آن‌ها نقش مهمی در اصلاح استراتژی‌ها برای کمک به محافظت از مغز شکننده کودکانی خواهند داشت که بلافاصله پس از تولد نیاز به عمل جراحی نجات قلب با بای پس قلبی ریوی دارند.
شفاآنلاین>سلامت>مطالعات جدید نشان می‌دهد بای پس قلبی ریوی ممکن است تغییرات قابل توجهی در مغز و سلول‌های عصبی در حال رشد آن ایجاد کند. به گزارش شفاآنلاین:بر اساس مطالعه‌ای در Annals of Neurology، بای پس قلبی ریوی که بیشتر به عنوان بای پس قلب و ریه شناخته می‌شود، تاثیرات منحصر به فردی بر ایجاد و رشد سلول‌های مغزی در ناحیه مغز کودک به نام ناحیه زیر بطنی (SVZ) دارد. SVZ یک ناحیه حیاتی برای رشد و مهاجرت نورون‌ها و سلول‌های عصبی به نام نوروبلاست است که هر دو در نهایت به رشد مناسب ساختار‌ها و عملکرد‌های کلیدی مغز در سال‌های اولیه زندگی کمک می‌کنند.
یافته‌های مطالعه‌ای که در آزمایشگاه تحقیقاتی جراحی قلب در بیمارستان ملی کودکان انجام شد، بینش جدیدی از تاثیرات سلولی دستگاه بای‌پس قلبی ریوی بر رشد و تکامل مغز نوزادان تازه متولد شده با بیماری مادرزادی قلبی ارائه می‌کند. آن‌ها نقش مهمی در اصلاح استراتژی‌ها برای کمک به محافظت از مغز شکننده کودکانی خواهند داشت که بلافاصله پس از تولد نیاز به عمل جراحی نجات قلب با بای پس قلبی ریوی دارند.
به طور خاص، تیم تحقیقاتی دریافتند که در طی بای پس قلبی ریوی:
ایجاد نورون‌ها (عصب زایی) در ناحیه زیر بطنی نوزادان تغییر می‌کند.
مهاجرت سلول‌های عصبی، به نام نوروبلاست، به لوب فرونتال به طور بالقوه مختل می‌شود.
تغییرات در رشد و حرکت نورون‌ها در SVZ طولانی می‌شود.
رشد و انبساط قشر مختل شده است.
انواع خاصی از نورون‌ها که فقط در مغز و نخاع یافت می‌شوند، به نام نورون‌های داخلی نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
این مطالعه از یک مدل پیش‌بالینی ابتکاری از مغز در حال رشد استفاده می‌کند که از نظر تشریحی و فیزیولوژیکی به نوزادان انسان شباهت بیشتری نسبت به مدل‌هایی دارد که در مطالعات قبلی و در اکثر تحقیقات مبتنی بر آزمایشگاه‌های عصبی استفاده شده است.
بای پس قلبی ریوی یکی از چندین عامل کلیدی است که تصور می‌شود باعث می‌شود کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی گاهی اوقات تاخیر در رشد مهارت‌های شناختی و حرکتی را نشان دهند. این ناتوانی‌ها اغلب تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه می‌یابند و در نهایت می‌توانند ناتوانی‌های عصبی شناختی طولانی مدت را نشان دهند. همچنین اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی، جریان خون غیرطبیعی به مغز در حین رحم یا برون ده قلبی پایین پس از عمل جراحی بر روی قلب ممکن است به این چالش‌ها کمک کنند.
نوبویوکی مدیر آزمایشگاه تحقیقات جراحی قلب در مرکز ملی کودکان و نویسنده ارشد در این مطالعه می‌گوید: پیدا کردن رویداد‌های سلولی و مولکولی در طول جراحی با استفاده از این مدل پیش‌بالینی به ما امکان می‌دهد تا رویکرد‌های درمانی را طراحی کنیم که می‌تواند پتانسیل عصبی سلول‌های پیش‌ساز بنیادی عصبی موجود در ناحیه زیر بطنی مغز نوزاد را ترمیم کند. به‌ویژه، مطالعات قبلی در آزمایشگاه ما بهبود فعالیت‌های عصبی این سلول‌های پیش‌ساز را هنگامی که با سلول‌های استرومایی مزانشیمی (MSCs) درمان می‌شوند، نشان داده است.
یافته‌های این مطالعه بیشتر از کار در کارآزمایی بالینی MeDCaP با بودجه NIH برای نوزادان و نوزادانی که با استفاده از دستگاه بای‌پس قلبی ریوی تحت عمل جراحی قلب قرار می‌گیرند، پشتیبانی می‌کند. این کارآزمایی از خود دستگاه قلب و ریه استفاده می‌کند تا سلول‌های بنیادی مزانشیمی را مستقیما به شریان‌های اصلی انتقال خون به مغز برساند.
نظرشما
آخرین اخبار