در المپیک تابستانی ۱۹۹۲ در بارسلونا، درک ردموند دونده انگلیسی دوی ۴۰۰ متر، در میانه مسیر در نیمه نهایی دچار پارگی همسترینگ شد و با وجود درد شدید به مسابقه ادامه داد. لحظه باورنکردنی زمانی فرا رسید که پدر این دونده از جایگاه تماشاگران به پیست مسابقه وارد شد و فرزند خود را برای برداشتن گام‌های آخر مسابقه کمک کرد. این حرکت با تشویق تماشاگران همراه شد.
المپیک ۱۹۹۶ در آتلانتا
مایکل جانسون رقابت‌های آتلانتا دوی ۲۰۰ متر را با رکورد ۱۹.۳۲ ثانیه به پایان رساند. چند روز بعد او یک مدال طلای دیگر در سرعت ۴۰۰ متر را به خانه برد که این امر او را به نخستین ورزشکاری تبدیل کرد که در دو مسابقه در یک دوره از المپیک نفر اول شد.
صلح کره جنوبی و شمالی در المپیک
بعد از سال‌ها جنگ، کره شمالی و کره جنوبی در المپیک سیدنی ۲۰۰۰ زیر یک پرچم رژه رفتند. البته این دو کشور به طور جداگانه مسابقه دادند، اما رژه آنها همراه با هم سمبل اتحاد و صلح بین آنها بود.
بازنده ای که تحسین تماشاگران را برانگیخت
در المپیک تابستانی ۲۰۰۰، اریک موسامبانی شناگر اهل گینه که تا به حال در استخری به ابعاد المپیک شنا نکرده بود در مسابقات شرکت کرد. او با سهمیه ورزشکاران کشورهای در حال توسعه که امکانات کافی برای تمرین ندارند (وایلد کارت) وارد مسابقات شد. او در شنای ۱۰۰ متر آزاد نتوانست مقام خوبی بیاورد، با این حال تلاش او برای شرکت در مسابقات همه را شگفت زده کرد و تحسین تماشاگران را برانگیخت.
یادی از تیم رویایی بسکتبال امریکا
ایالات متحده امریکا با «تیم رویایی» که بیشتر با نام‌هایی چون مایکل جردن، چارلز بارکلی، مجیک جانسون، اسکاتی پیپن، لری برد، کارل مالون و پاتریک یوینگ شناخته می‌شد، در المپیک بارسلونا به زمین بسکتبال رفت.
المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا، اولین باری بود که بازیکنان حرفه ای و شاغل در NBA، می توانستند در قالب تیم ملی آمریکا، در آن حضور داشته باشند. قبل از آن، بسکتبال آمریکا برای مسابقات المپیک، تیم جوانان خود را می فرستاد و بهترین بازیکنان دانشگاه های آمریکا در این مسابقات شرکت می کردند. البته آمریکا از عمد این کار را نمی کرد و قوانین مسابقات به طوری بود که تنها اجازه ورود بازیکنان آماتور را می داد. در سال ۱۹۹۲ این قانون برداشته شد و امریکا تیم رویایی خود را به المپیک اعزام کرد و به مدال طلا دست یافت.
