در شرایطی که در اسناد بالادستی نظام سلامت بر توزیع عدالت در سلامت تاکید شده است، اما شواهد و آمارها نشان می‌دهد که در حوزه توزیع کادر درمان و زیرساخت‌های بهداشتی در همه مناطق کشور، این عدالت چندان به چشم نمی‌خورد.
شفاآنلاین>سلامت> اگرچه در طی چند سال اخیر، برخی اقدامات برای توزیع عادلانه کادر درمانی در نقاط مختلف کشور انجام شده است، اما هنوز با توزیع عادلانه نیروهای متخصص و فوق تخصص در سراسر کشور فاصله داریم. همچنان عمده پزشکان بخصوص پزشکان متخصص و فوق تخصص در تهران و کلانشهرها حضور دارند و در اغلب استان‌های محروم کشور شاهد کمبود نیرو هستیم. حتی این مشکل گاهی به حدی حاد می‌شود که در برخی رشته‌های فوق تخصصی، بیمار را از یک استان محروم به استان دیگر ارجاع می‌دهند.
به گزارش شفاآنلاین:کمبود متخصص و فوق تخصص در استان‌های محروم موجب شده است که پرداختی از جیب بیماران در این مناطق محروم افزایش پیدا کند. در برخی موارد نیز به دلیل در دسترس نبودن خدمات فوق تخصصی، امکان دارد که بیمار کلا قید ادامه فرآیند درمان را بزند.
در شرایطی که در اسناد بالادستی نظام سلامت بر توزیع عدالت در سلامت تاکید شده است، اما شواهد و آمارها نشان می‌دهد که در حوزه توزیع کادر درمان و زیرساخت‌های بهداشتی در همه مناطق کشور، این عدالت چندان به چشم نمی‌خورد.
موید علویان، رئیس سازمان نظام پزشکی تهران هم در مورد ریشه‌های کمبود پزشک متخصص در مناطق محروم اظهار کرد: «در حال حاضر تمام فارغ‌التحصیلان رشته پزشکی در تمام مقاطع، طرح خود را در مناطق محروم می‌گذرانند. در نتیجه شاهد هستیم که در تمام نقاط کشور پزشکان حضور دارند، اما اینکه در مناطق محروم و دورافتاده کمبود پزشک وجود دارد بخاطر این است که شرایط ماندگاری و رفاهی و تسهیلات اجتماعی در این مناطق وجود ندارد.»
او افزود: «نه فقط پزشکان بلکه مهندسان، وکلا و سایر گروه‌های تخصصی هم در این مناطق خیلی کم حضور دارند و عملا پزشکان هم انگیزه‌ای برای ماندن در این مناطق پس از پایان طرح خود ندارند. مورد دیگر اینکه بومی گزینی هم هنوز به طور کامل شکل نگرفته تا افراد بومی در منطقه خود ماندگار شوند.»
علویان در مورد ظرفیت فعلی پزشکان متخصص کشور و توانایی پاسخگویی به تقاضای کشور‌های همسایه برای توریسم سلامت، تصریح کرد: «با توجه به کیفیت بالای خدمات درمانی ایران و پزشکان مطرح و باتجربه و هزینه پایین ارائه خدمات در ایران، کشور ما می‌تواند قطب گردشگری سلامت منطقه باشد؛ کمااینکه در دوران قبل از کرونا هم شاهد افزایش سالانه میزان توریست‌های سلامت در کشور بودیم.»
رئیس نظام پزشکی تهران ادامه داد: «قطعا ظرفیت‌های فعلی پزشکی کشور می‌تواند پاسخگوی چندین برابر تعداد فعلی توریست سلامت باشد. در ضمن ما در همین شرایط فعلی می‌توانیم نیروی متخصص حرفه‌ای و خدمات سلامت را هم به کشور‌های دیگر صادر کنیم.»
او بیان کرد: «نظام سلامت کشور در بخش دولتی و خصوصی در دوران کرونا با وجود افزایش مراجعه چندین برابری و فشار کاری بالا بر روی کادر درمان، با ایثار و ایستادگی پای کار بودند. آنها بحرانی را مدیریت کردند که در تاریخ سلامت کشور در یک قرن اخیر بی‌سابقه بود.»
رئیس نظام پزشکی تهران به باشگاه خبرنگاران جوان یادآور شد: «فراموش نشود که در برهه‌ای از زمان پزشکان فیلیپینی، هندی و پاکستانی در برخی از نقاط ایران، مسئول ارائه خدمات درمانی به مردم ایران بودند و دچار کمبود جدی پزشک بخصوص در مناطق دورافتاده و محروم کشور بودیم، اما حالا ایرانیان در توسعه علمی سرآمد هستند. تلاش‌های فراوانی صورت گرفت و به نتیجه رسید. اکنون مشاهده می‌کنیم که خبری از آن پزشکان خارجی نیست و در تمام نقاط کشور ارائه خدمات توسط پزشکان ایرانی انجام می‌شود.»
علویان در پاسخ به این سوال که اصولا تصمیم سازی درخصوص میزان تربیت پزشکان و تعداد پذیرش رشته‌های پزشکی باید مبتنی بر چه شواهدی باشد و آیا ملاک نسبت پزشک به جمعیت که در کشور‌های دیگر مورد استفاده است باید ملاک قطعی تصمیم‌گیری ما باشد، گفت: «باید نگاهی به دیدگاه حاکمان و خود مردم کشورمان نسبت به مقوله سلامت و اهمیت آن داشته باشیم. شکی نیست که باید دسترسی مردم به خدمات تسهیل شود و این خدمات هم باید کیفی باشند، ولی آیا با پرورش انبوه پزشک، می‌توان دسترسی و کیفیت را تضمین کرد؟ چرا با وجود افزایش ظرفیت در برخی رشته‌های تخصص مانند داخلی و بیهوشی، ظرفیت رشته‌هایی مانند رادیولوژی، چشم پزشکی، اورولوژی و ارتوپدی که هم کمبود شدید داریم و هم متقاضی زیادی در آزمون دستیاری دارد؛ خالی مانده است؟»
او ادامه داد: «ظرفیت پذیرش رشته‌هایی که اصطلاحا لوکس نامیده می‌شوند مثل رادیولوژی، پوست و مو و چشم پزشکی خالی نمانده است، اما ظرفیت رشته‌های مادر مثل اطفال، بیهوشی و طب اورژانس خالی می‌ماند؛ آن هم به دلیل سختی دوران رزیدنتی و شرایط مالی نه چندان مناسب فارغ التحصیلان این رشته‌های تخصصی است. باید مشوق‌هایی برای این رشته‌ها در نظر گرفته شود تا بهترین پزشکان ایران جذب این رشته‌ها شوند.»
همچنین رضا لاری پور، سخنگوی سازمان نظام پزشکی هم اظهار کرد: «قبل از انقلاب تعداد پزشکان برای کشور کافی نبود و به ناچار از پزشکان خارجی استفاده می‌کردیم، اما بعد از انقلاب تلاش برای تربیت دانشجویان پزشکی افزایش پیدا کرد. در سال ۶۴ که وزارت بهداشت و درمان تشکیل شد و دانشگاه‌های علوم پزشکی شکل گرفت، با تربیت دانشجوی پزشکی، ظرفیت افزایش پیدا کرد. در نتیجه تا امروز ظرفیت قابل قبولی در رشته‌های مختلف پزشکی در کشور دریافت کردیم.» لاری‌پور با بیان اینکه به هیچ عنوان کمبود پزشک در کشور نداریم، ادامه داد: «در ایران به ازای هر ۱۰ هزار نفر بیش از ده پزشک مشغول فعالیت هستند. این آمار به نسبت آمار جهانی قابل قبول است، اما شاید در توزیع نیروی انسانی به خوبی عمل نکرده ایم که نتیجه آن کمبود پزشک متخصص در برخی از مناطق محروم کشور است.»
او گفت: «در فاصله بین سال‌های ۹۲ و ۹۳ تاکنون میزان تقریبی پذیرش کادر بهداشت و درمان ما قابل قبول بوده و بیش از ۵۰ درصد ظرفیت پذیرش ما در رشته‌های مختلف پزشکی افزایش پیدا کرده است.» سخنگوی سازمان نظام پزشکی در مورد کمبود متخصص در برخی از رشته‌های پزشکی در مناطق محروم تصریح کرد: «چند نکته در این مورد وجود دارد اول اینکه باید نیاز سنجی شود که منطقه محروم مدنظر، نیاز به یک تخصص مشخص دارد یا نه.»
او افزود: «توقع حضور داشتن پزشکان متخصص با تخصص‌های خاص در تمام مناطق کشور منطقی نیست و در هیچ جای دنیا نیز مرسوم نیست. مورد دوم اینکه برخی از رشته‌های پزشکی ما محدود است و متقاضیان تحصیل در این رشته‌ها نیز نسبت به سایر رشته‌ها کمتر هستند. رشته‌هایی مثل جراحی عروق، جراحی اطفال، جراحی قلب و نفرولوژی، جزو رشته‌های فوق تخصصی و فلوشیپ هستند که جذابیت زیادی برای متقاضیان ندارند. این در حالی است که ما به متخصصان این رشته‌ها نیاز فراوانی داریم.»
لاری پور ادامه داد: «وقتی برای رشته‌هایی مثل جراحی عروق متقاضی نداریم، جراحان ما در مرکزی مستقر می‌شوند که بیمار بیشتری حضور داشته باشد و سایر بیماران از سایر شهر‌ها و شهرستان‌ها به آن مراکز معرفی می‌شوند.»
سخنگوی سازمان نظام پزشکی بیان کرد: «نکته سوم در این زمینه به امکانات و ویژگی‌ها بستگی دارد. برای مثال فرستادن متخصص گوش و حلق و بینی و یا فوق تخصص شبکیه چشم به یک منطقه محروم در سیستان و بلوچستان یا نقاط جنوبی کرمان یا نقاط شمالی خراسان امری منطقی نیست، زیرا امکاناتی برای معاینه جراحی و دستگاه مورد نیاز در مناطق وجود ندارد. درست نیست شخصی که سال‌هاست از طریق دولت برای تحصیل و هزینه شده به این مناطق فرستاده شود و حضور او ثمربخش نباشد.»
لاری پور گفت: «به جز رشته پزشکی، هیچ رشته‌ای در کشور ، گذراندن طرح اجباری ندارد. دلیلی که پس از اتمام طرح، پزشکان در مناطق محروم نمی مانند، نبود امکانات رفاهی است. هر چه امکانات رفاهی بیشتری برای این افراد فراهم شود، شرایط آسان‌تر و مناسبتری برای زندگی داشته باشند و پرداخت‌های مناسبتری برایشان صورت بگیرد، انگیزه بیشتری برای کار انجام خدمات درمانی در مناطق محروم به دست می‌آورند.»
لاری پور تصریح کرد: «حدود ۴۷ درصد از ظرفیت سازمان به پزشکان عمومی، ۱۸ درصد به پزشکان متخصص و زیر ۲ درصد به سایر مقاطع مثل فوق تخصص‌ها فلوشیپ‌ها اختصاص دارد. جامعه فعلی بهداشت و درمان که در حال خدمت رسانی به کشور هستند، کفاف نیاز‌های کشور را می‌دهند؛ با همین روند در سال‌های آینده با مشکلی مواجه نخواهیم شد.»
هومن قصری، کارشناس نظام سلامت و معاون سابق درمان دانشگاه علوم پزشکی کردستان نیز در می‌گوید: «در برخی مراکز استان‌های محروم که دانشگاه علوم پزشکی نیز دارند و رزیدنت تربیت می‌کنند، برخی رشته‌های فوق تخصصی را کلا ندارند. مثلا متاسفانه برخی استان‌های کشور با حدود دو میلیون نفر جمعیت، رشته فوق تخصصی جراحی اطفال، جراحی عروق و جراحی توراکس ندارند. بیماران در این استان‌های محروم به تهران و سایر استان‌ها ارجاع داده می‌شوند. این اتفاق باعث می‌شود که چرخه درمان، ناقص شود.»
او یادآور می‌شود: «مثلا وقتی یک بیمار ترومایی با وضعیت حاد به یک بیمارستان در مناطق محروم مراجعه می‌کند، در این شرایط جراح و متخصص ارتوپد می‌تواند کارش را انجام دهد، اما چون فوق تخصص جراحی توراکس وجود ندارد، مجبور می‌شوند که در نهایت، بیمار را به استان‌های دیگر اعزام کنند. همچنین هنوز هم در برخی رشته‌های تخصصی بخصوص گوش و حلق و بینی، چشم و جراحی مغز و اعصاب، مشکل کمبود پزشک در مناطق محروم کشور وجود دارد.»
علی دباغ، معاون فنی و نظارت سازمان نظام پزشکی تهران هم با اشاره به بحث کمبود شدید پزشک در مناطق محروم اظهار کرد: «ما با کمبود پزشک متخصص در مناطق محروم مواجه هستیم و دلیل این مسئله نیز عدم توزیع مناسب نیرو در سطح کشور است. درصد زیادی از پزشکان متخصص ما در استان تهران و شهرهای بزرگ تجمع شدیدی دارند که باید دلیل این مسئله، توسط نظام ارجاع مورد بررسی قرار گیرد.»
بهروز برومند
| 
۲۲:۰۳ - ۱۴۰۰/۰۷/۲۹
پاسخ
بادرود این سخن سرور دکتر مویدعلویان بسیار داهیانه و درست میباشد که در مناطق محروم تنها کمبود پزشک نیست که باید برای آن چاره ای اندیشید .کمبود همه نیازهائی است که پزشک و خنواده پزشم باید داشته باشند. آیا دبستان و دبیرستان خوب برای فرزندان پزشک در مناطق محروم هست؟. آیا یک ورزشگاه خوب هست که خود پزشک یا فرزندان پزشک در آن ورزش کنند.؟آیا یک کتابخانه خوب یا سالن اجتماعات هست که دورهم جمع شوند.؟ از سینما و تماشاخانه نمیگویم چون کاربدستان نگران بد آموزی آن موسسه ها میباشند ..دست کم چه امکانی برای سرگرمی شایسته برای پزشک یا خانواده پزشکان در دسترس میباشد؟ از اینرو باید گفت کمبود پزشک و امکانات پزشکی یکی از کمبود های روستاهای دور افتاده میباشد که اگر برطرف گردد پزشکان هم به مناطق مجروم خواهند رفت. . بهروزبرومند نظرشما
آخرین اخبار