شفاآنلاین>سلامت> ۱۹ آبان ماه «جهان صنعت» در گزارشی با تیتر «وضعیت قرمز جراحان قلب در ایران» درخصوص تبعات مهاجرت و کمبود نیروی متخصص علی‌الخصوص جراحان قلب در ایران با چهار جراح و متخصص قلب و عروق از جمله پروفسور دکتر محمدحسین ماندگار، فوق‌تخصص جراحی قـلب و عروق، دکتر حمیدرضا پورحسینی رییس مرکز قلب تهران، دکتر شیخ‌الاسلام فوق‌تخصص بیماری‌های قلب و عروق و دکتر محمدمهدی قیامت معاون اسبق نظام پزشکی تهران به گفت‌و‌گو پرداخت.
به گزارش شفاآنلاین: این در حالی بود که همگان متفق‌القول بر این باور بودند به دلیل افزایش مهاجرت جراحان قلب و متخصصان و به خاطر تعرفه‌های پایین پزشکی، مشکلات اجتماعی و آینده‌ای مبهم، در آینده نه‌چندان دور به خاطر فقدان متخصص مجبور می‌شویم همانند دوران قدیم بیماران را برای درمان به خارج از کشور بفرستیم یا نیروی متخصص از خارج به کشور وارد کنیم. پروفسور دکتر محمدحسین مـاندگار، فـوق‌تخصص جراحی قـلب و عــروق به صراحت در بخشی از مصاحبه‌اش گفت: «صدای ما به گوش مسوولان نمی‌رسد، بنابراین در آینده نه‌چندان دور مجبور می‌شویم بیماران قلبی را برای درمان و جراحی به کشورهای اروپایی بفرستیم. این در حالی است که دود این موضوع به چشم مردم می‌رود.»
هنوز چند روزی از انتشار این گزارش نمی‌گذرد، که دیروز دکتر محمد رئیس‌زاده، رییس کل سازمان نظام پزشکی کشور درباره بحث مهاجرت پزشکان و پرستاران گفت: مهاجرت پزشکان و پرستاران ارتباطی به کرونا ندارد، از قبل بوده و اکنون هم هست. البته به نسبت آمار کلی جامعه پزشکی، مهاجرت به لحاظ آماری قابل‌توجه نیست، اما یک مهاجرت هم برای ما مهم است. وقتی برای تربیت یک پزشک هزینه سنگینی شده، باید بماند و خدماتش را به مردم خودش ارائه دهد. البته این موضوع برای ما نگران‌کننده است. در این زمینه دلایل متعددی وجود دارد. یکی از دلایل اصلی این است که شرایط ادامه کار در رشته خودشان را در کشور خیلی مناسب نمی‌بینند.
رییس کل سازمان نظام پزشکی افزود: در سال‌های اخیر چون تعرفه‌ها غیرواقعی دیده شده و دوره‌های دستیاری، تخصصصی و فوق‌تخصصی دشوارتر این تمایل که پزشکان عمومی در کشور بمانند و یا به عنوان پزشک عمومی خدمت کرده یا به عنوان رزیدنت وارد دوره‌های تخصصی یا فوق‌تخصصی شوند، کاهش یافته است. نهایتا آنچه که یک پزشک را متقاعد می‌کند که فرآیند دشوار مهاجرت را طی کند، این مسائل است. اکنون به هیچ عنوان شرایط اقتصادی برای فعالیت یک پزشک عمومی در کشور، مهیا نیست و نتوانسته‌ایم این افراد را در قالب پزشک خانواده و سیستم ارجاع به کار بگیریم. اگر مطب پزشک عمومی هم داشته باشند، از آنجایی که سیستم ارجاع‌مان معیوب و تعرفه‌هایمان غیرواقعی است، امکان‌پذیر نیست. وی افزود: اینکه در استانی جراح قلب نداریم به این معنا نیست که جراح قلب کم داریم، بلکه شرایط به‌گونه‌ای است که نمی‌توان جراح قلب را در آن استان نگه داشت. تا زمانی که شرایط را درست نکنیم، جراح نمی‌ماند. باید شرایط ماندگاری پزشکان درست شود. اما در حال حاضر به دلیل عدم استقبال‌شان از ادامه تحصیل در رشته‌های تخصصی و فوق‌تخصصی ممکن است در سال‌های آینده با بحران کمبود متخصص مواجه و ناچار شویم بیماران را برای ادامه درمان به کشورهای دیگر بفرستیم.
وی تاکید کرد: در برخی حوزه‌ها در جامعه پزشکی در زمینه تجهیزات و تکنولوژی‌ها، بالغ بر ۲۰۰ درصد افزایش هزینه داشتیم که تناسبی با تورم ۴۵ تا ۵۰ درصدی ندارد. در بحث لوازم مصرفی تا ۱۳۰ درصد رشد داشتیم، در بحث نیروی انسانی، حقوق و دستمزدها در برخی مراکز تا ۵۷ درصد رشد داشتیم، بعد هم از افزایش ۱۰ تا ۲۰ درصدی تعرفه‌ها صحبت می‌کنیم. این قابل‌قبول نیست. اگر اکنون یک مطب بخواهد سرکار بماند و بدون سود، ویزیت باید عددی حداقل ۱۲۰ هزار تومان شود و کمتر از این اصلا ارائه خدمات قابل انجام نیست. تا این شرایط را در کشور درست نکنیم، فارغ‌التحصیل را ۲۰ برابر هم کنیم، اتفاقی نمی‌افتد. با این شرایط افزایش ظرفیت بی‌ملاحظه، ضامن دسترسی بیشتر مردم به خدمات نخواهد بود. با روندی که وزارت بهداشت شروع کرده، این وضعیت ان‌شاءالله بهبود یابد. رییس‌زاده با بیان اینکه سالانه ۳۰۰۰ درخواست گوداستندینگ به سازمان نظام پزشکی می‌رسد، اظهار کرد: ما باید شرایط ادامه تحصیل و کار را برای پزشکانمان بهبود بخشیم. در بحث خودکشی‌ها هم که البته ممکن است بسیاری از آنها الزاما ارتباط مستقیم به مسائل دوره دستیاری نداشته باشد، اما حتما به روحیه حاکم بر دوره دستیاری تاثیر دارد. اگر دستیار ما بانشاط، پویا و فعال باشد، به سمت خودکشی نخواهد رفت. البته فقط هم موضوع سختی دوران دستیاری نیست، بلکه علاوه بر آن برخوردها، وضعیت معیشتی، دشواری کار و… هم وجود دارد. اگر شرایط پویا و بانشاط باشد، این افراد به این سمت نمی‌روند. باید شرایط تحصیل و کار را برای پزشکان بهبود بخشیم. وی درباره وضعیت پزشکان عمومی گفت: پزشک عمومی بعد از فارغ‌التحصیلی دو مسیر دارد؛ یکی اینکه در نظام ارجاع و پزشک خانواده و سیستم سالم بهداشتی و درمانی کشور، ارائه خدمت کند و دوم اینکه بعد از گذراندن تعهداتش وارد دوره تکمیلی و تخصصی شود. اگر این دو مسیر را هموار کردیم، پزشکان عمومی آنچه را که از آنها انتظار می‌رود، انجام می‌دهند. اگر این دو مسیر را منطقی نکنیم، راه سوم چیست؟ نمی‌توانیم بگوییم برو در خانه‌ات بنشین.روزنامه جهان صنعت
