمان بهزیستی در سال‌های گذشته بارها به کمبود اعتبارات و بودجه خود اشاره کرده و گفته‌اند که قادر به پوشش حمایتی از تمامی معلولان نیستند.
علی ضرابی، رئیس هیات مدیره مرکز حمایت از معلولین ضایعه نخاعی ایران به پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان بهزیستی کشور گفته است: «این روزها افراد دچار معلولیت و خصوصاً معلولین ضایعه نخاعی که اغلب سرپرست خانوار و وابسته به درآمدهای دریافتی از سازمان بهزیستی هستند، با مشکلات معیشتی بسیاری مواجه هستند. در بهترین شرایط معلولین ضایعه نخاعی بیشترین درآمد را از سازمان بهزیستی دارند که کل این مبلغ با جمع حق پرستاری و حق بهداشتی و مستمری حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ هزار تومان به صورت ماهانه خواهد بود. این درحالی است که طی ۳ سال گذشته هزینه‌های این افراد بین ۶ تا ده برابر افزایش یافته است.»
او ادامه داد: «از این‌رو یکی از اساسی‌ترین مطالبات ما اجرای درست قانون حمایت از معلولان است. در حال حاضر این قانون به صورت قطره چکانی اجرا می‌شود. بودجه اختصاص یافته برای اجرای این قانون ۱۷۰۰ میلیارد تومان است که البته نسبت به سال گذشته ۴۰۰ میلیارد تومان افزایش یافته است اما بودجه تخمین زده شده برای انجام اقدامی اثرگذار، ۳۸ هزار میلیارد تومان بوده است. با توجه به تورم بالای ۴۰ درصد می‌توان گفت که امسال در بودجه پسرفت هم داشته‌ایم. قانون جامع ماده ۲۷ توضیح می‌دهد حق معیشت معلولین باید مطابق حقوقی که وزارت کار برای کارگران درنظر گرفته، پرداخت شود. اما این حق معیشت برای ۹۰ تا ۱۲۰ هزار نفر و بین ۳۰۰ تا ۴۶۰ هزار تومان، سه ماه یک بار پرداخت می‌شود. این گروه از جامعه باید به عنوان شهروندان درجه یک محسوب شوند و از حقوق یکسان برخوردار باشند.»
نظرشما
آخرین اخبار